Η οπτική ποίηση πριμοδοτεί μια πρόσληψη ταυτόχρονα «ολική» και «συνοπτική» με την έννοια ενός είδους «υπέρ-κλεισίματος του ματιού»
«Δεν θ’ ακούγεται λίγο παράξενο να βαφτίσουμε τον γιο μας ‘Κώστα-Κορνηλία’», είπα. «Καθόλου», είπε.
Τα πιο ισχυρά φαινόμενα θα εντοπίζονται τις πρώτες πρωινές ώρες.
Τόσες χιλιάδες κουρασμένα μάτια / Τόσα μικρά σκουριασμένα καράβια / Πως τρέχουν βιαστικά στο βυθό τ` ουρανού
Χύθηκε σκοτάδι μελανό στα φρένα μου όπως εκεί που βυθίζεται ο ήλιος στην άκρη του Ωκεανού.
«Λειτουργία της τέχνης», δήλωνε το 1926 ο ποιητής Χιου ΜακΝτέρμιντ, «είναι η διεύρυνση της ανθρώπινης συναίσθησης»
Γυναικείο μοναστήρι, ορφανοτροφείο, άσυλο, φιλανθρωπικό ίδρυμα από το τέλος των Σταυροφοριών ως την κατάλυση της Δημοκρατίας
Το μακάριο πετεινό του ουρανού, ονόματι Νικόλαος, ζων εν τη πόλει ταύτη περιφερόμενος ως νεκρός, μονοχίτων και ασάνδαλος
Είναι καιρός η ποιητική γενιά του 2000 να εξετάσει συνειδητά και συστηματικά τη σχέση της με τον πεζό στοχαστικό λόγο
Ένας σύγχρονος Βάκχος, ποιητής της Ζωής και του Θάνατου. Τον ακολουθούσα με πρωτόγονη συγκίνηση. Γιατί κι αυτός με ακολουθεί
Ένα θέμα που απασχολεί την παγκόσμια χαρτογραφική κληρονομιά: αν δηλαδή οι άνθρωποι του μεσαίωνα όντως θεωρούσαν τη γη επίπεδη
τους βρίσκω μαζί· κάνουν να μου εξηγήσουν, Don’tExplain τους λέω ας καπνίσουμε ένα τσιγάρο κι ας ακούσουμε Cohen, όπερ και εγένετο
Ο ανθρώπινος σπόρος ανθίζει θαύματα άμα πέσει σε καλό χώμα, και λοιπές αισιοδοξίες εκείνης της εποχής.
Σε κάποια σημεία αυτής της πόλης αόρατα σύνορα χωρίζουν ένα οικοδομικό τετράγωνο στα δυο και ορίζουν ζώνες με δικούς τους κόσμους
Είναι δύσκολο να δεχτείς ότι σε κάποια μεριά σ’ αυτούς τους σκουπιδότοπους είναι και τα δικά σου όνειρα
Στο μυαλό, γυμνά από σώματα περιστρέφονται τα ρούχα. Θέλουν καθαριστικό, μαλακτικό, λευκαντικό.
