Όπως δε φεύγει το καράβι αν δε φυσήξει και μόνο στις κορφές βαράει ο άνεμος τις πόρτες ― κάνει να περπατούν σκιές στα ταβάνια
Γιατί η τάξη δεν επιβάλλεται στο οδόφραγμα, / όταν στο τέλος πάω να συμμαζέψω τα ασυμμάζευτα
Θωρώντας σε να τριγυρνάς στης Μικρασίας τα μέρη / κόσμος και πλάση σκιάχτηκαν πως από ΄δώ έχω φύγει
Με αφορμή το βιβλίο του ΣΤΑΘΗ ΚΟΥΤΣΟΥΝΗ «Ρόδο σε καθρέφτη»
Προσφάτως, σε ώρα σχόλης μπήκα ξανά στον γλυκό πειρασμό να γράψω πειραματικά έναν αλλιώτικο κατάλογο ...(Α΄μέρος)
«Το πέτρινο λιοντάρι του κήπου έσφιξε δυνατά το χέρι του Διαβόλου» ― Στις 27/6 συμπληρώνονται 26 χρόνια που έφυγε ο ΚΩΣΤΗΣ ΜΟΣΚΩΦ
Έρχονται εκλογές και κάθε εχέφρων περιμένει τέρατα διαφθείροντος λόγου, Ιμαλάια ψευδών, νήσους πλήρεις ακατέργαστης διαφθοράς
Όσο Εκείνη είναι στο Μέλλον μου, κι εγώ στο Παρελθόν Της, το μόνο σίγουρο είναι ότι ήδη ανταμώσαμε, κάνοντας το Χρόνο χαρτοπόλεμο
Έτσι επέλεξε να μεταφέρει στον ποιητή την εικόνα της Φρουράς εκείνη τη νύχτα, μέσα στη σκοτεινή καμπίνα του καραβιού
Το καθεστώς του Ιουνίου είναι ανατρεπτικό και κρυφίως δικτατορικό, μοιάζει με τσουλήθρα σε παιδική χαρά άνω των 18 ...
ήγουν Κωδωνοκρουσία τής Αγίας Γενεβιέβης της επί του Όρους των Παρισίων
Ου.Χ. Όντεν: «Η ποίηση που υποκρίνεται περισσότερο είναι και η πιο αυθεντική»
Επειδή όμως, όπως όλοι γνωρίζουν, η ζωή δεν είναι μόνον καφές, οι τέντες διατηρούν διπλή υπόσταση
Φεύγουν πολλοί φίλοι. Αν είχε χώρο, μόνο νεκρολογίες θα έγραφε
