Δεκαπέντε Ποιήματα του Καιρού

https://www.bbc.com/news/world...

2023 — η θερινή μετανάστευση των θεών στην Ελλάδα

«Ο θεός μαζί σου»,
λένε πως λέγανε οι συγγενείς,
σε όσους επιβιβάζονταν.

Επιβιβάστηκαν πολλοί,
πάνω από 600· συμφώνησαν
στον αριθμό οι ειδικοί.

Tο σκάφος ανατράπηκε,
―διαφώνησαν οι ειδικοί στο πώς―
οι πιο πολλοί πνιγήκαν, προφανώς.

«Μα κι αυτοί…
πολλούς θεούς κουβάλαγαν,
πού να τον σηκώσει τόσο κόσμο…»
σπεύσανε να πούνε οι μεν.

«Δεν έχουν το θεό τους»
σπεύσαν να πούνε για τους μεν
κάποιοι ―ολίγοι― από τους δε.

Κι οι πιο πολλοί μένουν βουβοί.
(είναι σιωπή η θάλασσα,
μες στης σιγής τα βάθη).
Θα έρθει μέρα να λογαριαστούν
         χωρις λόγια.

Αν έχετε fb, πηγαίνετε στο:

https://www.facebook.com/watch...

Από μια κλωστή

Κάποιοι έχουν εκκρεμότητες.
Ακινητούν και ανησυχούν· μοιραίο.
Κάποιοι είναι εκκρεμότητες.
Στριφογυρνούν και ηρεμούν· ωραίο

Απόψεις

«Τα φυτά προσαρμόζονται
το περιβάλλον όπου φυτρώνουν»
λέει η επιστήμη, σκέφτηκα.
«Η κακομοίρα η φοινικιά, εδώ που
ήρθε και φύτρωσε, πάντα θα
υποφέρει», είπε ο βεδουίνος.

Περιμένοντας το καλοκαίρι

Στο Πόρτο Ράφτη, στα καφενεία,
όλο μιλάνε για πολεοδομία.
Και στη Ραφήνα, στη Μάκρη,
στη Λούτσα, στη Βούλα,
στην Ανάβυσσο, στον Ωρωπό.
Πολεοδομία ακούω παντού, τι να πω…
Στο Πόρτο Ράφτη, στο καφενείο,
για πολεοδομία μιλάνε, τ’ ακούω,
το νιώθω, δεν είναι αστείο.
     Πλήρης άπνοια·
κι όμως, οι βελόνες του πεύκου
σαλεύουν ανήσυχες, ριγούν·
το σφύριγμα θαρρείς κι ακούν
της θερινής πυρκαγιάς.
Στο Πόρτο Ράφτη, στα καφενεία,
όλο μιλανε για πολεοδομία

Απληστία

Φαίνεται πως
αρέσουν πάντα στους ανθρώπους τα πολλά,
αγάλλονται με τους μεγάλους αριθμούς.

Νέοι, υπολογίζουν νοερά
όσα θέλουν να κάνουν.
Γέροι, υπολογίζουν νοερά
όσα μάλλον δεν θα κάνουν.

Το πέντε είναι πολύ;

Ήταν τελικά όμορφος;
Χρόνια τον βασάνιζε η απορία.
Δεν του το είχαν πει ποτέ·
και πλησίαζε τώρα
γοργά ο καιρός
που δεν θα είχε πια
                 την απορία.

Βέβαια,
                δεν ήταν αυτό που λένε δύσμορφος,
                                 το ήξερε πολύ καλά.
Βέβαια,
                δεν ήταν κάνας πεντάμορφος,
                                 αν και ποτέ δεν ξέρεις…

Πάμε πάλι: Τελικά ήταν όμορφος;
Έβγαλε πολλές sefie,
στημένος όμορφα πολύ
σε γαλανά ακρογιάλια,
σε λιβάδια, σε στάχια,
σε χιόνια, σε πάρκα,
σε δάση και άλση.
Τις έστειλε σε φίλους και φίλες.
Ρωτώντας θαρρείς…
―ερώτηση ανείπωτη:
Είμαι όμορφος;
Μια απάντηση πήρε μόνο:
«Είσαι πολύμορφος».
Αρχικά την βρήκε όμορφη,
μετά απόμεινε σκεφτικός.

Σε χρόνο ενεστώτα

Δε λέει να βγει το μέλλον στην σκηνή.
Κι ας συνωστίζονται οι θεατές
στις πρώτες θέσεις να το δουν.
Αλαλάζοντας σα σεληνιασμένοι
για να δουν τον αιώνιο ζεν πρεμιέ.
Το μέλλον κρύβεται στα παρασκήνια,
τρυπώνει μουλωχτά στα καμαρίνια.
Σε απόγνωση τώρα κι ο σκηνοθέτης,
προσπαθεί κι αυτός να κρυφτεί.
Ο ταλαντούχος πρωταγωιστής
—τον είχε διαλέξει επιμελώς—
απεδείχθη τελικά ντροπαλός

Στον ίδιο δρόμο

Ζόρικη η ανηφόρα:
έλεγχος της αναπνοής,
το βήμα μετρημένο,
                εσωστρέφεια.
Χαλαρή η κατηφόρα:
Περπατάς, κοιτάς και
μετράς:
                πιο πολλοί
οι άσκημοι ή οι ωραίοι;
οι κοντοί ή οι ψηλοί;
οι χοντροί ή οι λεπτοι;
Κάνεις τον απολογισμό,
                 εξωστρέφεια.

        54

Μοχθεί κανείς πάρα πολύ για να τον πούν τελικά μοχθηρό. Λυπηρό… Πονά κανείς παρά πολύ για να τον πουν τελικά πονηρό. Τρομερό…

                55

Μοναξιά πολλή καρτερεί όσους πιστεύουν πως έχουν δίκιο. Και είναι ακόμη πιο πολλή για όσους όντως έχουν.

                56

Πολλές οι ιστορίες που αρχίζουν καλά για να τελειώσουν άσκημα. Και λίγες όσες αρχίζουν άσκημα για να τελειώσουν καλά.

                57

Δύσκολο να διακρίνεις τον τουρίστα στα μέρη μας. Ειδικά αν είσαι τουρίστας στις μέρες μας.

                58

Λαχταρούν οι άνθρωποι να βρούνε κάποιον που να λέει μαλακίες. Για να περνάν την ώρα τους, δεν είναι και τόσο κακό. Κι όταν τον βρουν, πολύ συχνά, τον προσπερνούν. Τον θεωρούν μαλάκα.

                59

Δεν μπορείς ποτέ να είσαι βέβαιος πως ένα φευγαλέο νεύμα είναι καταφατικό. Εκτός μονάχα αν είναι το βλέμμα του σερβιτόρου που τον φωνάζεις για να πληρώσεις.

                60

Έχει δουλειές με φούντες διαρκώς ο Θεός. Αλλά μόλις ευκαιρήσει, δίνει κάποιες ευκαιρίες.

(ανέπαφα, ναι… μέχρι κάποιο όριο, βέβαια)