Μέσα μου μουγκρίζει το ζώο, λέω πως είμαι άνθρωπος αφού φορώ κοστούμι, μα τις νύχτες βγαίνω στο βουνό κι αλυχτώ.
Κι όταν οι όμιλοι εταιρειών γίνουν μονάχα ένας θα εκλιπαρείτε για μια σταγόνα λάδι, μια ελιά κι ένα καρβέλι
Ο πόθος του για ομορφιά, η στέρηση και η μοναξιά άνθισαν μέσα του, και κάποια στιγμή τα είδε.
Οι μέρες απλά συνέχιζαν να στοιβάζονται γύρω μου όπως τα τούβλα το ένα πάνω στ’ άλλο, χτίζοντας το κελί μου.
«Αν είμαι εγώ η απόγονος της Γαίας… Πώς θα διακρίνω τον απόγονο του Ουρανού;» «Από τη λάμψη του!»
Κανόνισα την οντισιόν της επόμενης μέρας. O έφηβος που θα διάλεγα θα έμενε οριστικά στη μνήμη ενός μεγάλου κινηματογραφικού κοινού
Ένα άνετο σπίτι είναι σπουδαία πηγή ευτυχίας, σκέφτηκα την πρώτη φορά που μπήκα στο σπίτι της Σ., αρχές δεκαετίας του ΄90
Όταν μίλησα η πρώτη λέξη που είπα δυνατά ήταν «Υπομονή», η πρώτη που έμαθα να γράφω στα πέντε μου, μα στα 15 άρχισα να σωπαίνω
Πέντε γυναικείες φιγούρες έρποντας στα τέσσερα με εύκαμπτες και απίστευτα συμμετρικές κινήσεις με πλησίασαν.
Λόγω των καιρικών συνθηκών δεν ακούγεται σήμερα ο κεραυνός πέφτει απαλά, λειώνει σαν πρώιμο χιόνι
Υπόγειος άνεμος επιτηρεί την ελευθερία των παραθύρων διασαλεύοντάς την. Είσαι ξύπνιος ή ονειρεύεσαι;
Ένα βήμα μπροστά και χιλιάδες πίσω. Η ζωή είναι οπισθοχώρηση σε παλαιότερα σχήματα σε συμβάσεις με το παρελθόν
Μικρή αναβολή στην άφιξη του αναπόφευκτου επιτρέπουν τα κλειστά ακόμη βλέφαρα. Ψευδαίσθηση κυριαρχίας.
«Να αγαπάς τη ζωή, να την αγαπάς ακόμη / κι όταν δεν την αντέχει το στομάχι σου». Δύο ποιήματα σε μτφρ. της ΖΩΓΡΑΦΙΑΣ ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΥ
«Τι σου έκανε ο πόλεμος, μπαμπά, η πείνα – τι έκανε στην όρεξή σου για ζωή;» Mεταφράζει από τα σουηδικά ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ
Μια πολύπλευρη Αμερικανίδα δημιουργός σε μετάφραση ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ Γ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Η κριτική σκέψη διερωτάται τι από όσα μας κληροδότησαν οι «πατέρες», είναι αυτό που καθιστά δυνατή την παραφροσύνη των απογόνων
Με πειραματικές αναγνώσεις 8 ποιητών διερευνώνται ποιήματα που κινητοποιούνται πέρα από συμβατικά γεωγραφικά και ιστορικά όρια
Kεντρική ιδέα στην πολιτική σκέψη του Καστοριάδη είναι ότι η δημοκρατία είναι κυρίως εγχείρημα αυτονομίας της πολιτικής κοινότητας
Για το βιβλίο του ΚΩΣΤΑ ΑΡΚΟΥΔΕΑ «Η νόσος της αδράνειας και άλλες ιστορίες»
Για το βιβλίο του ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΗΤΑ «Τα δύο δώρα»
Για το βιβλίο του ΓΙΑΝΝΗ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ «Εγκαίνια»
Για το βιβλίο του ΓΡΗΓΟΡΗ ΤΕΧΛΕΜΕΤΖΗ «Μυθολογήματα και έντεκα πλην ένα μικρά πεζά»
Για το βιβλίο της ΖΕΦΗΣ ΔΑΡΑΚΗ «Αόρατη Μαρία»
Για το βιβλίο του ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ «Αόρατα μέλη»
Για το βιβλίο του ΘΑΝΑΣΗ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ «Η στάση του πελαργού»
Σε μισοκατεδαφισμένα σπίτια, κάτω από γέφυρες μπορεί το ασκημένο μάτι να διακρίνει στο μισοσκόταδο σκιές με ρυπαρούς χιτώνες...
Μπροστά σε κάποιον πάγκο διαβάζει δυνατά τον τίτλο (με κεφαλαία) ενός βιβλίου: «Καβάφη Απάντα». Εκείνος, ωστόσο, δεν απήντησε
Επιστολή του ΑΜΕΝΤΕΟ ΜΟΝΤΙΛΙΑΝΙ στον ΚΟΝΡΑΝΤ ΜΟΡΙΚΑΝΤ
Στους τρεις συγγραφείς αυτού του τεύχους έχει δοθεί η φράση: «αν θυμηθείς τ’ όνειρό μου», από το ομότιτλο τραγούδι
Μπρεχτ, Γερτρούδη Στάιν, Απολινέρ, Σαρτρ, Πάουντ και Παζολίνι ακούγονται με μουσική επένδυση του συνθέτη Πέτερ Άμπλιγκερ
Τα ποιήματα είναι σαν πουλιά. Όσο πετούν, αξίζουν.
Το κλασικό έργο για το Δρόμο του μεγάλου δασκάλου, Λάο Τσε
Τέταρτη «πίστα» του επωφελούς διαλόγου για την ποίηση «της αριστερής μελαγχολίας»
Η αναφώνηση στα αλπικά βουνά ως έναυσμα της υπερρεαλιστικής επιφάνειας
Ο πιο καλαίσθητος ελέφαντας εσύ 'σαι, των ποιητών, ο ποιητής ελέφας, κήνσωρ, κι απ’ τη βαρύτιμη καθέδρα σου δικάζεις.
Στη θέση της καρδιάς μου υπάρχει μια κυψέλη. Στο στήθος μου βουίζουν ακατάπαυστα οι μέλισσες.
Υποβρύχια αλλόκοτα πλάσματα καθημερινής χρήσης