Το περιμενόψαρο
Όσο η Πηνελόπη περίμενε τον Οδυσσέα είχε για συντροφιά της ένα μικρό ψαράκι, που το είχε δίπλα της, εκεί που ύφαινε, μέσα σε έναν μεγάλο κιονοειδή κρατήρα που χρησιμοποιούσε ο Οδυσσέας για να νερώνει το κρασί του. Το τοποθέτησε ακριβώς δίπλα από τον αργαλειό της για να της κρατάει συντροφιά μέρα και νύχτα. Το ψάρι αυτό, που άλλοι λένε ότι ήταν μουρμούρα κι άλλοι πέρκα, άκουγε όλα τα λυπητερά της τραγούδια, συμμετείχε στις μυστικές δεήσεις και θυσίες της και μοιραζόταν την αγωνία της βασίλισσας, περιμένοντας μαζί της τον Οδυσσέα.
Όταν επέστρεψε, έπειτα από χρόνια πολλά, ο Οδυσσέας, η Πηνελόπη, ξεχειλίζοντας από ευγνωμοσύνη για την πολύτιμη συντροφιά τόσων χρόνων, το ελευθέρωσε στο Ιόνιο πέλαγος, αλλά αυτό, καμιά διάθεση δεν είχε να ξανοιχτεί στο πέλαγος, παρά ζάρωσε και μίκρυνε και χώθηκε σε μια κιονοειδή τρύπα ενός βράχου που βρισκόταν στην ακτή και γέμιζε νερό σε κάθε κύμα. Οι ψαράδες που ήξεραν την ιστορία του και το έβλεπαν κάθε μέρα στην ίδια θέση να κοιτά προς το πέλαγος το είπαν περιμενόψαρο.
Αυτό το μικρό ψαράκι, το περιμενόψαρο, το βλέπεις μέχρι και σήμερα στα βράχια που βρέχει το κύμα, να πηδά και να στέκεται στις πέτρινες τρύπες που μαζεύουν νερό, εκεί, έξω από τη θάλασσα, αγναντεύοντας το πέλαγος, περιμένοντας πάντα το επόμενο κύμα.
Ο Ήδωνας
Ο Ήδωνας ο Πεοκρούστης ήταν ενδημικό είδος του Λευκού Νείλου που διασχίζει μέρος του Σουδάν. Το όνομά του προήλθε από τα δυο πέη που διαθέτει, το λευκό που προβάλει στη ρίζα της κάτω σιαγόνας και το μαύρο που προβάλει κάπου στη μέση του. Πολλές φορές, τα δειλινά, ο Ήδωνας χτυπούσε τα δυο πέη του, το ένα πάνω στο άλλο, προκαλώντας τα υδρόβια όντα που ζουν στον ποταμό να ζευγαρώσουν μαζί του. Ήχος υπόκωφος, μα ευδιάκριτος, απλωνόταν στον βυθό του ποταμού κι ανέβαινε μέχρι τις όχθες, μόνο οι έμπειροι Σουδανοί ψαράδες τον αναγνώριζαν κι αμέσως, σταματούσαν το ψάρεμα κι έκαναν ησυχία, από σεβασμό στα υδρόβια όντα του ποταμού και στην Κετές, την θεά της ιερής έκστασης.
Ένα πηχτό δειλινό, που ακόμη όλα έβραζαν από τη ζέστη, έτοιμα να γίνουν ατμός, η Καμαλί η κόρη του φυλάρχου Τουμέλο Ιντρίσα κατέβηκε από το σπίτι της στο Χαρτούμ στις όχθες του Λευκού Νείλου.
Η κόρη, μαγεμένη, σαν κινούμενη από μυστική, ανόσια τελετουργία, έβγαλε τα ρούχα της και χώθηκε στη ψηλή παρόχθια βλάστηση που ρίζωνε στην άκρη του ποταμού, βυθίζοντας το μισό της σώμα στο δροσερό νερό. Ένας ανεπαίσθητος, μα καταιγιστικός χτύπος τη συνεπήρε. Τότε, σηκώθηκε κύμα τεράστιο και σχημάτισε έναν αφρισμένο κατάλευκο δακτύλιο γύρω της ώστε κανείς, ούτε από τη στεριά, ούτε από τον ποταμό να μπορεί να δει την ανομολόγητη συνάντηση της με τον Ήδωνα, που, συνεπαρμένος από τη θέα της γυμνής Καμαλί στεκόταν ήδη όρθιος, μπροστά της στηριγμένος στον ισχυρό μίσχο της ουράς του με τα μάτια φλογισμένα.
Από την ένωση αυτή γεννήθηκε ο Χάπι, θεότητα του ποταμού Νείλου, ο Ήδωνας και η Καμαλί σύμφωνα με την επιθυμία του θεού Άκερ, του θεού της γης και του ορίζοντα, που όλα τα γνώριζε πριν ακόμη συμβούν, έγιναν νησί με το όνομα Τούτι στο σημείο που ενώνεται ο Λευκός και ο Γαλάζιος Νείλος.
