Θα το πληρώνουμε για πολλά χρόνια ακόμα
στην Τράπεζα
το σπίτι που χτίσαμε
έξω απ’ το Χάρκοβο,
εκεί που θέλαμε να ζήσουν τα παιδιά μας.
Όταν ακούγονται οι σειρήνες,
τρέχουμε όλοι μας στο playroom –
έτσι το λέμε το υπόγειο
κι ας έχουμε εκεί και το πλυντήριο
και τα εργαλεία για τον κήπο,
τις σκούπες και τα ξύλα για το τζάκι.
Χωνόμαστε
κάτω απ’ το τραπέζι του πινγκ πονγκ
με τη γάτα στην αγκαλιά μας
κι αφουγκραζόμαστε τον ήχο του πολέμου
που μια ακούγεται κοντά και μία ξεμακραίνει.
Κάτω από τον βαρύ διάδρομο γυμναστικής
έχουμε στοιβάξει
δυο τρεις κούτες φαγώσιμα, μερικές εξάδες νερό
κι ένα σακί τροφή για τη γάτα.
Σφιγγόμαστε ο ένας στον άλλο
και περιμένουμε
να σταματήσουν οι εκρήξεις
ή να πέσει ο ουρανός στο κεφάλι μας.
