Οι τέττιγες το καλοκαίρι / Ο σκαραβαίος στον κήπο

Με τις ολό­χρυ­σές του πόρ­πες
κρα­τά ο ήλιος
τον μαν­δύα του με­ση­με­ριού.
Έγκρυ­πτα στις πτυ­χές του
ξε­φα­ντώ­νουν τα τζι­τζί­κια
που αθά­να­τα λο­γιού­νται
αφού με το τρα­γού­δι τους
θνή­σκου­νε και γεν­νιού­νται.

Σκα­θά­ρι χρυ­σο­πρά­σι­νο
σκα­θά­ρι ιε­ρό
—φυ­λα­χτό για τη μά­χη
φυ­λα­χτό για τη γέν­να—
σκή­πτρα εκό­σμη­σες
μες στους αιώ­νες
ρι­πί­δια
και πε­ρι­δέ­ραια
και σφρα­γι­δό­λι­θους
και δια­δή­μα­τα —
μα τώ­ρα πια
ολο­μό­να­χο δια­βαί­νεις
σε κό­σμο ασε­βή
και αμνη­σί­θεο.