Ποιήματα που μου αρέσουν υπερβολικά

Ο Dannie Abse (1923-2014) ήταν Ουαλός ποιητής, θεατρικός συγγραφέας και γιατρός θώρακος.

_{_____________
Π  Ο  Ι  Η  Μ  Α  Τ  Α      Π  Ο  Υ     Μ  Ο  Υ     Α  Ρ  Ε  Σ  Ο  Υ  Ν      Υ  Π  Ε  Ρ  Β  Ο  Λ  Ι  Κ  Α
^{_________________}}

Ο γιατρός

Αξιόμεμπτος, δεν τους συμπαθεί πάντα τους ασθενείς του.
Ορίστε όμως τώρα, μαύρο τρίχωμα ανασηκωμένο, το σκυλί τους
με τα κίτρινα μάτια
μιμείται τον Κέρβερο, γαβγίζει, γαβγίζει σε κάτι άδηλο·
κι έτσι, οι πεποιθήσεις αυτού του ανθρώπου, για το πώς είναι δυνατό
να ταπεινώνεται στους επηρμένους, παύουν να έχουν καμιά σημασία. Ένας γιατρός πρέπει να νοιάζεται, κι εδώ, η σύζυγος είναι πεσμένη στα γόνατα, σε μια ανώφελη προσευχή,
κι η νεαρή θυγατέρα μοιάζει με καταρράκτη

Σώπασε, Κέρβερε! Όπου να ’ναι θα το πάρεις το κόκαλό σου
ίσως και κάνα παραπάνω. Τώρα, βήχοντας, ο ασθενής προσδοκά
το ανεκτίμητο ψέμα: «Τα συμπτώματά σας είναι συνήθη
και καλοήθη» ― πρέπει να διαθέτεις μια ενθαρρυντική σιγουριά
ώστε να μεταμορφώσεις αυτά τα τρέμουλα και τούτη τη γιγαντιαία ανησυχία,
δίνοντας ένα χαϊδευτικό όνομα σε κάποια ασήμαντη πάθηση
πάντα με γνωστή αιτιολογία κι εξασφαλισμένη γιατρειά.

Έτσι λοιπόν, ο γιατρός, μα και βέβαια, ναι, θα τη γράψει τη συνταγή
με τις συνηθισμένες δροσοσταλίδες μαζεμένες από φύλλο μπανανιάς· με παπαρούνες και μέλι, επίσης· με δέκα νιφάδες χιονιού ή κάτι πιο λευκό
μέσα από τον κορμό ενός δέντρου· με το διαυγέστερο νερό της πλάσης,
λιωμένος πάγος από μια βουνίσια λίμνη·
με ηλιαχτίδες από το χείλος του καταρράκτη, αχλύ ουράνιου τόξου·
με δάκρυα από τα ματόκλαδα της θυγατέρας.

( Από τη συλλογή Misellany One, Poetry Wales Press, 1981 )