Επικήδειος, τέλη Νοέμβρη

Για την Ε.Τ. (1997-2018)

Πά­ντα γυ­ρί­ζουν πί­σω τα νε­ρά.
Χύ­νο­νται αφροί χτυ­πώ­ντας
το γκρι και το λευ­κό της άμ­μου, της προ­βλή­τας.
Χτυ­πά­ει το νη­σί η θά­λασ­σα κι ουρ­λιά­ζει.

Γύ­ρι­σε πί­σω!
                (Ικε­σί­ες)
Γύ­ρι­σε πί­σω ένα που­κά­μι­σο αδεια­νό,
σαν ξύ­λο πεύ­κου ξε­ρό έπλευ­σε
εί­κο­σι ενός χρο­νών σώ­μα. Πί­σω.

Και τώ­ρα:
                        Σε άλ­λης θά­λασ­σας στε­ριά,
με­τρώ βό­τσα­λα-σώ­μα­τα, τώ­ρα πια δε­κα­τρία
– Νο­έμ­βριος του εί­κο­σι ένα:
«Αν δεν γυ­ρί­σου­με, κάψ­τε την πό­λη».

Φέρ­τε τις πί­σω!

Με τα πολ­λά μας δά­χτυ­λα,
βγά­ζου­με απ’το νε­ρό την αρ­χαία πέ­τρα
και γρά­φου­με με λυσ­σα­σμέ­νο αφρό:
ΚΟ­ΣΜΙΑ, ΧΡΗ­ΣΤΑ, ΧΑΙ­ΡΕ.

[Ση­μεί­ω­ση: “Το επί­θε­το χρη­στός, συ­νο­δευό­με­νο ή όχι από το ρή­μα χαί­ρε, συ­νη­θι­ζό­ταν στη Ρό­δο, όπως και στην Αθή­να, σε επι­τύμ­βιες επι­γρα­φές ξέ­νων ή ατό­μων χα­μη­λής κοι­νω­νι­κής τά­ξης” – έτσι ανα­γρά­φε­ται στην πλά­κα δί­πλα από την επι­τύμ­βια στή­λη της Κο­σμί­ας, που εί­ναι εύ­ρη­μα του 2ου αι. π.Χ. από τη ρο­δια­κή νε­κρό­πο­λη κι εκτί­θε­ται στο αρ­χαιο­λο­γι­κό μου­σείο της Ρό­δου.]