«Ποιά ήταν η Μαίρη Σέλεϊ» της Λορίν Νίντεκερ

^{[  Α Τ Λ Α Ν Τ Ι Κ Ο Σ  ]}
Εν εξε­λί­ξει αν­θο­λο­γία με­τα­φρά­σε­ων αγ­γλό­φω­νης ποί­η­σης

——————

Και ποια ήταν η Λο­ρίν Νί­ντε­κερ (Lorinne Νeidecker); Γεν­νή­θη­κε το 1903 σε μια χερ­σό­νη­σο κο­ντά στις όχθες του Ροκ Ρί­βερ, πα­ρα­πο­τά­μου του Μι­σι­σι­πή, σε μι­κρή από­στα­ση από το Φορτ Άτ­κιν­σον του Ουι­σκόν­σιν. Σε αυ­τή την εξο­χή με­γά­λω­σε και δια­πλά­στη­κε. Οι­κο­νο­μι­κές και οι­κο­γε­νεια­κές δυ­σκο­λί­ες δεν της επέ­τρε­ψαν να ολο­κλη­ρώ­σει τις σπου­δές της. Πα­ντρεύ­τη­κε το 1928, ο γά­μος, όμως, δεν κρά­τη­σε πο­λύ. Ερ­γά­στη­κε στη Βι­βλιο­θή­κη του Φορτ Άτ­κιν­σον, έχα­σε, ωστό­σο, τη θέ­ση της τα χρό­νια της Με­γά­λης Ύφε­σης. Άρ­χι­σε να συ­γκρο­τεί το ποι­η­τι­κό της πρό­σω­πο μέ­σ’ από την αλ­λη­λε­πί­δρα­ση με τα κεί­με­να του Ει­κο­νι­σμού και του Υπερ­ρε­α­λι­σμού και με την κα­θο­ρι­στι­κή, για τη ζωή και το έρ­γο της, επα­φή με τον Λούι Ζου­κόφ­σκι. Τον επι­σκέ­φτη­κε στη Νέα Υόρ­κη, συν­δέ­θη­κε ερω­τι­κά μα­ζί του, έμει­νε έγκυος, αλ­λά, μ’ επι­μο­νή του, έκα­νε έκτρω­ση. Έζη­σε, έκτο­τε, σε συν­θή­κες απο­μό­νω­σης. Από τα μέ­σα της δε­κα­ε­τί­ας του ’30, τα ποι­ή­μα­τά της στρέ­φο­νται προς τις κοι­νω­νι­κές και πο­λι­τι­κές συν­θή­κες της επο­χής και μ’ ένα ιδί­ω­μα ακρι­βούς απλό­τη­τας απο­τυ­πώ­νουν το φυ­σι­κό –υδά­τι­νο, ιδί­ως– το­πίο που την πε­ρι­βάλ­λει. Από αυ­τές τις ανα­ζη­τή­σεις προ­έ­κυ­ψε το πρώ­το της βι­βλίο (New Goose, 1946). To επό­με­νο θα δη­μο­σιευ­τεί πο­λύ αρ­γό­τε­ρα (My Friend Tree, 1962). Για τη σιω­πή που με­σο­λα­βεί ευ­θύ­νε­ται η δυ­σχέ­ρεια πρό­σβα­σης σε διε­ξό­δους δη­μο­σί­ευ­σης, αλ­λά και η ανέ­χεια του επι­σφα­λούς χει­ρω­να­κτι­κού βιο­πο­ρι­σμού. Η δε­κα­ε­τία του ’60, ωστό­σο, σή­μα­νε την ανα­θέρ­μαν­ση του εν­δια­φέ­ρο­ντος για το έρ­γο της. Ευ­τύ­χη­σε και στον δεύ­τε­ρο γά­μο της. Στα ύστε­ρα έρ­γα της εί­ναι ορα­τή και η έντο­νη ενα­σχό­λη­σή της με την Ιστο­ρία και την τεκ­μη­ρί­ω­ση της αν­θρώ­πι­νης μι­κρο­κλί­μα­κας. Πέ­θα­νε το 1970 από εγκε­φα­λι­κή αι­μορ­ρα­γία. Με­τά τον θά­να­τό της, η δη­μο­σί­ευ­ση με­γά­λου –ώς τό­τε ανέκ­δο­του– μέ­ρους του πο­λύ­πτυ­χου έρ­γου της κα­τέ­στη­σε δυ­να­τή την ανά­δει­ξη και την επα­νε­κτί­μη­σή του.

Ποια ήταν η Μαί­ρη Σέ­λεϊ;
Και πώς, προ­τού να πα­ντρευ­τεί,
ονο­μα­ζό­ταν;

Κλέ­φτη­κε με τον Σέ­λεϊ,
κα­βά­λα σ’ έναν γάι­δα­ρο,
ώσπου να κου­βα­λούν τον γάι­δα­ρο χρεια­ζό­ταν.

Η Μαί­ρη ήταν δη­μιουρ­γός του Φραν­κεν­στάιν
το κί­τρι­νό του μά­τι
προ­τού ο σύ­ζυ­γός της να πνι­γεί.

Δη­μιούρ­γη­σε τον Φραν­κεν­στάιν νύ­χτες
αφού ο Μπάι­ρον, ο Σέ­λεϊ
μι­λού­σαν κι απέ­μει­νε σβη­σμέ­νο το κε­ρί.

Ποια ήταν η Μαί­ρη Σέ­λεϊ;
Ήξε­ρε λα­τι­νι­κά, αρ­χαία ελ­λη­νι­κά, ιτα­λι­κά.
Γέν­νη­σε ένα παι­δί

που πέ­θα­νε
κι ακό­μη ένα παι­δί
που πέ­θα­νε.