Ο ανώνυμος ήρωάς μου που έγραψε το διήγημα, δε θα μάθαινε ποτέ τι πράγματι είχε συμβεί, αν ήταν αυτοκτονία ή όχι ο θάνατός της
Στο όρος Αιγάλεω κάθε δυνατός ορίζοντας μας τέμνει. Τα πέρατα στραφτοκοπάνε. Ποιος νους συνέλαβε αυτή τη ναυμαχία;
( Διαχρονικές αστυνομικές υποθέσεις )
Τον αγάπησαν γυναίκες που έμοιαζαν με χρώματα ιμπρεσιονιστών
Βλέπω την καύτρα τους να ανάβει και είναι σαν να αναπτύσσουμε ένα σιωπηλό τρόπο επικοινωνίας με τα φωτεινά σηματάκια μας
Το μάτι του ακολουθεί ένα χελιδόνι· πετάει προς το Σηκουάνα· σκέφτεται να βουτήξει κι αυτός να το προλάβει
Οι γυναίκες των θείων εικόνων / Που πάλλονται μες τις καρδιές μας / Προσόψεις σε γαλάζιο ουρανό / Μυστική ορχήστρα που χάνεται
Σημασία έχει πως όποτε ο χρόνος περνούσε έξω από το σπίτι της, η γιαγιά έβρισκε μια πρόφαση για να λείπει
Του δικού του κόσμου που ήταν τόσο μικρός και περιορισμένος. Για την ώρα, όσο είναι και ένα πιάτο φακές. Μαγειρεμένες όμως σωστά
Γυναίκες ανελέητες κι ευάλωτες στο τραύμα και στον έρωτα η Μέδουσα δεν φανταζόταν ότι θα καταλήξει στην ασπίδα μιας θεάς παρθένας
Ν’ ατενίζει γονατιστός στη φεγγαράδα / το αργυρό σελίνι της Σελήνης και τον γύρω θόλο απορημένος
Προσεκτικά συγκολλώ τις λέξεις άλλων, / πολλών ανθρώπων λέξεις, / προσδοκώντας κάποτε τις δικές μου
Το φίδι / όταν δέρμα αλλάζει, / το αδιάκοπο μεταπλάθει. / Ακόμα / και ό,τι / στιγμιαία πάει να προσηλωθεί
Δύο ποιήματα σε μετάφραση ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΜΠΕΖΑΝΗ
Μετάφραση ΦΙΛΙΠΠΟΥ Β. ΚΑΡΓΟΠΟΥΛΟΥ
Διήγημα της Πορτογαλίδας συγγραφέως μεταφρασμένο σε εργαστήριo συλλογικής μετάφρασης με συντονισμό του ΝΙΚΟΥ ΠΡΑΤΣΙΝΗ
Ένα ποίημα του Χιλιανού ποιητή σε μετάφραση ΒΑΣΩΣ ΧΡΗΣΤΑΚΟΥ
Η δεύτερη ανάγνωση με έπεισε για την πρωτότυπη και πολύ συγκροτημένη δόμηση του βιβλίου
Για να εκφράσει το αίτημα της αντίστασης σε κάθε κατασταλτική εξουσία, επιστρατεύει βιβλικές μορφές του χριστιανικού μύθου
Για το βιβλίο της ΚΟΡΙΝΑΣ ΚΑΛΟΥΔΗ «Χρειάστηκε να κλέψω»
Για το μυθιστόρημα του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΙΔΗ «Η καρδιά μου το όπλο σου»
Για το βιβλίο της ΛΙΛΛΥΣ ΚΟΤΣΩΝΗ «360 μοίρες εκτός»
Για το βιβλίο της ΝΑΝΤΗΣ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ, «Ήδη προς εξαφάνιση»
Θα ισχύσει κάποτε ο κανόνας και σ' αυτές τις ζούγκλες, τις οποίες έχει στοιχειώσει για τα καλά το πολύχρονο αδελφοκτόνο μίσος;
Στα μουσεία και τα βιβλία με τα επαγγέλματα που χάνονται, γιατί κανείς δεν μιλά για τους πλασιέ βιβλίων;
Μια επιστολή προς τον Γουόρχολ για να σταματήσει να κάνει πάρτι στο Factory
Θα μάθαιναν όλοι πως ο Βαν Γκογκ δεν αυτοκτόνησε επειδή ήταν καταθλιπτικός και παρανοϊκός· αυτοκτόνησε επειδή ήταν διαφορετικός
Δύο κόσμοι σε διαστασιολόγηση. Διαστάσεις σ’ έναν υπό αίρεση κόσμο
Ορισμένες ερωτήσεις για τη σχέση μεταξύ του αισθητικού και του πολιτικού στη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία
Δε σ’ το ’χω εξηγήσει ποτέ αυτό, αλλά δεν είναι τώρα ν’ αρχίσεις να εξηγείς στον κόσμο ότι πού και πού ξερνάς ένα κουνελάκι
Mα τώρα πια / ολομόναχο διαβαίνεις / σε κόσμο ασεβή / και αμνησίθεο
Ανέστιοι κι εξαντλημένοι, επιβιώνουμε μέσα στο ικτερικό όνειρο του πραγματικού φωτός μας
Τα μάτια τους μόνο εξέχουν και προς τον ουρανό κοιτάζουν με θλίψη, να διατρέξουν προσπαθώντας τον όγκο του νερού ως την επιφάνεια