22 διηγήματα «μικρού μήκους»

Συμμετείχαν οι φοιτήτριες και οι φοιτητές: Αντωνία Αδαμίδου, Γιώργος  Βήκας, Κωνσταντίνος-Σωτήριος Ζέρβας, Νίκος Κοκάλας, Παντελής Κουτσιανάς, Όλγα Μελά, Μπάμπης Παπαγούρας, Irene Antich Fernández, Pablo Baeza Casero, Marta Valerón Miramón.

Ένας «ποιητής με ψυχή αλητήριου», έχει γράψει η κριτική για τον Ángel Guache, που κυκλοφόρησε τη συλλογή σύντομων ιστοριών Cortometrajes [Ταινίες μικρού μήκους] το 2006, με εικονογράφηση César Fernández Arias. Η παρούσα ομαδική μετάφραση είναι προϊόν του μαθήματος «Μεταφρασεολογία και μετάφραση κειμένων ισπανόφωνης λογοτεχνίας στην ελληνική» που δίδαξε, κατά το ακαδημαϊκό έτος 2021/22, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος στο Τμήμα Ιταλικής Φιλολογίας του ΑΠΘ.

Επιστροφή

Με το που μπήκα στο σπίτι, όλα τα στοιχεία των κλειστών δωματίων είναι καλυμμένα από πρασινωπά φύκια και λειχήνες: το τραπέζι με τα πιατικά και τα μαχαιροπίρουνα του, τα χαλιά, τα έπιπλα, οι τοίχοι, τα κάδρα… Μοιάζει σαν το σπίτι να είχε βρεθεί κάποτε κάτω από τη θάλασσα. Μου το επιβεβαιώνει ένα καλαμάρι, πάνω κάτω στο μπόι μου, που κάθεται σε μια πολυθρόνα και καπνίζει το πούρο του. Έχει το πρόσωπο του φύλακα που προσλάβαμε πριν χρόνια, προτού φύγουμε, για να προσέχει το κτήμα.

Το μπάνιο

Είναι καλοκαίρι. Κάνω μπάνιο σε μια θαλάσσια βάθρα, ανάμεσα σε βράχια. Βουτάω. Το νερό είναι όλο και πιο ζεστό. Ακούω άγριες κραυγές και νιώθω σαν να με περιβάλλει μια κυκλική σκιά. Οι φοίνικες, μέσα από το νερό, μοιάζουν τώρα κοφτερά δόρατα. Τα φύκια με τυλίγουν και με φυλακίζουν. Νιώθω στο δέρμα μου το γλοιώδες άγγιγμά τους καθώς κολλάνε στα μέλη μου. Όταν καταφέρνω να βγάλω το κεφάλι μου στην επιφάνεια, συνειδητοποιώ πως είμαι μέσα σ’ ένα πήλινο καζάνι τεραστίων διαστάσεων, βυθισμένος σε ζεστό και πηχτό υγρό∙ και πως μαζί με καβούρια και άλλα θαλάσσια ζώα και φυτά, αποτελώ μέρος της σούπας των κανιβάλων που χοροπηδούν και χορεύουν γύρω μου.

Κίνδυνοι της ανάπτυξης

Με ξύπνησαν κάποιοι θόρυβοι που έρχονταν απέξω. Τα πόδια μου μάκρυναν τόσο πολύ κατά τη διάρκεια της νύχτας που έβγαιναν από το ανοιχτό παράθυρο. Θυμήθηκα ότι την προηγούμενη μέρα είχα δώσει μια διάλεξη σχετικά με τις αναλογίες του ανθρώπινου σώματος, προειδοποιώντας για τους κινδύνους που παραμονεύουν τους γίγαντες, αναμφίβολα πιο ανησυχητικοί από εκείνους που διατρέχουν οι αντίθετοί τους, οι νάνοι. Δεν άργησα να ανακαλύψω ποια ήταν η αίτια των θορύβων που με είχαν ξυπνήσει. Από το παράθυρο, μπόρεσα να δω έξω έναν δρυοκολάπτη που πριόνιζε το προεξέχον αριστερό μου πόδι, ακριβώς στο ύψος του αστραγάλου.

