Αρχαϊκά λυρικά αδέσποτα

19

Κατέβηκε ο Απόλλωνας με άρμα
από τους ουρανούς
έτρεχαν τ΄ άσπρα άλογα
επί της Εγνατίας
και στη διασταύρωση με Βενιζέλου
έπαιξε τη λύρα του και είπε
ότι παρόν δεν υπάρχει
γιατί αμέσως γίνεται παρελθόν
όπως το λιωμένο μολύβι στο νερό
ή στους αρχαίους κίονες.

20

Εμφανίστηκε στο ναό της Αντιγονιδών
ωραία όπως η Αφροδίτη
και έλεγε ότι κέρδισε την αθανασία.
Νηρηίδες αμέσως
ήρθανε τρέχοντας από τη θάλασσα
και την πήραν στον Όλυμπο.

21

Την είδα μία φορά στην Εσπερία
ανάμεσα στις ταπισερί
του κάστρου Bunratty
ενώ μία άλλη φορά
σχεδόν πετώντας να περπατάει
σε λιβάδι με χλόη και άσπρα λουλούδια.
Και, έτσι που φωτογράφιζε
προκαλούσε τέτοιον ίμερο
που παραλίγο να πετάξουν
οι ψυχές των ανθρώπων.

22

Τα μαλλιά της κι ο ήλιος ήτανε ένα
όπως της ωραίας Ελένης του Μενελάου.
Αν ήρθε από τον Αλιάκμονα
ή τη θάλασσα τoυ Barents δεν ξέρω.
Μοίραζε σύκα δροσερά
στους περαστικούς
καθισμένη ανάμεσα σε νερά.

23

Με την ξαφνική σύνοδο των Μουσών
επί της Εγνατίας με Βενιζέλου
φάνηκε μιά αναστάτωση
στις γενεές των ανθρώπων
όπως στα φύλλα των δέντρων με τον αέρα.
Έβγαιναν απ΄τις εισόδους
των μεσοπολεμικών πολυκατοικιών
και έκλαιγαν.

24

Σαχνισί και κεπένγκια παντού
μυρωδιές από γράσα
και λουλούδια της άνοιξης.
Με την αυγή αηδόνια
στις μεσοπολεμικές πολυκατοικίες.
Ήχοι εργαστηρίων χρυσοχοϊας
συγχορδίες πνευστών και Ερώτων φωνές
και όσων τους έφαγε ο Άδης
και η Ανάγκη.
Πουλιά με κόκκινες φτερούγες
το βράδυ με τη βροχή.

25

Ο πόθος άπλωσε στα μάτια μου
πυκνή αχλύ
οι φρένες μου σκοτείνιασαν
και ο κόσμος διαλύεται πάλι.
Όμως και τώρα θα σου χαρίζω
άσματα λυρικά και παιάνες
γι΄αυτό και καλώ τους Θεούς
να ψάλλουν στους δρόμους
και στις εκκλησίες για σένα.

26

Κανένας δεν έβγαζε άχνα ποτέ
για το τι είχε συμβεί.
Όπως τα φύλλα των δέντρων
που ενώ φυσούσε
προλάβαιναν οι χρυσικοί
να τα κάνουν χρυσά.

27

Γέροντας είμαι λιπαρός
ένα σίχαμα.
Περνά από μπροστά μου
η Θεότητα πάμφωτη
με συνοδεία Μουσών
και δεν με κοιτάζουνε πια.
Μόνο ο Θάνατος
μου την έχει στημένη
λιγάκι πιο κάτω.

^{(Ιούνιος 2022)}