Ο Γιώργος. Η πίπα του. Το καπελάκι του. Το παιχνιδιάρικο βλέμμα του. Το κοφτό του γέλιο, το λίγο ειρωνικό και το πολύ καλόκαρδο. Η τόλμη του. «Τα όπλα είναι κατά βάθος το όπλο των δειλών και όχι της ανδρείας». Βγήκε και μίλησε στην Κρήτη γι’ αυτό το ζήτημα, έκανε ολόκληρη εκστρατεία… Ο ορθολογισμός του. Η νηφαλιότητα. Η αγάπη για τη θάλασσα. Διέσχιζε πολλά χιλιόμετρα για να βρεθεί στην παραλία που αγαπούσε: ο Νότος, το Λιβυκό, τα χρώματά του, η αύρα του. Ο Γιώργος και οι άνθρωποι. Σε κάτι κατσάβραχα, σε κάτι δρόμους αδιέξοδους, «εεε, περάστε να σασε κεράσουμε μια τσικουδιά!» Τον έβλεπαν μέσα απ’ τ’ αυτοκίνητο που οδηγούσε και τον καλούσαν με ενθουσιασμό στην παρέα τους. Δεν μπορούσες άλλωστε να περπατήσεις πλάι του, τον σταματούσαν σε κάθε βήμα. Κι αυτός πάντα με το γελάκι του, το κοφτό, το λίγο ειρωνικό, το λίγο φιλάρεσκο και απέραντα καλό.
Ο Γιώργος ο πρύτανης. Προσιτός, οικείος, δίκαιος. Ο εναντίον των «συγγραμμάτων», εκείνος που έθιξε το μέγα ταμπού και τα ισχυρά συμφέροντα. Ο Γιώργος ο εκλαϊκευτής, ο γητευτής της Βερενίκης. Ο Γιώργος που ήθελε να φάει στην τάδε ορεινή ταβέρνα επειδή είχε μια γαλανομάτα σερβιτόρα κι ας ήταν το φαΐ χάλια. Ο Γιώργος ο φιλέταιρος, ο έτοιμος πάντα για νέες γνωριμίες, για νέες φιλίες, που ξενυχτούσε μες στη γοητεία μιας καινούργιας συντροφιάς. Ο Γιώργος ο Ευρωπαίος, με την παγκόσμια ματιά. Ο Γιώργος που τολμούσες να του αντιμιλήσεις και ποτέ δεν θιγόταν. Ο Γιώργος που εντέλει τού τα συγχωρούσες τα κάποια (πολιτικά) κορδελάκια του. Ήθελε να είναι πανταχού παρών; Μα το άξιζε! Αυτός και η ποιητική του ευαισθησία. Αυτός και η γλωσσική του ευαισθησία. «Τι ωραίο διήγημα το “Όνειρο στο κύμα”!»: σε κοίταζε ονειροπόλα. Και «Μην γράφεις “η αναποφασιστικότητά του” – είναι μακρινάρι».
Ο Γιώργος και η Εύα του, Εύα και Πηνελόπη ταυτόχρονα, σταθερή αξία. Ο Γιώργος και ο –πώς αλλιώς;– Οδυσσέας του, και η Μαρία του, κρυφά, ζεστά καμάρια. Νύχτες στο Ατσιπόπουλο, κάτω απ’ τ’ αστέρια, γουλιά-γουλιά το κρασάκι, ένα βουνό τηγανητές πατάτες, κι η πίπα πάντα πλάι.
Ο Γιώργος Γραμματικάκης, το καπελάκι του, η πίπα του, μια φιγούρα αγαπητή στο μέγα πανελλήνιο. Και στην καρδιά του πάντα θα μείνει.
