ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΟΥΣ
Τα γενέθλια είναι μια ευκαιρία να κάνεις κάτι όμορφο με τους δικούς σου αγαπημένους και αγαπημένες ή να σου πάρουν κάτι όμορφο ως δώρο, π.χ. να σου πάρουν ένα ωραίο –ή και όχι, δεν έχει σημασία– βιβλίο για δώρο. Δυστυχώς, ο λόγος που γράφω αυτό το κείμενο είναι για να σας μιλήσω για τα Παράδοξα δώρα ενός Βιβλιοφάγου, εννοώντας εκείνα που δέχεται.
Ήμουν από εκείνα τα παιδιά που από μικρή χαιρόμουν να μου φέρνουν ως δώρα βιβλία σε γιορτές και γενέθλια. Θυμάμαι τα ξαδέρφια μου, οκ εντάξει, θυμάμαι τη θεία μου να μου φέρνει δώρο το Εμένα με νοιάζει της Γαλάτειας Γρηγοριάδου - Σουρέλη. Η αλήθεια είναι πως το όνομα μου ακουγόταν τρομερά βαρύγδουπο και φανταζόμουν μια ηλικιωμένη κυρία που σίγουρα θα ήταν σπουδαία λογοτέχνις για να έχει τέτοιο μεγάλο όνομα, διπλό και τόσο ασυνήθιστο βαφτιστικό… Το βιβλίο της δεν μου φάνηκε τόσο βαρύγδουπο ευτυχώς. Θυμάμαι πως είχε να κάνει με το περιβάλλον και μια σχολική τάξη που με ηγέτη τον δάσκαλο προσπαθεί να υψώσει το ανάστημά της απέναντι σε μια περιβαλλοντική καταστροφή. Δεν θυμάμαι απέναντι σε ποια από όλες.
Και το άλλο βιβλίο θυμάμαι, πάλι απ’ τα ξαδέρφια, το πολύ ασυνήθιστο. Έξι εναντίον Ενός της Αγγελικής Βαρελά. Μυστήριο, συνομωσίες, έξυπνα παιδιά, το αρχαίο όνομα της Σκοπέλου –του νησιού μου– που ήταν Πεπάρηθος και κάτι αρχαία νομίσματα. Είχα ήδη αρχίσει να ενδιαφέρομαι για την αρχαιολογία –όπως πολλοί κατά την παιδική τους ηλικία, όπως μου εξομολογήθηκαν οι ενήλικες που έγιναν– κι είχα διαβάσει αυτό το βιβλίο πολλές-πολλές φορές.
Θυμάμαι και τα βιβλία που μου έφερναν δώρο οι συμμαθητές μου. Εκεί γ΄ και δ΄ δημοτικού έγινε χαμός! Τι τον Όλιβερ Τουίστ του Ντίκενς, τι τη Μαύρη Καλλονή της Άννα Σιούελ, Ιούλιο Βερν με τον Γύρο του Κόσμου σε 80 ημέρες (το λατρεύω!) και το 20.000 λεύγες κάτω απ’ τη Θάλασσα. Την Μέρα των Περιστεριών του Τζέρι Σπινέλι την είχα διπλή, μου την έφερε το ίδιο άτομο δύο συνεχόμενες χρονιές με αφιέρωση πάνω και τις δύο φορές. Εννοείται πως τις κράτησα και τις δύο. Τι πειράζει;
Από εκεί και μετά ήρθε η κάτω βόλτα. Φίλοι κι οικογένεια σταμάτησαν ή αραίωσαν από το να μου παίρνουν βιβλία ως δώρα υπό τον φόβο ότι ίσως τα έχω. Στην καλύτερη περίπτωση με ρωτάνε προηγουμένως, διαλύοντας φυσικά όλη τη μαγεία που τυλίγει ένα δώρο, ποιο βιβλίο θα ήθελα, αν έχω το τάδε ή ελάχιστοι αποφασίζουν να ρισκάρουν και να πάρουν από μόνοι τους ένα βιβλίο που μόλις μόλις μόλις έχει βγει, ώστε να μην προλάβω να το έχω πάρει. Κατά τα άλλα, λαμβάνω ένα σωρό άσχετα με τα βιβλία δώρα, κι αυτό είναι το Παράδοξο των δώρων που λαμβάνει ένας Βιβλιοφάγος, καθώς όλοι περιμένουν ότι θα δέχεται κυρίως βιβλία. Αμ δε!
ΥΓ. Εξυπακούεται, βεβαίως, πως είμαι από εκείνες τις σπαστικές θείες (κυριολεκτώ) που πηγαίνουν βιβλία δώρο σ’ όλους, διαβάζουν – δεν διαβάζουν.
* Το όνομα της στήλης είναι εμπνευσμένο από τη φράση του DavidGrossman «τα βιβλία είναι το μοναδικό μέρος στον κόσμο, όπου μπορούν να συνυπάρχουν τα πράγματα και η απώλειά τους».
