Οκτώ ποιήματα

1
Έβαλε
τα ποιήματα που έγραψε
στο συρτάρι
δίπλα στα γραμματόσημα.

2
Κοίταζα τα όμορφα πόδια σου
ακολουθώντας το σκίσιμο της κάλτσας
ως τα πράσινα μάτια σου
κάνοντας άσεμνες σκέψεις,
επειδή ήταν άνοιξη
και οι ιτιές έβγαζαν φύλλα.

3
Τα νυχτοπούλια
τραγουδούν το Πιστεύω.
Τα περιγράμματα του δωματίου σε ευαισθητοποιούν.

Αισθάνεσαι τα ελαφριά βήματα.

4
Για τα μάτια σου, χελιδόνι μου,
υπόσχομαι τη λαμπρότητα,
το φως της άνοιξης.

Σύντομα θα είσαι έτοιμο να πετάξεις
στο κατόπι των αλχημιστών.

5
Όταν ήμουν δεκαεννιά,
ο Νάρκισσος άλλαξε δέρμα μπροστά στον καθρέφτη
στην πόρτα του ντουλαπιού στη σοφίτα.

6
Στο γράμμα του λέει
ότι φτάνει το πρωί
και ζητά να τον συναντήσεις
στο τρένο των εφτά,
αυτό που μπορείς να διακρίνεις
ήδη από μακριά,
από την άλλη όχθη της λίμνης
όταν στον ξέπνοο αέρα
ξεκαθαρίζει μια εικόνα,
όπου ένα προστατευτικό χέρι
σκιαγραφεί μια καμπύλη
στο ράμφος ενός κορακιού.

7
Η βροχή που είχε αρχίσει νωρίς το πρωί
κοιμάται τώρα.
Τη νύχτα άκουγα τα λόγια της,
ένιωθα τον ρυθμό,
την αργή ανάγνωση,
όπου το τοπίο είχε αρχίσει να κινείται
λυγίζοντας σαν χορτάρι
σε κάποιο μακρινό θαμνοτόπι.

8
Επαναλαμβάνονται, τσούζουν, τρεμοπαίζουν
το καφεκόκκινο αργιλώδες έδαφος
τροφοδοτεί τη θάλασσα περιτριγυρισμένο από βράχια

στην αμυδρή δίνη
ο ελαιώνας έχει πικρή γεύση.