Με­τά τη Νέα Υόρ­κη, που προη­γου­μέ­νως Νέο Άμ­στερ­νταμ ονο­μα­ζό­ταν, το Λος Άν­τζε­λες, το Σι­κά­γο και το Χιού­στον, η πό­λη Φοί­νιξ, πρω­τεύ­ου­σα στην Αρι­ζό­να, εί­ναι η πέμ­πτη πο­λυ­πλη­θέ­στε­ρη στις Ηνω­μέ­νες Πο­λι­τεί­ες. Πρό­κει­ται για ασυ­νή­θι­στη επι­λο­γή για τα αμε­ρι­κα­νι­κά δε­δο­μέ­να, κα­θώς μι­κρό­τε­ρες πό­λεις εί­ναι συ­νή­θως πρω­τεύ­ου­σες, όπως το Σα­κρα­μέ­ντο στην Κα­λι­φόρ­νια ή το Όλ­μπα­νι στην πο­λι­τεία της Νέ­ας Υόρ­κης. Ένας από τους ιδρυ­τές της πό­λης πρό­τει­νε το όνο­μα Φοί­νιξ, ανα­δει­κνύ­ο­ντας την ανα­γέν­νη­ση («από τις στά­χτες του νε­ρού», θα έλε­γε κά­ποιος υδρο­χα­ρής) ενός οι­κι­σμού όπου, αιώ­νες πριν από την εκ νέ­ου εποί­κι­ση, αυ­τό­χθο­νες εί­χαν κα­τα­σκευά­σει δί­κτυα από αρ­δευ­τι­κά κα­νά­λια. Γεν­νη­μέ­νος στο Πα­ρί­σι ή στην ελ­λη­νο­γε­νή Μασ­σα­λία, ο Φί­λιπ­πος Ντά­ρελ Ντού­πα εί­χε πα­ρα­κο­λου­θή­σει μα­θή­μα­τα κλα­σι­κών σπου­δών στο Πα­νε­πι­στή­μιο Κέ­μπριτζ πριν δια­πλεύ­σει τον Ατλα­ντι­κό. Δι­κή του πρό­τα­ση ήταν και η ονο­μα­σία Τέ­μπη για κο­ντι­νή το­πο­θε­σία. Από την κοι­λά­δα των Τε­μπών επί­σης ονο­μά­στη­καν προ­ά­στιο στο Σί­δνεϊ της Αυ­στρα­λί­ας, με­γά­λο αγρό­κτη­μα στη Νό­τια Αφρι­κή, κοι­λά­δα στη Μα­λαι­σία και πε­ριο­χή με κρα­τή­ρες στον πλα­νή­τη Άρη.

Προ­βλή­μα­τα ονο­μα­το­δο­σί­ας οδή­γη­σαν πρό­σφα­τα σε πα­ραί­τη­ση με­τά από 16 χρό­νια, από την εκ­κλη­σία του Αγί­ου Γρη­γο­ρί­ου στην πό­λη Φοί­νιξ, τον αι­δε­σι­μό­τα­το Αντρές Αράν­γκο, που εί­χε υπη­ρε­τή­σει και σε άλ­λες ενο­ρί­ες στην Αρι­ζό­να, στην Κα­λι­φόρ­νια και στη Βρα­ζι­λία. Με χει­ρο­κρο­τή­μα­τα και λά­βα­ρα με το όνο­μά του, ενο­ρί­τες απο­χαι­ρέ­τη­σαν τον αγα­πη­μέ­νο κλη­ρι­κό. Βι­ντε­ο­σκο­πή­σεις βα­πτί­σε­ων εί­χαν επι­βε­βαιώ­σει ότι ο Κα­θο­λι­κός ιε­ρέ­ας όλα αυ­τά τα χρό­νια έλε­γε «Σε βα­πτί­ζου­με εις το όνο­μα του Πα­τρός και του Υιού και του Αγί­ου Πνεύ­μα­τος». Σύμ­φω­να με οδη­γί­ες του Βα­τι­κα­νού, θα έπρε­πε να λέ­ει «Σε βα­πτί­ζω», σε θε­ο­λο­γι­κά άπται­στο ενι­κό και όχι σε έναν αυ­θαί­ρε­τα συ­μπε­ρι­λη­πτι­κό πλη­θυ­ντι­κό. Χι­λιά­δες βα­πτί­σεις χα­ρα­κτη­ρί­ζο­νται πλέ­ον άκυ­ρες και χρειά­ζε­ται να επα­να­λη­φθούν, χω­ρίς να απο­κλεί­ε­ται να επη­ρε­ά­ζο­νται και θρη­σκευ­τι­κοί γά­μοι, που ακο­λού­θη­σαν για τους λά­θος βα­πτι­σμέ­νους. Ας μη γί­νει ανα­φο­ρά στους Ανα­βα­πτι­στές. Πά­ντως, σε μία άλ­λη αντί­στοι­χη πε­ρί­πτω­ση άκυ­ρου βα­πτι­σμού νη­πί­ου που με­γα­λώ­νο­ντας έγι­νε ιε­ρέ­ας, βά­πτι­ση και χει­ρο­το­νία επα­να­λή­φθη­καν. Δεν φαί­νε­ται να υπάρ­χει όριο στο πού μπο­ρεί να οδη­γή­σει μία λά­θος λέ­ξη.

