Τοπίο εκτέλεσης

Μην πυροβολείτε τους ποιητές.
Έτσι αιθεροβάμονες και ενδελεχείς που είναι
θα ροδίσει το αίμα τους.
Κρασί μοσχοφίλερο θα γεμίσουν τα κελάρια.
Ναυαγοί σε άγνωρες στεριές είναι οι ποιητές,
παρόντες σε κάθε έκρηξη έρωτα,
ξάγρυπνοι και ακλινείς ορίζουν το σκοτάδι.
Μην τους πυροβολείτε.
Αφήστε τους να ευλογούν το φως,
να ξεβολεύουν μυστικά,
το θνητό ν’ αθανατίζουν…
…Πυροβολήσατε ατέχνως τους ποιητές
χωρίς να τους δικάσετε.
Οι σκιές τους απλώθηκαν
πάνω στα άταφα κουφάρια τους
κι απαγγέλουν επωδούς στον Πλούτωνα
να τους γυρίσει πίσω.
Ατάκτως ερριμμένες οι ψυχές τους
εκκολάπτουν στίχους για την υστεροφημία τους.
Γιατί πυροβολήσατε τους ποιητές;
Δεν καταλαβαίνατε τα ποιήματά τους
ή οι φωνές τους ήταν πολύ αληθινές για τη φιλαρέσκειά σας;
Αδικοχαμένοι πήγαν.
Δεν τους άρμοζε ο εξ αποστάσεως τυφεκισμός.
Πάλι καλά, που δε φόραγαν μαντίλια
κι έτσι τα βλέμματά τους φτερούγισαν άφοβα
πάνω απ’ τους τοίχους και τα πλέγματα.