Μια νύχτα κόκκινη στα σωθικά μου / γκρεμιζόταν σαν άλλο σώμα / κι έπινε αργά το φως μου
Μα γλιστράει ο ήλιος / και πετάω το σκοινί / δαγκώνω σφιχτά / τον κρατώ σταθερό / για να γυρίσεις / ξανά
Τη νύχτα δεν μπορώ να κοιμηθώ από θορύβους ετοιμόρροπων μύθων / Τυλιγμένοι σε σεντόνι σωριάζονται ...
Κατέβαινε βιαστικά στο δρόμο, όταν τις έβλεπε να σηκώνονται από τα παγκάκια με το κινητό πάντα στο αφτί
Ένα μεσημέρι είχε βγει στο παράθυρο μιλώντας στο τηλέφωνο. Τα βλέμματά μας συναντήθηκαν. Ήταν χαρούμενη, τα μάτια της γελούσαν
«Κανείς δεν μας υπολογίζει», είπε άλλη μια φορά η γυναίκα παίρνοντας πίσω το μισοφαγωμένο σφουγγαράκι της, «είμαστε μικρή χώρα»
α, λέξεις τέτοιες δε μου βρίσκονται που ξένες πείνες να χορταίνουν
διακόπτοντας απότομα το λογύδριό του, τσίμπησε ένα μπισκότο κανέλας με επικάλυψη πικρή σοκολάτα
Οι σημαίες, άλλωστε, είναι για τους γενναίους κι αυτός σημαία δεν κράτησε ποτέ
Όσοι μου τράβηξαν τις χαρακιές / δεν θα έχουν τη χαρά / να δουν το χάραμα μες απ’ το χαράκωμα
Σ' αυτό το όνειρο είναι Γενάρης και τον Γενάρη τα μαλλιά σου μακραίνουν από τη βροχή
«Άσπρο το θέλει», ακούστηκε πάλι η φωνή του θείου κι ένα μουρμουρητό βαθύ, φωνή γδαρμένη από το τσιγάρο και τα κλάματα
Μπορεί και να το βρει κανείς υπονοούμενο σε κάποια διφορούμενη απόδοση ενός αγγλικού αριστουργηματικού ποιήματος
Και τότε αρθρώσαμε την ερώτηση που τόσο καιρό ντρεπόμασταν να ξεστομίσουμε: Ποιος ήταν, τέλος πάντων, ο Καπέλας;
Την καταλάβαινε· της είχαν φορτώσει μια ξένη στο σπίτι της και την είχαν αφήσει να την προσέχει
Πώς θα φωτίσεις τα σκοτάδια σου; / Με ποιάς συνείδησης φλόγα;
Tέσσερα ποιήματα σε μετάφραση του ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΣΜΟΠΟΥΛΟΥ
Η ΝΑΝΣΥ ΑΓΓΕΛΗ μεταφράζει σελίδες από τα «Απομνημονεύματα» του μεγάλου Χιλιανού ποιητή
Ο κορυφαίος Μεξικανός ποιητής σε μετάφραση του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΑΡΒΑΝΙΤΗ
Μεταφράζει η ΜΑΡΟΥΣΩ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
Μια νέα Πορτογαλίδα ποιήτρια σε μετάφραση ΓΙΩΡΓΟΥ-ΕΥΓΕΝΙΟΥ ΔΟΥΛΙΑΚΑ
Για το βιβλίο του ΣΠΥΡΟΥ ΚΙΟΣΣΕ, «Τα πρωτοβρόχια»
Για τη «ΣΑΠΦΩ» (τα ποιήματα. Πρόλογος-μετάφραση-σημειώσεις ΤΑΣΟΥΛΑ ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΙΟΥ
Για το ομότιτλο βιλίο του ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
Για το εφηβικό μυθιστόρημα «Φωτιά» του ΠΟΛΥΧΡΟΝΗ ΚΟΥΤΣΑΚΗ
Για το βιβλίο της ΛΙΛΑΣ ΚΟΝΟΜΑΡΑ «Ο μπόγος»
Για το βιβλίο του ΘΕΜΗ ΠΑΝΟΥ «Στα θυρανοίξια της μνήμης παρευρεθήκαμε φορώντας τα καλά μας»
Φοίνικες, μια αίσθηση υγρασίας. Μια εντύπωση ζωής σπαταλημένης. Γυναίκες που σπρώχνουν παιδικά καρότσια περνάνε βιαστικά
Την επόμενη μέρα, όταν ξύπνησαν, βρήκαν όλες τις καμήλες παγωμένες και ψόφιες εξαιτίας του δυνατού κρύου.
Το μόνο βιβλίο που θυμάμαι από εκείνα τα ξεδιαλέγματα είναι «Οι αναμνήσεις ενός κυνηγού» του Τουργκιένεφ
Επιστολή του ΛΕΥΚΑΔΙΟΥ ΧΕΡΝ στον καθηγητή Μπάζιλ Τσάμπερλεν
Στους τέσσερις συγγραφείς αυτού του τεύχους έχει δοθεί η φράση (από τον Ζορζ Περέκ): «ζωή: οδηγίες χρήσης»
Edith Sitwell (1887-1964), Collete (1873-1954), Anne Sexton (1928-1974), Sylvia Plath (1932-1963)
Η μετάφραση μοιάζει με την αναπαλαίωση ενός έργου τέχνης. Ο σκοπός είναι να επέμβεις στο πρωτότυπο για να το αναδείξεις.
Οι καλλιτέχνες αυτοφυλακιζονται συχνά στο στιλ τους κι αρχίζουν να επαναλαμβανονται μιμούμενοι τους εαυτούς τους
Βολφ Βόντρατσεκ, «Αυτοπροσωπογραφία με ρωσικό πιάνο»
Μιλούμε απλώς για ένα ημιτελές ταξίδι;
Μοίρασε όλη του την περιουσία που δεν ήταν και λίγη και αποσύρθηκε στο δάσος της επισκοπής του Μο, κοντά στον ποταμό Μάρνη
Κάθομαι τώρα στα βράχια και χαζεύω τα ψάρια του γλυκού νερού. Χέλια, όμως, εκτός από μένα, άλλα στη λίμνη δεν υπάρχουν!