Πέντε συμβουλές για να γίνει κάποιος ζαχαροπλάστης

1. ΚΑ­ΛΗΣ ΠΟΙΟ­ΤΗ­ΤΑΣ ΥΛΙ­ΚΑ

Λί­γα και εκλε­κτά. Το εκλέρ δεν θα γί­νει πιο νό­στι­μο αν ανα­κα­τέ­ψου­με δέ­κα εξω­φρε­νι­κά πε­ρί­ερ­γα βό­τα­να στη σο­κο­λά­τα του, όμως θα απο­κτή­σει εξαι­ρε­τι­κή γεύ­ση, αν προ­σθέ­σου­με μία κου­τα­λιά από ένα εκλε­κτό κο­νιάκ. Ποιο συν­δυα­σμό επι­λέ­γεις κά­νει τη δια­φο­ρά.

2. ΕΝΑΛ­ΛΑ­ΓΗ - ΠΟΙ­ΚΙ­ΛΙΑ

Η γεύ­ση να εί­ναι ανά­λα­φρη και συγ­χρό­νως έντο­νη, αλ­μυ­ρή και γλυ­κιά μα­ζί, η σα­ντι­γί να εί­ναι απα­λό σύν­νε­φο όμως το πα­ντε­σπά­νι να θυ­μί­ζει στέ­ρεα γη και η πρα­λί­να αφρά­το κύ­μα. Στις σω­στές δό­σεις χω­ρίς το ένα να επι­τί­θε­ται και να κυ­ριαρ­χεί στο άλ­λο.

3. ΜΕ­ΤΡΟ ΣΤΗΝ ΠΟ­ΣΟ­ΤΗ­ΤΑ

Μία πά­στα δεν θα πρέ­πει να μας βα­ρυ­στο­μα­χιά­ζει και να μας λι­γώ­νει, αλ­λά αντί­θε­τα όταν τε­λειώ­σει να εκλι­πα­ρού­με για μία ακό­μα.

4. ΟΧΙ ΔΑ­ΚΡΥΑ ΜΕ­ΣΑ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡ­ΤΑ

Με­ρι­κοί ζα­χα­ρο­πλά­στες φθά­νουν στο ση­μείο να προ­ξε­νούν πό­νο στον εαυ­τό τους έτσι ώστε τα δά­κρυα τους να μα­λα­κώ­σουν τη ζύ­μη. Απο­τυ­χη­μέ­νη συ­ντα­γή. Κα­νείς πρέ­πει να γεύ­ε­ται το δά­κρυ μέ­σα στην κρυ­στάλ­λι­νη ζά­χα­ρη ώστε να το μπερ­δεύ­ει με στα­λαγ­μί­τη στο σπή­λαιο του στό­μα­τος. Κα­νείς δεν εν­δια­φέ­ρε­ται για μία μου­σκε­μέ­νη από σι­ρό­πι τάρ­τα που έχει χά­σει την τρα­γα­νι­στή υφή της.

5. ΕΚ­ΠΛΗ­ΞΗ

Σε κά­θε δη­μιούρ­γη­μα του ζα­χα­ρο­πλά­στη πρέ­πει να υπάρ­χει μία κρυ­φή έκ­πλη­ξη που θα ξαφ­νιά­σει τον υπο­ψή­φιο δο­κι­μα­στή. Κα­νέ­να γλυ­κό δεν πρέ­πει πο­τέ να έχει την ανα­με­νό­με­νη επί­δρα­ση στη γλώσ­σα. Ακο­λου­θού­με τη συ­ντα­γή, γνω­ρί­ζου­με τη δο­σο­λο­γία αλ­λά επι­νο­ού­με μία τζού­ρα από ένα υλι­κό εκτός κα­τα­λό­γου που θα απο­γειώ­σει τη γεύ­ση.