Η οροφή ρέει
σε παράλληλες ευθείες
ενώ τα σώματα κυλάνε
στην επιφάνεια του νερού.
Σώματα υδαρή
γίνονται ένα
με το υγρό στοιχείο που τα λούζει.
Περπατάω με αγωνία
να φτάσω γρήγορα, να διαλυθεί η ουσία μου
από την πρώτη βουτιά.
Αναβράζουσα σκιά στο τεχνητό φως του δωματίου.
Συνηθίζει το δέρμα τη θερμοκρασία
αόρατη εισχωρώ στη διαφάνεια του χώρου.
Εδώ, η ταχύτητα και η διάρκεια
συγκρούονται
σε μια ατμόσφαιρα πυκνή.
Αχόρταγο το νερό
αφυδατώνει την επιφάνειά σου
αφήνοντας ξερή γη
σε πήχεις και κνήμες.
Δειλή, οργανωμένη μοναξιά
κολυμπάει κυκλικά
όσο η ανάσα ανατέλλει και περιστρέφεται.
Με τι ένταση επιβάλλεται η εκπνοή ― ή― Πόσο αρμονικά παγιδεύεται ο αέρας στο νερό!
Είναι ωραία τα τζαμάκια στα μάτια
θαμπό γαλάζιο με εύθραυστες σταγόνες
επίμονα κολλημένες
στο οπτικό σου πεδίο.
Στον πυθμένα και τα τοιχώματα οφείλεται
η ψευδαίσθηση του χρώματος·
πλαστή αντανάκλαση ουρανού.
Ένα μεγάλο ρολόι
μετράει το μήκος των χεριών
ακούει την κούραση στα πόδια.
Στεγνώνεις τα μαλλιά
ξανθές μπούκλες καίνε τους κροτάφους
το δωμάτιο πλημμυρίζει ― ξεχειλίζει γαλάζιο
διψάς και φοβάσαι.
Γυμνή η συνέχεια επιπλέει
στην αιχμή συστολής.
Τυλίγει ― σε καθαρή πετσέτα
τον σφυγμό της υγρασίας.
Γεννιέται μια εξάρτηση
η βύθιση
η βίαιη αναπνοή
το τοξωτό χέρι
χαϊδεύει ― τρυπάει ― σπρώχνει
με σχετική ευκολία και χωρίς παράπλευρες απώλειες.
Κενό κύμα τραντάζει τη στεριά της επανάληψης.
Μετά:
το καυτό ντουζ
η μικρή ζάλη της δράσης
και δεκαπέντε αναγκαία λεπτά
επαναφοράς. Τώρα είσαι έτοιμη, αν και
εκπέμπεις ακόμα λίγο χλώριο.
Κυλιόμενη αναδύεσαι
στην καταβροχθιστική
έκταση του αέρα.
