Στα δεκατρία της αποφάσισε να κατασκευάσει
ένα ατμοκίνητο ιπτάμενο άλογο.
Λίγα χρόνια αργότερα παρουσίασε στον καθηγητή της, Charles Babbage
(επιφανή μαθηματικό της εποχής),
μια βελτιωμένη εκδοχή τής «Αναλυτικής μηχανής» του,
προβλέποντας ότι μέσω ενός αλγόριθμου που είχε επινοήσει,
μια παρόμοια μηχανή
θα μπορεί στο εγγύς μέλλον
όχι μόνο να επιλύει μαθηματικά προβλήματα,
αλλά και να συνθέτει πολύπλοκη μουσική.
Είχε πάθος με τα τυχερά παιχνίδια
και λόγω των ικανοτήτων της,
ήταν ο φόβος και ο τρόμος των bookies του Λονδίνου.
Κάποτε μάλιστα έκλεψε διάφορα οικογενειακά κειμήλια
για να τα παίξει στα χαρτιά.
Πέθανε στα τριάντα έξι της,
όπως κι ο πατέρας της.
Δεν τον γνώρισε ποτέ.
Η μητέρα της (για ευνόητους λόγους)
είχε απαγορεύσει κάθε αναφορά στο πρόσωπό του.
Το μοναδικό πορτραίτο
που υπήρχε στο σπίτι
ήταν σκεπασμένο μ’ ένα κομμάτι μαύρο βελούδο.
Έτσι που ο χρόνος
καταβροχθίζει με μανία τα ποιήματά του
(ο Πεσσόα είχε δίκιο ως προς τις εκτενείς συνθέσεις)
μπορεί σύντομα να μην αναφερόμαστε
σ’ εκείνη
ως «η προικισμένη κόρη του Byron»,
αλλά στον Byron ως «πατέρα της διάσημης Ada King, κοντέσας του Lovelace».
