____________
Ο Luciano Erba υπήρξε ένας από τους σημαντικούς ποιητές της μεταπολεμικής Ιταλίας, αν και μέχρι σήμερα παραμένει ουσιαστικά άγνωστος στο ελληνικό κοινό. Γεννήθηκε στο Μιλάνο το 1922 και πέθανε το 2010. Σπούδασε γαλλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της γενέτειράς του. Για το ποιητικό του έργο έλαβε σημαντικά βραβεία.
Η κριτική εντάσσει συχνά τον Έρμπα στη «Λομβαρδική γραμμή» (Linea Lombarda), η οποία περιλαμβάνει σπουδαίους ποιητές, όπως ήταν ο Βιτόριο Σερένι, δάσκαλος του Έρμπα ― κυριολεκτικά και μεταφορικά. Κοινό μεταξύ των ποιητών αυτών είναι το βιωματικό στοιχείο το οποίο, όμως, στην περίπτωση του Έρμπα, αποτελεί συνήθως αφορμή για έκφραση ενός συναισθήματος, ή μιας κατάστασης, με πανανθρώπινο χαρακτήρα. Παράλληλα, αρκετά από τα ποιήματά του συνθέτουν αληθινά μια άτυπη βιογραφία ―ή ψυχογραφία― του ίδιου του ποιητή∙ αλλά και μια αποτύπωση της εξέλιξης του ποιητικού του βλέμματος, από την πρώιμη στην ώριμη / ύστερη φάση της δημιουργίας του.
Ο Έρμπα θεωρείται συνεχιστής της μεσοπολεμικής ιταλικής ερμητικής ποίησης, εισάγει όμως παράλληλα μια νέα μορφή ρεαλισμού. Ένα από τα πιο αξιοσημείωτα στοιχεία του έργου του Μιλανέζου ποιητή είναι η αναγωγή από το καθημερινό, το «πεζό» κάποτε, σε ένα εναγώνιο μεταφυσικό ερώτημα, με τρόπο μάλιστα εντελώς φυσικό, σχεδόν ανεπαίσθητο. Για τον Έρμπα, η ποίηση οφείλει ακόμη και στη μοντέρνα εποχή να διατηρεί κάτι το ιερό. Το ιερό, όμως, έγκειται στην αποτύπωση ανθρώπων καθημερινών, αφανών, ενίοτε περιπλανώμενων, παράξενα ανήσυχων, τα πορτρέτα των οποίων ο ποιητής διασώζει εις τον αιώνα…
