Τα προκαταρτικά
Προηγείται η αναζήτηση του κατάλληλου χώρου. Κάθε σπίτι διαθέτει μια μονιά: ένα πατάρι, μια σκοτεινή ντουλάπα, ένα κελάρι, έστω ένα λεβητοστάσιο ή πλυσταριό, ένα μπαούλο, μια κόγχη κάτω από τις σκάλες, μια μισάντρα. Ανακαλύψτε την και στρώστε ένα ψαθάκι, γιατί τα μάρμαρα και τα μωσαϊκά εκλύουν κρύες ανατριχίλες. Φροντίστε και για τη συσκότιση. Μια καλύπτρα για τα μάτια είναι βέβαια μια λύση πρόχειρη, όμως καλύτερα να φροντίσετε για σκότος φυσικό. Κλείστε τις χαραμάδες, τα πορτόφυλλα και τα πατζούρια, κρεμάστε μαύρα κρέπια να σπάσει πάνω τους τα μούτρα του το έξω φως του ήλιου. Καλό θα είναι να προηγηθεί και νηστεία δύο ωρών, ώστε ν’ ακούσετε να γουργουρίζει το μέσα σώμα παραπονιάρικα, και ν’ απορεί γι’ αυτό το κυριακάτικο καψόνι. Τι άλλο; Α, ναι, προπονηθείτε στο κράτημα της ανάσας για ενάμισι λεπτό. Μη το φοβάστε, τα πνευμόνια αντέχουν μέχρι και πεντάλεπτο, αρκεί να μη λαχανιάσετε βλέποντας αντίκρυ σας το σκοτάδι να παίρνει πόζες. Ενδυμασία χαλαρή, τηλέφωνα κατεβασμένα, το κινητό σε καραντίνα, το κυριακάτικο κοτόπουλο στον φούρνο σε χαμηλή φωτιά για να μελώσει, ε, τώρα είσαστε πανέτοιμοι. Υπάρχει καμιά απορία;
Και τώρα, δράση 90′′
Κλειστείτε μέσα στο γιατάκι που διαλέξατε. Ενάμισι λεπτάκι θα κρατήσει μόνο, μη το σκιάζεστε, δεν δαγκώνει. Ή μάλλον, δεν δαγκώνει τόσο πολύ. Το τι θα κάνετε μέσα εκεί, είναι δικός σας λογαριασμός, και μην τον δίνετε πουθενά άμα δεν θέλετε. Κάποιοι λένε μετά πως τους φάνηκε σαν πρόβα για τον αγύριστο, μα μάλλον υπερβάλουν, γιατί κανείς ποτέ δεν πρόλαβε να ξεσκονίσει το μνήμα του πριν τον παραχώσουν μέσα του. Άλλοι υποστηρίζουν πως άκουσαν φωνές και είδαν χιόνι σαν εκείνο που φαινόταν παλιά στην τηλεόραση όταν νεκρώναν οι συχνότητες του σταθμού, μα κανείς δεν μαρτυρά τι ξεπρόβαλε όταν το χιόνι αυτό κατακάθονταν για τα καλά στο μάτι. Μερικοί ορκίζονται πως άκουσαν τον ήχο που κάνει ο πλανήτης τη στιγμή που παίρνει τη στροφή γύρω απ’ τον ήλιο και ζορίζεται να μείνει προσηλωμένος πάνω στις στάνταρντ τροχιές. Ακόμη, δεν είναι λίγοι αυτοί που πήραν όρκο να μην ξαναπνίξουνε γατί, ή έταξαν στον εαυτό τους να ρίξουν ένα σβουριχτό φιλί μόλις βγουν από κει μέσα. Με λίγα λόγια, μπείτε εσείς κι ό,που σας βγάλει. Μην απορήσετε, μπορεί και ν’ ακούσετε ένα πουλί να απαγγέλλει τις λέξεις της ζωής σας, σαν εκείνο που άκουσε ο Μίλτος Σαχτούρης: «Σα θα με βρούνε πάνω στο ξύλο του θανάτου μου / γύρω θα ’χει κοκκινίσει πέρα για πέρα ο ουρανός / μια υποψία θάλασσας θα υπάρχει / κι έν’ άσπρο πουλί, από πάνω, ν’ απαγγέλει μέσα / σ’ ένα τρομακτικό τώρα σκοτάδι, τα τραγούδια μου.» Μην ανησυχείτε, όταν οι ποιητές λένε «τρομακτικό» εννοούνε «εξαιρετικά ενδιαφέρον.»
Τέλος χρόνου.
Αμέσως μετά
Βγείτε στον καθαρό αέρα, στο άπλετο φως, αμοληθείτε στον λειμώνα των ορέξεων, παρ’ τε τηλέφωνα, φάτε γαλακτομπούρεκα, κάνετε ζάπινγκ ασύστολο μπροστά στις συσκευές, αλείψτε την κότα με μουστάρδα και μέλι, απαγγείλετε μεγαλόφωνα μισή σελίδα από τον τηλεφωνικό κατάλογο της πόλης σας, ανοίξτε τα παράθυρα να βγουν τα ακάρεα και να μπούνε άφθονες μύγες, χτυπήστε το κουδούνι της εξώπορτάς σας και τρέξτε πάλι από μέσα για ν’ ανοίξετε, χαρείτε χαρά μεγάλη. Γιατί; Μόνο εσείς θα το ξέρετε αυτό το γιατί.
