Με τον πασίγνωστο στίχο του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, τιτλοφορούμε τη νέα σελίδα μας στον Χάρτη, στην οποία παρουσιάζονται ποιήματα κραυγές κόντρα σε αδικίες και αδικήματα.
Η Λούμπι Πράτες, Βραζιλιάνα αφρικανικής καταγωγής, η οποία έχει αφιερωθεί σε δράσεις και ενέργειες με σκοπό να βγουν από την αφάνεια οι γυναίκες και οι Αφρο-Βραζιλιάνοι, κραυγάζει στο ποίημά της:
Η σκοτεινή μας ρίζα της κραυγής
Μαύρο κορμί
Πώς να πω
πατρίδα
τον τόπο όπου γεννήθηκα
αυτή τη γεωγραφική μήτρα
που με γέννησε
πώς να πω
πατρίδα
τον τόπο όπου γεννήθηκα
όταν η γέννα είναι
μόνο γυναικεία δυνατότητα ενώ
πατρίδα σημαίνει αυτή η αρσενική
εικόνα & χώρα σημαίνει αυτή
η αρσενική εικόνα & ο πατέρας
ο ίδιος σ’ αυτή.
Πώς να μην πω
πατρίδα
τον τόπο όπου γεννήθηκα
αν κι είναι η γεωγραφική μήτρα
που με γέννησε,
μ’ έχει διώξει:
μάνα δε χωράει σε πατρίδα.
Η Lubi Prates (Σάο Πάολο, 1986) είναι Βραζιλιάνα ποιήτρια, εκδότρια, μεταφράστρια και ψυχολόγος. Έχει εκδώσει τρία βιβλία ποίησης: Coraçao na boca [Καρδιά στο στόμα] (2012), Triz [Ψίχουλο] (2016) και Um corpo negro [Μαύρο κορμί] (2018), για το οποίο τιμήθηκε με το Βραβείο Jonathas Salathiel Ψυχολογίας και Φυλετικών Σχέσεων.
Πηγές:
https://www.abisiniareview.com/un-cuerpo-negro-a-black-body/
https://pt.wikipedia.org/wiki/Lubi_Prates