Δεκατρία ακόμη, γρουσούζικα, «Ποιήματα του καιρού»

^{του Huang Yong Ping}

Εμπνευσμένα εν μέρει από την ευαγγελική ρήση: «Mακάριοι όσοι έχουν διαλέξει κάθε λέξη σε ό,τι έχουν πει»,
_{^{ΚΑΤΑ ΜΕΛΧΙΣΕΔΕΚ, 17.2}}

Ξύπνημα στα χρόνια της αφύπνισης

Πάει καιρός πια που ξυπνά έχοντας
κάτι παράξενες και καινοτόμες φράσεις
στην άκρη της γλώσσας. Συναρπαστικές.
Πολύ συχνά τις σκέφτεται όλη μέρα
και αρπάζεται τελικά με πολλούς.
Σήμερα ξύπνησε με τη σύντομη φράση:
«Ο Τραφαρέας και οι εφτά μασρούτες».
Ήταν ίσως πολύ σημαντική η νεόκοπη φράση,
το ‘νιωθε, δίχως να καταλαβαίνει τι σημαίνει.
―προφανώς δεν ήξερε τις λέξεις.

Σύντομα την ξέχασε, για τα καλά.
Τι να την κάνει; Καλά δεν έκανε;

Δεν αρπάχτηκεμε κανέναν,
δεν υπήρξαν αρπαγές σήμερα.

Εμμονή 1

Είναι να μη σφηνωθεί κάτι στο νου του ανθρώπου.
Πίστευε ακράδαντα πως θα ήταν καλύτερα
ο θάνατός του να συμβεί μέρα Τετάρτη.
«Καλύτερα για ποιον;», τον ρωτούσες.
Δεν ήξερε να σου απαντήσει.
Δεν ήταν, πάντως, ο τύπος που θα προκαλούσε
ή θα επέσπευδε κάπως το θανατό του.
Τον βασάνιζε πολύ αυτή του η έγνοια
καθώς ψυχοραγουσε. (Δυο βδομάδες!).
Μέχρι και την μοιραία Τρίτη,
που παρέδωσε τελικά το πνεύμα.

Ουουου…

Κάτι ποιήματα περνάν πολύ γοργά απ’ το νου.
Αδύνατον να αντιληφθείς καλά-καλά τι λένε.
Όμοια με μικρά αγρίμια μες στις λόχμες:
βλέπεις μονάχα λίγο τις ουρές απ’ αυτά.
Αδύνατον να τα καταγράψεις τέτοια ποιήματα.

Σήμερα είδα μια ουρά.
Σύντομη πολύ. Αχ, ας ήτανε,
έστω, μια ουουουρά.

Ο υφιστάμενος επισκέφθηκε τελικά τον προϊστάμενο
που είχε κάνει εγχείριση προστάτη

― Κακή ιδέα αυτή η επίσκεψη στο αφεντικό.
Τον είδα με καθετήρα, ορό και πιτζάμες…
Δεν είπε, και δε θα μου πει κουβέντα…
Δε θα μου το συγχωρήσει όμως ποτέ, να δεις.

―Ωραία ιδέα να έρθει να με δει στο νοσοκομείο.
Να καταλάβει πως και το αφεντικό είναι άνθρωπος.
Δεν συνέτρεχε λόγος να τον ευχαριστήσω.
Στοίχημα πως το χάρηκε κι αυτός, να δεις.

Μη!

―Mισά-μισά, λέω,
αυτό είναι το δίκιο.
―Καμιά φορά, όμως,
το δίκιο βγάζει μίσος
―Λες να έχει έρθει
η ώρα να μισέψουμε;

Μελίχροη επιλογή

Τα ήξερε τα δικαιώματά του,
ουδεμία ανησυχία ως προς αυτά,
του τα είχαν πει καταλεπτώς,
τα ήξερε απέξω κι ανακατωτά·
άχαρο έργο επίπονο — δυστυχώς.
Μια μόνον έγνοια, αδυσώπητη,
έμενε να του τριβελίζει τα μυαλά:
Τι ταυτότητα να δηλώσει,
—πλην της αστυνομικής, προφανώς.
(Όρος γαρ απαράβατος ο αυτοκαθορισμός,
αλλιώς… «άντε γεια» και στους εκτός.)
Θυμήθηκε το παρατσούκλι
που ‘χε όταν ήταν μικρός·
μάτωνε, βλέπετε, συχνά τα γόνατα
στο κυνηγητό και στη μπάλα.
Το είχε κρατήσει, ευτυχώς — μαζί με άλλα,
ατυχή — και τώρα που ήταν μεγάλος,
γλυκιά βορά συχνά των κουνουπιών.
«Μπεταντίν» θα δήλωνε, σαφώς!
Τον μάγευε, εξάλλου, το χρώμα του:
ακαθόριστο μελί χρυσίζον, εμφανώς.

