Συναντηθήκαμε στο δάσος
την Τρίτη ημέρα της εβδομάδος.
Με πρόσεξε αμέσως από μακριά.
Το κόκκινο φόρεμα έφταιγε μάλλον
ή το παραμύθι που όλοι αναμασούσαν
με την πρώτη ευκαιρία.
Στάθηκε μπροστά μου για λίγο
και με επεξεργάστηκε με τα τεράστια μάτια του
εξονυχιστικά
μέχρι που έφθασε στο τελευταίο κουμπί στο στήθος
και τότε έκανε γκριμάτσα αποστροφής.
Έφυγε βιαστικά, πολύ γρήγορα
λες και ήθελε να βρίσκεται ήδη μακριά
όταν θα άλλαζε γνώμη.
Αργότερα άκουσα πως έξω από το δάσος
συνάντησε την πρασινοσκουφίτσα
την οποία πήρε σπίτι του
σίγουρος πως το πράσινό της
ταίριαζε με τα δέντρα του σπιτιού του.
Ο στόχος ήταν να την φάει
αλλά μέχρι πρόσφατα
την είδαν να κάνει βόλτες ανάμεσα στα δέντρα
και εκείνον να είναι κάτισχνος
με βλέμμα απλανές
καρφωμένο στο κόκκινο του ορίζοντα.
Από την υπό έκδοση ποιητική συλλογή Πόρτα που δεν άνοιξε (Ημερολόγιο 90 ημερών), Εκδόσεις Ελευθερουδάκης.