Η ζωή μου σ’ ένα ρολόι

Ζούσα κλεισμένος σ’ ένα ρολόι τοίχου τοποθετημένο πάνω από το κύριο τζάκι του κάστρου. Έβγαινα έξω από το κουτί του ρολογιού μόνο για να αναγγείλω την ώρα. Ήταν η μοναδική μου ευκαιρία να δω τον κόσμο –ή μάλλον, εκείνο το κομμάτι του κόσμου: η αίθουσα και τα πρόσωπα που σύχναζαν σε αυτή, καθώς και το τοπίο που μπορούσα να διακρίνω μέσα από τα παράθυρα– και αντί να αναγγέλλω χαρμόσυνα την ώρα, τη φώναζα μελαγχολικά.

Μαύρα κοστούμια

Σε όλες τις ντουλάπες του σπιτιού υπάρχουν κρεμασμένα μαύρα κοστούμια. Δεν είχα προσέξει μέχρι τώρα ότι τα τελευταία τριάντα πέντε χρόνια αγόραζα μόνο μαύρα κοστούμια. Πρέπει να αφήσω λίγο ελεύθερο χώρο στις ντουλάπες. Αποφασίζω να φορέσω σήμερα όλα τα μαύρα κοστούμια, το ένα πάνω στ’ άλλο.

Διαφυγή

Μερικές ηλικιωμένες κυρίες, ντυμένες στα μαύρα, βγαίνουν τρέχοντας από την πόρτα της εκκλησίας. Καθεμία κουβαλάει κι έναν άγιο από τα παρεκκλήσια. Κάποιες μεταφέρουν αγάλματα μεγαλύτερα από εκείνες∙ μολαταύτα, καταφέρνουν μια χαρά να τρέξουν με αυτά.
Από τον άμβωνα, ο ιερέας τις επιπλήττει και τις προτρέπει να επιστρέψουν τους αγίους στις αρχικές τους θέσεις. Όσο περισσότερο τους φωνάζει ο παπάς, τόσο πιο πολύ τρέχουν οι γριές, απομακρυνόμενες γοργά από την εκκλησία μέσα από τα κοντινά λαβυρινθώδη σοκάκια.

Φάρμα

Πλησίασα στη φάρμα και συναντήθηκα με τη Σίλβια Οκλαχόμα, τη γυναίκα με ράμφος σαν γόμα. Όταν με είδε, πήδηξε πάνω μου και κακαρίζοντας σαν κότα μου έδωσε μια τσιμπηματάρα στην μπρατσάρα.

Χαμόν

Το χαμόν που κρέμεται από το ταβάνι, πάνω από το κρεβάτι μου, άρχισε να στεναχωριέται, έτσι λοιπόν, πήγα στο κατάστημα μουσικών οργάνων και αγόρασα ένα πιάνο. Πέρασα όλη τη μέρα τραγουδώντας του εύθυμα ερωτικά τραγούδια. Και φαίνεται πως ήδη χαμογελάει.

Γενετική

Ο πατέρας μου λέγεται Χρήσιμος και έχει πρόσωπο χρήσιμου εργαλείου, μας είπε η Χρησιμούλα, το κορίτσι στην πρώτη σειρά των θρανίων, εκείνο το πεινασμένο κορίτσι, με πρόσωπο χρήσιμου εργαλείου.

Νύχτα

Ήταν μια νύχτα χωρίς αστέρια. Η πόλη ήταν στο σκοτάδι. Μακριά, έβλεπε κανείς μερικά παράθυρα φωτισμένα αμυδρά στο εσωτερικό τους, χάρη στο φως ενός κεριού. Στους δρόμους, τα μόνα που φαίνονταν ήταν τα μάτια των περαστικών που φωσφόριζαν.

Αυγό

Με το που ξυπνάω, διαπιστώνω ότι γέννησα κατά τη διάρκεια της νύχτας, ένα χρυσό αυγό που λάμπει πάνω στο σεντόνι. Πεινάω τόσο πολύ ώστε δεν διστάζω να το καταβροχθίσω σαν πλουσιοπάροχο πρωινό. Όταν πηγαίνω στο ντους, παρατηρώ ότι μου λείπει ένας όρχις. Κι είναι σκληρό να παραδεχτώ ποιος τον έφαγε για πρωινό.

Κρεοπωλείο

Στην ουρά του κρεοπωλείου είμαι βυθισμένη στις σκέψεις μου, όμως έχω την αίσθηση ότι η γυναίκα που ήταν μπροστά από μένα αποχώρησε κουτσαίνοντας. Δεν ξέρω γιατί αλλά έχω την εντύπωση ότι το φρέσκο μπούτι που είναι πάνω στον πάγκο είναι το δικό της. Μόλις έρχεται η σειρά μου, ο κρεοπώλης ορμάει πάνω μου με τον μεγάλο μπαλτά του λέγοντας: «να το στήθος που περίμενα».

