Πρόσεχε το δεξί σου (Ζαν Λικ νατιρελμάν)

Όποια και αν εί­ναι η υπό­θε­σή σας, όσο τυ­ραν­νι­κή και δυ­σε­πί­λυ­τη, έχε­τε μό­νο αυ­τές τις τρεις υπο­στά­σεις για να απευ­θύ­νε­στε: την Αυ­τού Κυ­ριό­τη­τα που εί­ναι και σώ­μα­τι υπο­φαι­νό­με­νη, τον Ψυ­χι­σμό που ξε­γλι­στρά αε­νά­ως και τον Ηλί­θιο. Βγάλ­τε άκρη.
Ο Κύ­ριος ατός του εί­ναι πα­ντά­γρυ­πνος και πά­ντο­τε πα­ρών όταν θί­γο­νται τα δι­καιώ­μα­τά του. Ένας τε­τρά­γω­νος μπα­κά­λης που ακού­ει για βε­ρε­σέ­δια και σφίγ­γει τις γρο­θιές του. Αν τον πε­τύ­χεις σε κε­σά­τια, πρό­σε­χε το δε­ξί σου.

Έπει­τα ω, ο Ψυ­χι­σμός! Συ­γκλο­νι­σμέ­νος με το πα­ρα­μι­κρό ερέ­θι­σμα, ανί­κα­νος για δρά­ση, ανή­μπο­ρος να συ­μπα­ρα­στα­θεί. Μια ασπόν­δυ­λη ρευ­στό­τη­τα, που τρέ­μει, φου­σκώ­νει και ξε­χει­λί­ζει την λά­θος ώρα.

Οι δυο τους απο­τε­λούν το ανε­φάρ­μο­στο χέ­λι της μοί­ρας, το ντου­έ­το Ψυ­χή και Σώ­μα, το πε­ρι­βό­η­το νού­με­ρο των σια­μαί­ων γκα­φα­τζή­δων που τα κά­νει μα­ντά­ρα.

Ανα­γκα­στι­κά θα ενα­πο­θέ­σε­τε τις ελ­πί­δες σας στον Ηλί­θιο. Μην πτο­εί­στε από τον τί­τλο που διά­λε­ξε για τον εαυ­τό του. Απο­γοη­τευ­μέ­νος από τους θλι­βε­ρούς συ­ντρό­φους του, τους εγκα­τέ­λει­ψε ανα­λαμ­βά­νο­ντας εξ ολο­κλή­ρου την ευ­θύ­νη, εξού και ηλί­θιος. Έπει­τα απο­σύρ­θη­κε στο εσώ­τε­ρο κε­νό απ' όπου απο­πει­ρά­ται να ζή­σει ως αυ­τι­στι­κός, επι­νο­ώ­ντας γλώσ­σες επι­κοι­νω­νί­ας με το εξώ­τε­ρο, όμως χω­ρίς απο­τέ­λε­σμα.

Και εδώ σας πε­ρι­μέ­νει μια έκ­πλη­ξη: επει­δή η πα­ρα­μι­κρή δη­μιουρ­γία εν κε­νώ εί­ναι ένα θαύ­μα, ένα τρε­λό λου­λού­δι στο με­σο­λό­βιο, ιδού το δε­ξί σας χέ­ρι που ήδη του χτυ­πά­ει το τζά­μι! Ή μή­πως έπρε­πε να πω, το ράμ­φος σας, αφού εί­στε εσείς τα μαύ­ρα μα­ντι­κά που­λιά, εσείς κι οι οιω­νο­σκό­ποι.