Στιγμές και σκέψεις Public

To είχε εμπεδώσει για τα καλά:
Είναι πολύ αμφιλεγόμενες
οι επιλογές, όταν πρόκειται
περί πνευματικής τροφής.

Τους έβλεπε συχνά:
πήγαιναν στο ταμείο
κουβαλώντας τα βιβλία,
βασανισμένα αβέβαιοι
για τις επιλογές τους.

Κάποιοι σταμάταγαν διστακτικά,
σα να το σκέφτονταν άξαφνα ξανά.
Κάποιοι βαδίζαν βιαστικά,
κοιτώντας γύρω κάπως απλανώς.
Κάποιοι πηγαίναν πολύ αργά,
κοιτώντας τα βιβλία σκεφτικά.

Σκέφτηκε τι θα σκέφτονταν
κάποιοι άλλοι για εκείνον,
που προχωρούσε ξέγνοιαστος,
και με τα χέρια άδεια.
Λες να σκέφτονταν πως ήδη αυτός σκεφτότανε
το μπαμπάτσικο σάντουιτς στην καφετέρια;
Με προσούτο, ρόκα και φορμαέλα; Πιθανόν.
Γιατί όλοι ξέρουνε πως για την υλική τροφή
υπάρχουν αλάνθαστες επιλογές. Πάντα.

Εύλογο

Συχνά μιλάνε οι άνθρωποι πολύ.
Είναι επειδή θέλουν να αναπληρώσουν 
πράγματα που τους λείπουνε
με τα ονόματά τους.

Οι πλούσιοι σπάνια μιλούν για λεφτά

Αληθινό

Για πολλούς, ο μόνος ακατάβλητος,
τελικά, εθισμός είναι η δυστυχία.
Ειδικά για κάποιους απ’ αυτούς 
που παλεύουν να απαλλαγούν
απ’ αυτόν δια της ομοιοπαθητικής.

Του καύσωνα

Υπάρχουν, βλέπετε, και οι αναίσχυντοι
και ιδιοτελείς, που σε τίποτα δεν το ‘χουν
να εκμεταλλευθούν ασύστολα
ακόμη και τον μέγα καύσωνα.
Βάζουν το χέρι βαθιά μες στην κατάψυξη
και στο προσφέρουν βιαστικά
για μια θερμή γοργή χειραψία,
προσφέροντάς σου — νομίζουν — εξυπηρέτηση.

Καβαφογενές

Φοιτητής οικονομικών στο LSE,
στο 21^ο έτος της ηλικίας του,
μελετά τα παράγωγα
και ξαφνικά μελαγχολεί,
σκεπτόμενος πως,
αν τον ρώταγαν σήμερα,
πόσα θα έδινε σήμερα,
για να προσθέσει μια ημέρα
στο τέλος της ζωής του,
θα αδυνατούσε να απαντήσει.

Ολοκλήρωσε τις σπουδές του,
έκανε και διδακτορικό.

Σταθερός χαρακτήρας

Είχε ακούσει πως πολλοί
διέδιδαν πως ήταν κενός.
Επαιρόταν και χαιρόταν:
«Το κενό αφήνει χώρο
για ένα σωρό πράγματα,
είναι ανοιχτό σε όλα»,
έλεγε.
Διαφύλασσε το κενό του
ως κόρη οφθαλμού.
Οι διαδόσεις συνεχίζονταν.
Eπαιρόταν και χαιρόταν.

Δύο Θανάσηδες την ίδια μέρα

Σέρβιρε: ένα πιάτο γίγαντες, τσίπουρο, φέτα και βλήτα.
Τέλεια όλα. Έφερε και το λογαριασμό, 14 ευρώ.
Ο Θανάσης στο καφενείο θεωρεί πολύ σημαντικό αυτό που κάνει.
Έκθαμβος, σκέφτηκα να τον ρωτήσω πώς του φάνηκε φέτος το ΛΕΑ.
Δεν το έκανα. Με προβλημάτιζε η ενδεχόμενη απάντησή του.

Σέρβιρε: ντάκο, μισή μερίδα γύρο και ένα κατοσταράκι.
Τέλεια όλα. Έφερε και το λογαριασμό, 14 ευρώ.
Ο Θανάσης στην ψησταριά θεωρεί πολύ σημαντικό αυτό που κάνει.
Έκθαμβος, σκέφτηκα να τον ρωτήσω πώς του φάνηκε φέτος το ΛΕΑ.
Δεν το έκανα. Με προβλημάτιζε η ενδεχόμενη απάντησή του.