Γενειάδα

Είμαι αυστηρός και συνεπής σε θέματα υγιεινής. Όλες τις μέρες ξυρίζω τη γενειάδα μου στις 06:45, στιγμή υπέρτατης έμπνευσης. Μεγαλώνει με σφρίγος και γρηγοράδα. Το μεσημέρι, διασχίζει το κέντρο βάρους μου και στις 18:45, δώδεκα ώρες ακριβώς μετά το ξύρισμα, φτάνει στα δάχτυλα των ποδιών μου. Εκείνη την ώρα ακριβώς, πέφτω για ύπνο, και η γενειάδα απλωμένη για τα καλά πάνω στο σώμα μου, λειτουργεί ως μια ζεστή φυσική κουβέρτα.

Ιεροτελεστία

Όταν έφτανε στο σπίτι της, έτσι όπως της είχαν μάθει από μικρή, ξεντυνόταν και έβγαζε την ψυχή της για να τη φυλάξει στην ντουλάπα.

Ερμηνεία

Στο σπίτι, πήγα στην αίθουσα μουσικής και πήρα το βιολί. Ερμήνευσα μια όμορφη παρτιτούρα του Μπαχ. Εγώ ήμουν ο μοναδικός ακροατής μου. Το κομμάτι ήταν αριστουργηματικό και η ερμηνεία ήταν πολύ καλή. Όταν τελείωσα, χειροκρότησα θερμά. Δεν ξέρω πόση ώρα χειροκροτούσα.

Ταχύτητα του χρόνου

Σήμερα το πρωί πέθανα τρεις φορές. Μύριζε άνοιξη και τώρα ήδη μυρίζει φθινόπωρο.

Η εξέγερση των ομπρελών

Οι ομπρέλες συνεννοήθηκαν μεταξύ τους. Εκείνο το απόγευμα, όταν έβρεχε καταρρακτωδώς και η πόλη ήταν ένα πλήθος βιαστικών πεζών, έκλεισαν όλες ταυτόχρονα.

Ο απών

Μου αρέσει να περιπλανιέμαι σε εσωτερικούς κόσμους, να ψάχνω κρυμμένους θησαυρούς. Ίσα που κοιμάμαι, όμως ονειρεύομαι πολύ. Μια μέρα κλείστηκα στον εαυτό μου και πέταξα το κλειδί. Γι’ αυτό με λένε «ο απών».

Η απομόνωση

Δεν βγαίνω από το σπίτι εδώ και πολλά χρόνια. Μιλάω αρκετά συχνά με τη φύλακα Άγγελό μου. Με ακούει από τον αέρα, ενώ κινεί με χάρη τα βαμβακένια φτερά της. Θέλει να ακολουθήσω τις συμβουλές της. Τρέφομαι με ιπτάμενα έντομα που μπαίνουν από τα παράθυρα: σφήκες, κουνούπια, αλογόμυγες… και νερό από τη βρύση.

Ακροβάτης

Ο σβέλτος ακροβάτης εκείνου του τσίρκου, την ώρα που ισορροπούσε σε ιλιγγιώδη ύψη, εξέταζε με γερακίσιο βλέμμα τις έντρομες θεάτριες. Όταν έβλεπε κάποια που του άρεσε, εφορμούσε κάθετα επάνω της.

Στο πιάνο

Οι δίδυμες Έλμπα και Τέλμπα έβαλαν με κοκεταρία τα κοζάκικα σκουφιά τους και κάθισαν να παίξουν πιάνο με τέσσερα χέρια. Οι μελωδικές νότες τους γλιστρούσαν πάνω σε έλκηθρο με ρωσικό αέρα.

Ρεαλισμός

Ο ρεαλιστής ζωγράφος τελείωνε ένα θαλασσινό τοπίο. Ξαφνικά, στο κέντρο του πίνακα ξέσπασε καταιγίδα και ξεπήδησε ένα τεράστιο κύμα. Ο έκπληκτος ζωγράφος παραλίγο να πνιγεί· χρειάστηκε να τον βοηθήσουν να αποβάλει το νερό που είχε καταπιεί και να του δώσουν το φιλί της ζωής.