Γιατί πυροβολήσατε τους ποιητές; Δεν καταλαβαίνατε τα ποιήματά τους ή οι φωνές τους ήταν πολύ αληθινές για τη φιλαρέσκειά σας;
Αργότερα κατάλαβε / πως η οξυδέρκειά του / δεν τον βοήθησε να εννοήσει τη σημασία / ενός και μόνου ρήματος: / αναπνέω
Πώς ξεγελιούνται οι τίγρεις με καθρεφτάκια, με το ίδιο τους το είδωλο κοιτώντας το να ξεχάσουν την αιχμαλωσία που έρχεται...
Έχω ένα σκυλί μέσα στο κεφάλι μου / που τις νύχτες κλαίει ή αναπολεί / δεν γνωρίζω / δεμένο γύρω από μια σιδερένια πίκρα
Μνήμη είναι η εξορία που γίνεται πατρίδα στην άκρη μιας αποβάθρας πιο έρημης από ποτέ
Το σώμα σου είχε αρχίζει να γεμίζει, να στρογγυλεύει σε πλήρη αντίστιξη με την συνήθεια του φθινοπώρου να πετάει, να απορρίπτει...
Συχνά ξερίζωνε την καρδιά μου δίχως λύπη και παίζανε μπιλιάρδο με τον Χάιντ αυτός τον άφηνε από φόβο να κερδίζει.
Η ξανθιά αεροσυνοδός περνάει απ’ τον διάδρομο και του κάνει νόημα να σηκώσει το κάθισμα. Η προσγείωση ξεκινάει. Έξω μόνο σκοτάδι
Πέντε ποιήματα για το τέλος του στο Μεσολόγγι
Και βρέθηκε αυτός ο απρόβλεπτος, ο μελωδικός «ιός» που έμελλε ν’ αλλάξει διά παντός το μουσικό τοπίο και τα αισθήματα των ανθρώπων
Θηλιά τραχιά οι διαβάτες / με τις όξινες φωνές / τα αυτοκίνητα με τα φιμέ τζάμια / μια παρηγοριά.
Σκιές, πάλι οι σκιές, προϋποθέτεις σε αυτές τις θάλασσες αυτές τις σκιές. Αδύνατο να τις δεις αλλιώς. ( Για τον ΜΙΜΗ ΣΟΥΛΙΩΤΗ )
Ότι δεν ξέρω που πάει ο χρόνος μου και τι κάνω μαζί του. Δεν ξέρω γιατί τελειώνει η μια μέρα και πότε ξεκινάει η επόμενη.
Έφεραν μια μεσόκοπη γυναίκα και ο υπεύθυνος άφησε στα τρεμάμενα χέρια της ένα κασελάκι. «Του πατέρα σου», της είπε, «τα οστά»
Η ιδέα αυτή, ή καλύτερα η αίσθηση ζεστασιάς που δημιούργησε η ιδέα αυτή μέσα μου, υπήρξε όλο αυτό το διάστημα ένα είδος καταφυγίου
Στο λιγοστό φως που μπαίνει από το μικρό άνοιγμα της κουρτίνας βλέπει το σώμα του. Τον κοιτάζει. Μένει ασάλευτη.
Σπασμένα είδωλα πηγαινοέρχονται / Με κουράζουν με τις απαγγελίες πόνου / Θέλω να φύγω / Όμως στρατός φυλάει τα σύνορα κάτω
Πάντα γυρίζουν πίσω τα νερά. / Χύνονται αφροί χτυπώντας / το γκρι και το λευκό της άμμου, της προβλήτας.