Φυ­σι­κά ένα κί­νη­μα Με­το­νο­μα­σί­ας πυ­ρο­δο­τεί­ται από πε­ρι­στα­τι­κά όπως αυ­τά. Ευ­κο­λό­τε­ρα με­ταλ­λάσ­σο­νται ονό­μα­τα που πρέ­πει να επι­βε­βαιω­θούν. Ού­τε στα λα­τι­νι­κά ισχύ­ει πλέ­ον πώς ό,τι γρά­φε­ται μέ­νει. Οι προ­φο­ρι­στές θριαμ­βο­λο­γούν. Ποιες εί­ναι οι συ­νέ­πειες αν τα πρώ­τα ονό­μα­τα εί­ναι λά­θος; Ποιο σή­μα­ντρο θα χτυ­πού­σε αν ο πρω­τό­πλα­στος δεν λε­γό­ταν Αδάμ, αλ­λά Αζόφ ή Αζόρ; Φτά­νει (και πε­ρισ­σεύ­ει) η ώρα των ηρώ­ων. Αν όχι η Ήρα, αλ­λά η Αφρο­δί­τη τσί­γκλι­ζε τον Ηρα­κλή, θα ονο­μα­ζό­ταν μή­πως Αφρο­κλής; Πώς θα επη­ρε­α­ζό­ταν η ιστο­ρία του λό­γου αν ο Τζόις ήταν ο συγ­γρα­φέ­ας κά­θε δεύ­τε­ρης πα­ρα­γρά­φου του Προυστ; Αν η Οδύσ­σεια ήταν το πιο σύ­ντο­μο έρ­γο του Μπέ­κετ; Αν ο Πα­πα­δια­μά­ντης εί­χε γρά­ψει την Πά­πισ­σα Ιω­άν­να; Θα υπήρ­χαν επι­πτώ­σεις για τους ανα­γνώ­στες και ποιες; Θα συ­νέ­χι­ζαν οι συγ­γρα­φείς να εκ­δί­δουν το ίδιο βι­βλίο με άλ­λον τί­τλο κά­θε φο­ρά; Για ορι­σμέ­νους υπάρ­χει ασφα­λώς και η μέ­θο­δος με­τα­τό­πι­σης των ψη­φί­ων, όπου όλα πά­νε ένα γράμ­μα πα­ρα­κά­τω. Η τέ­χνη του λό­γου γί­νε­ται υζψξθ υπφ μπδπφ.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Το βι­βλίο των κα­τά φα­ντα­σί­αν συγ­γρα­φέ­ων / Γιώρ­γος Χου­λιά­ρας - Χάρ­της (hartismag.gr)
«Λί­γο πριν φύ­γουν» του Γιώρ­γου Χου­λιά­ρα (diastixo.gr)
Ση­μειώ­σεις για έναν ζωο(λε­ξι)λο­γι­κό κή­πο / Χ. Ψ. Ωρο­λό­γιος - Χάρ­της (hartismag.gr)
Έλ­λη­νας του τεί­χους / Φί­λιπ­πος Δ. Δρα­κο­ντα­ει­δής - Χάρ­της (hartismag.gr)

Γιώρ­γος Χου­λιά­ρας