Σπίτια
Τα σπίτια ζούνε μέσα σ' άλλα σπίτια
μέσα μας, βόμβες από το παρελθόν, εκρήξεις,
θραύσματα, στιγμές, άμμος του χρόνου απατηλή
τυφλώνει τις κλεψύδρες που αναστρέφονται, ποτά
επιστρέφουν στα ποτήρια χρόνια πριν, όταν η επιθυμία
πύκνωσε το φως και το απόγευμα βυθίστηκε στις τύψεις,
παράθυρα ανοίγουν τα μεσάνυχτα, σκιές αγκαλιασμένες
χωρίζονται διστακτικά πισωπατώντας σε διαδρόμους, σώματα
υγρά επιστρέφουν τον ιδρώτα που μοιράστηκαν και γυρνούν
σε δακρυσμένες επαρχίες, αέναοι χείμαρροι στην ίδια διαδρομή
προς τις πηγές που πάντα στερεύουν, σύννεφα
αλλάζουν γνώμη, καλούν πίσω τις βροχές, ομπρέλες
νοσταλγούν όσους τις κράτησαν κι ύστερα χάθηκαν
από αρρώστια ή ανία θανάσιμη, πρόσωπα ξεχασμένα
έχουν όνομα ξανά, αποχωρούν και χάνονται στο πλήθος,
τραγούδια μ' έναν ανάποδο στροβιλισμό σε γλώσσα
άγνωστη επιστρέφουν στα ηχεία, κι από εκεί σε πάρτι, όταν
όλα ήταν αλλιώς, όταν ψέματα, γλυκά του κουταλιού
με καυστικό σιρόπι σημάδεψαν την μνήμη, βλέμματα συνάντησαν
άλλα βλέμματα κι έλιωσαν σαν χιόνι, αβέβαια δάχτυλα
ζήτησαν λέξεις από χείλη που έκλεισαν, ό,τι δεν ειπώθηκε
πάγωσε στους καθρέφτες και τώρα ταξιδεύει πίσω στον χρόνο
σιωπή που επιστρέφει στη σιωπή.
