Η λύκαινα

Είναι η μέρα που παντρευτήκαμε με τον Χριστόφορο. Η γνωριμία μας εξαιρετικά μικρή. Γνωριστήκαμε με συνοικέσιο. Οι γονείς μου επέμεναν ότι ήταν μια πολύ καλή τύχη για μένα και έτσι δεν την άφησα να μου φύγει.
Ο Χριστοφόρος όμως είχε δύο πρόσωπα. Ένα πολύ καλό και ευγενικό για τους γονείς μου και τους φίλους μας και ένα πολύ κακό και σκληρό για μένα όταν ήμασταν μόνοι μας.
Ένα βράδυ δίχως λόγο πήγε να σηκώσει χέρι πάνω μου. Τελευταία στιγμή ξεγλίστρισα από τα χέρια του, έτρεξα στο αυτοκίνητο μου και διέφυγα στο γειτονικό δάσος.
Όταν έφτασα εκεί ήμουν πολύ φοβισμένη, τότε είδα μια σκιά να με πλησιάζει.
Έμοιαζε με λύκο αλλά παράξενο δεν τον φοβήθηκα. Ήρθε πολύ κοντά μου με κοίταξε απευθείας στα μάτια και το βλέμμα του, μου έδωσε μεγάλη δύναμη.
Πλέον δεν φοβόμουν και γύρισα στο σπίτι.

Πάλι σήκωσε χέρι πάνω μου.
Αυτή την φορά δεν την γλύτωσα και με γέμισε μελανιές.
Δεν ήθελα να μιλήσω στους γονείς μου, δεν ήθελα να τους γεμίσω ενοχές για τις θερμές προτροπές του να τον παντρευτώ.
Πονούσα πολύ από τα χτυπήματα αλλά ξαναπήγα στο δάσος.Ο λύκος ήταν εκεί και με περίμενε. Κάθισε δίπλα μου σε απόσταση αναπνοής. Απίστευτο, άρχισε να τρίβει απαλά το τρίχωμά του επάνω μου και να ανακουφίζει τα σημάδια μου. Τον αγκάλιασα σφιχτά με τα δυο μου χέρια.Τότε αισθάνθηκα μια δύναμη σχεδόν υπερφυσική και πήρα μια πολύ σοβαρή απόφαση.

Ο Χριστοφόρος έφυγε από το σπίτι. Δεν ξέρει κανείς που πήγε.
Οι γονείς μου προσπαθούν να με παρηγορήσουν για το κακό που με βρήκε.
Όταν όλοι φεύγουν από το σπίτι πάω στο μπάνιο και ξεφλουδίζω το θλιμμένο μου πρόσωπο. Τότε ένα κεφάλι λύκου ξεπροβάλλει. Εκείνο το βράδυ στις 28 Φλεβάρη, εγώ και ο λύκος γίναμε ένα και οργανώσαμε το πιο τέλειο σχέδιο.
Έδωσα τον Χριστόφορο να πιει ένα καυτό τσάι, του ζήτησα αμέσως μετά να πάμε μια βόλτα με το αυτοκίνητο στο δάσος. Οδήγησα εγώ.
Όταν φτάσαμε ήταν βαθιά κοιμισμένος.
Σκέπασα με χώμα το χαντάκι που τον έριξα, στην τελευταία φτυαριά ούρλιαξα ελεύθερη.