Αγαπητοί μου / χρυσός ο αιώνας δε λέω / αλλά είδατε ποτέ το πρόσωπό σας / στον καθρέφτη;
Ποιήματα και ποιητική ενός σύγχρονου Πορτογάλου σε μετάφραση του ΝΙΚΟΥ ΠΡΑΤΣΙΝΗ
«Αλλά σας προειδοποιώ / πως είναι η τελευταία φορά που ζω», έγραφε η Αχμάτοβα το 1940. Μεταφράζει η ΑΣΠΑΣΙΑ ΛΑΜΠΡΙΝΙΔΟΥ
Μεταφρασμένα αποσπάσματα από τις «Χοηφόρες» του ΑΙΣΧΥΛΟΥ και τις «Ηλέκτρες» του ΣΟΦΟΚΛΗ και του ΕΥΡΙΠΙΔΗ
Ένα «διπολικό» ποίημα αλβανικής καταγωγής σε μετάφραση της ΕΛΕΑΝΑΣ ΖΙΑΚΟΥ
Ένας πολυβραβευμένος Χιλιανός ποιητής σε μετάφραση ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΧΡΗΣΤΑΚΟΥ
Μια ποιήτρια από την Κροατία σε μετάφραση της ΜΑΡΟΥΣΩΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
Δεν νοείται σήμερα «εθνική» λογοτεχνική ιστορία παρά μόνον σε συγκριτολογικά πλαίσια. Η εξημέρωση του Ρομαντισμού: Virgil Nemoianu
Για το βιβλίο του ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΚΟΡΗ «Ο Καζαντζάκης ως ποιητής. Φιλοσοφική διάσταση, ρυθμική έκφραση, κριτική πρόσληψη»
Για τον τόμο «Γιώργος Βέης, Κριτικά Κείμενα (για την ποίησή του)». Επιμέλεια Θεοδόσης Πυλαρινός
Για τις «Γεωγραφίες της Απουσίας» του ΣΩΤΗΡΗ ΛΥΚΟΥΡΓΙΩΤΗ
Για το «Αστικό ελάφι» της ΜΑΡΙΑΣ ΚΟΥΛΟΥΡΗ
Για το «Neverhome» του ΛΕΡΝΤ ΧΑΝΤ
Για το βιβλίο του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ «Ανάμεσα στου ήλιους»
Για το μυθιστόρημα «Στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού» της ΕΛΕΝΑΣ ΧΟΥΖΟΥΡΗ
Με αφορμή τα «Ποιήματα» του ΗΛΙΑ ΕΥΘΥΜΙΟΠΟΥΛΟΥ
Για το «Χρονικό μιας αστραπής» του ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΒΟΥΤΣΙΝΑ
Το δίστιχο του Τζαλάλ αντ-Ντιν Ρουμί «Έλα χωρίς φτερούγες, έλα, στον ουρανό να φέρεις βόλτες – Σαν τον ήλιο, σαν το φεγγάρι» ...
Οι στίχοι που ερμήνευσαν το 2017 ο Βολοντιμίρ Ζελένσκι κι ο θίασός του με αφορμή τα 25 χρόνια της Ουκρανίας ως ανεξάρτητου κράτους
Η συνομιλία μας αυτή, για κάποιο βιβλίο που είχε πρόσωπο, μου έφερε στο νου συνομιλίες για έναν άλλον ποιητή
Τηλεγράφημα του Μάρλον Μπράντο στην Μέριλιν Μονρό: «Οι σημαντικότερες επανεκτιμήσεις γεννιούνται μες από τις χειρότερες κρίσεις»
Στους τέσσερις συγγραφείς αυτού του τεύχους έχει δοθεί η φράση: «η ζωή είναι αγρίως απίθανη» της Μαργαρίτας Καραπάνου
Τρεις ποιητές και μία ποιήτρια, μεγάλες φωνές του 20ού αιώνα: William Butler Yeats, W.H. Auden, T.S. Eliot και Gertrude Stein
Βρικόλακες, δράκουλες και λυκάνθρωποι κατακλύζουν τα δημοφιλή μυθιστορήματα και τις επιτυχημένες ταινίες, πολύ συχνά σε συνδυασμό
Ο γνωστός επαναστάτης φιλόσοφος και ενεργότατος ακτιβιστής στο Μεξικό, είναι εξίσου επαναστατικός και στην λογοτεχνική του πράξη
Aν κάποιος της μιλήσει, σηκώνεται, τεντώνεται και τρίβεται στον τοίχο, νιαουρίζοντας σιγανά
Όταν φωνάζει η μάνα μου δεν την αναγνωρίζω, μεταμορφώνεται σε άγριο ζώο, έτοιμο να σε κατασπαράξει.
Ο Ερμής έβαλε τον ιχθυόφθαλμο μέσα σε μια μεγάλη δερμάτινη τσάντα, άνοιξε μια τρύπα όση και το μάτι του και ταξίδεψαν σε όλη τη γη
Ένα ποίημα για τον οίστρο του θανάτου