Το e-mail μου έχει σωπάσει.
Δεν λαμβάνω όπως άλλοτε
νέα για υποτροφίες
νέα για συνέδρια·
αν με δεχτήκαν
να είμαι μαζί τους.
Η διπλωματική μου,
η σπουδαία και καθόλου συναρπαστική μου μελέτη
για τις Μούσες του Πινδάρου,
είναι η απόδειξη της φετιχιστικής μου σχέσης
με τον Λόγο, είπε η δασκάλα μου
και δε μου 'βαλε αυτοκoλλητάκι
στην εργασία που ’χα για το σπίτι.
«Οι λέξεις δεν είναι κρύσταλλα,
είσαι ένα ιμπρεσιονιστής»
είπε, και στο διάλειμμα
έμαθα να παίζω κρυφτό.
Μόνο κάτι στείρες απαντήσεις
από κάτι λογοτεχνικά περιοδικά·
Οι άλλοι μου είπαν πως είναι ευυπόληπτα.
─ Ευχαριστούμε πολύ για το ποίημά σας,
μα δεν μας άρεσε τόσο ώστε να το δημοσιεύσουμε.
─ Ευχαριστώ πολύ για τη ζωή σας,
μα δεν μου άρεσε τόσο ώστε να γράψω για μένα.
Μένω χωρίς αναγνώστη
ούτε καν εγώ δε με διαβάζω
─ η ανάγνωση ως φιλόλογος
είν’ ερμηνεία
και οι Ερμήδες ψυχοπομποί στον Άδη.
Απολαμβάνω δυο θανάτους
επιθυμώντας δυο ανάσες.
Ποια μέρα του χρόνου
σαν καθαρίστρια στην Εκάλη
φροντίζω ισορροπίες;
Α,
ναι
σωστά
ξέχασα.
Φοβάμαι τον θάνατο
γιατί αν συμβεί.
Δεν έχει αν.
Φοβάμαι
ότι δεν θα ’χω ζήσει
το Αλλού μου
Εδώ.
