[ Μ Ι Κ Ρ Ο Π Α Ν Τ Ο Υ Μ ]
Και πράγματι είσαι εδώ τώρα. Το και, το είσαι, το εδώ, το τώρα
σ’ ένα προσωπικό σύννεφο στον δρόμο προς μια φωτεινή πραγματικότητα.
Αυτή την άνοιξη και πάλι το σύννεφο κάνει εμφατικά αυτό,
τώρα εδώ, γίνεται η στερεότητα που έχει τη μεγαλύτερη σημασία,
σ’ ένα προσωπικό σύννεφο στον δρόμο προς μια φωτεινή πραγματικότητα,
αιωρείται στον δροσερό ουρανό με τις μέλισσες, αέρινο και διάφανο,
τώρα εδώ, γίνεται η στερεότητα που έχει τη μεγαλύτερη σημασία,
μιλάει μ’ απαλή φωνή από μια απτή εγγύτητα,
αιωρείται στον δροσερό ουρανό με τις μέλισσες, αέρινο και διάφανο,
πριν βρει το πιο μακρινό κλαδί να ξεκουραστεί για λίγο,
μιλάει μ’ απαλή φωνή από μια απτή εγγύτητα.
Μετά η υπερχείλιση όλων των φωνών και των αγαπημένων προσώπων,
πριν βρει το πιο μακρινό κλαδί να ξεκουραστεί για λίγο,
στη συντροφιά του ενός με το άλλο, μέσα σ’ ένα γλυκό μήλο.
Μετά η υπερχείλιση όλων των φωνών και των αγαπημένων προσώπων
που μας δίνεται αυτή την εντελώς δική μας τη στιγμή.
