και το ανωφερές αυτών και το πάσης υλικής επινοίας απηλλαγμένον *
Παράξενα πλάσματα στην κορφή της σκάλας
ή
ας υποθέσουμε πως είναι το μαγικό
χαλί του Αλαντίν
ή
ζέπελιν
ή
πλώρη του βυθισμένου καραβιού της ελευθερίας—
που όπως σε κάποιες ιστορίες αλλόκοτες
σώθηκε μόνο αυτή
σε ξεχασμένο ουράνιο αντικατοπτρισμό
σε μια μεριά αδιερεύνητης απεραντοσύνης
όπου κανένας δεν κοιτάζει πια.
Ή μήπως
ένα ταμπλό βιβάν της Νίκης της Σαμοθράκης
που στήθηκε για σχολική γιορτή
στις ψύχρες του Φλεβάρη
μες στον μαυρόασπρο ύπνο
της δεκαετίας του 1950
—τίποτα δε λείπει—
στη θέση της μαρμαρένιας πλώρης—
τα τσιμεντένια παραπέτα της ταράτσας—
η ίδια τριγωνική ακμή
κατακόρυφα και οριζόντια
κάτι σαν άνεμος ή άυλη φωτιά—
θαλασσόβρεχτη σαν την Ερόικα—
κι αυτή από την ίδια ουσία—
νοερή αεικίνητη αυτεξούσια
ανάλαφρη διάπυρη κοφτερή—
τη μορφή της μόνο αυτός που την έκτισε
γνωρίζει
* Ιωάννου Δαμασκηνού, Έκδοσις ακριβής της ορθοδόξου πίστεως περί αγγέλων
____________
Μπετόβεν, Παραλλαγές και φούγκα για πιάνο σε μι ύφεση μείζ., Op. 35 (Παραλλαγές «Ερόικα», 1802)
