Ακούστηκαν οι κραυγές τρόμου από πολλές κότες ταυτόχρονα κι ένιωθε πως όλες μαζί με προτεταμένα τα ράμφη τους ορμούσαν πάνω του
Τόσο σπάταλα/πότιζα τις επιθυμίες σου/κι άφηνα πεινασμένες τις δικές μου/Αποφάσισα: θα γίνουμε άγνωστοι μεταξύ μας/και σε διέγραψα
Άκουσα κάτι σα βοή. Κοίταξα τη βιτρίνα. Σκιάχτηκα απ τη σκιά. Ανάμεσα στην καραμπίνα και τους σάκους πρόλαβα τη ριπή απ' το βλέμμα
Την είδα να κρατά το ποδήλατό μου. Φορούσε το μακρύ πράσινο φουστάνι, τα μαλλιά της κομμένα κοντά. Μου φάνηκε ξεκούραστη...
Ενετικό κάστρο / θωρακισμένος ο κόσμος σου / σε μεσογειακά παράλια / στο ανελέητο φως / είναι αδύνατο να μείνεις αόρατος.
Κάτι ήθελα να σου πω / αλλά, το ξέχασα!
Αν θα λειώσουν οι πάγοι, αν χαθούν τα πουλιά και τα δάση, τι θα γίνει αλήθεια ό,τι έχουμε τόσο αγαπήσει; Τι θα γίνουν οι μύθοι;
Τα υφάσματά μου σκισμένα και χαλαρά / Το σώμα δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα παιχνίδι
Μια κλωστή φάνηκε να σπάει στο μυαλό της και είπε στη μαμή πως γέννησε τον Άνεμο του Χιονιά και να της τον φέρει να τον θηλάσει
Γεννήθηκα από νερό σε νερό, ανάμεσα στα κύματα της Μεσογείου
Οι χάρτινες τσάντες έμειναν ένα μήνα δίπλα στην εξώπορτα του διαμερίσματος περιμένοντας τις φίλες της
Από τους κροτάφους, το φως ταξίδεψε αστραπιαία στο έντερο, στην αφετηρία όλων των ασθενειών
Φορούσε κράνος; με ρώτησαν στην αστυνομία. Ναι, πάντα τού φορούσα σκούφο, μπέρδεψα τα λόγια μου.
Τα αυτοκίνητα πήγαιναν αργά, σχεδόν ακίνητα, και τα κορναρίσματα δεν ακούγονταν, παρά τις επίμονες προσπάθειες των οδηγών
Καίγομαι να σας αποκαλύψω κάτι ανυπόφορο που με σπρώχνει στην τρέλα και μου συνέβη όταν κρυβόμουν από τους Ρώσους...
Αυτήν τη φορά, τον καινούργιο θάνατο μπορείς να τον κοιτάς στα μάτια, δεν είναι ο πατέρας. Είναι ο Σχοινοβάτης
Προβάρει τον εαυτό της σ’ έναν καθρέφτη / που καθρεφτίζει κάθε μέρα την προηγούμενη / Έτσι η αντίληψή της δραπετεύει στα περασμένα
Πώς προσμετράται ο χρόνος στην αντίπερα όχθη; / Κι οι υφάντρες των ονείρων πότε θα βρούν αναπαμό;
Τρίτο και τελευταίο μέρος του βραβευμένου ποιήματος που μετέφρασε ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ
Μετάφραση ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΜΠΕΖΑΝΗ
Οκτώ ποιήματα του Καταλανού ποιητή σε μετάφραση της ΜΑΪΡΑΣ ΦΟΥΡΝΑΡΗ
Από τις τρεις πρώτες συλλογές του, σε μετάφραση του ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΛΟΚΥΡΗ
Ένας σύγχρονος συγγραφέας από τη Ναμίμπια σε μετάφραση της ΕΛΕΝΗΣ ΒΛΑΧΟΥ
Σε μετάφραση ΓΙΩΡΓΟΥ ΘΑΝΟΥ
Πολλοί θεωρούν τη φιλοσοφία του Θόρω ως συναφή εκείνης των Αναρχικών
Δέκα + 1 μεταχρονολογημένες κριτικές υποδοχής: 2. Γραμματική της ποίησης και ποίηση της γραμματικής
Για το βιβλίο της ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΝΤΟΥΝΙΑ «Αργοναύτες και σύντροφοι»:
Για το βιβλίο «Ο Γιώργος Σεφέρης στην Κύπρο, Οι φωτογραφίες»
Για το βιβλίο του ΕΥΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗ «Μερακλίνα, κουκιμπιμπέρισσα, ομπλαντί»
Για το νέο βιβλίο του ΝΙΚΗΤΑ ΣΙΝΙΟΣΟΓΛΟΥ
Για τον «Εφιάλτη» του ΧΑΝΣ ΦΑΛΑΝΤΑ
Ένας καλοφτιαγμένος χάρτης πιστεύω ότι δεν στενογραφεί μόνο, αλλά ονειρεύεται
Νέα στήλη, στην οποία θα παρουσιάζονται ποιήματα κραυγές κόντρα σε αδικίες: ΕΛΣΙ ΣΟΥΡΕΝΑ
Εκείνον τον έπαιρνε ο ύπνος, αλλά εμένα δεν με πείραζε, σκεφτόμουν πως τον ηρεμώ, τον ησυχάζω από τον πόνο
Διλημμάτων συνέχεια: λέξεις που έφερναν πάντα μια δυσφορική διάθεση
Τ.Σ. Έλιοτ προς μητέρα: «Θέλω όμως να θέσω ένα θέμα εδώ, ώστε να το σκεφτείτε και να μου δώσετε άμεσα μια καλοζυγισμένη απάντηση»
Στους τέσσερεις συγγραφείς αυτού του τεύχους έχει δοθεί η φράση: «πήραμε τη ζωή μας˙», από το ποίημα «Άρνηση» του Γιώργου Σεφέρη
Ηχητικό αφιέρωμα στην ΜΑΡΙΑΝΙΝΑ ΚΡΙΕΖΗ
Κομμάτια και θρύψαλα μιας άγνωστης «ασύνδετης» πηγής συγκίνησης αιωρούνται σε ένα τοπίο πέρα από το συνειδητό
Όποιος δεν τα έβλεπε, τα ονειρεύονταν
Γύριζαν στους πάγκους και προσπαθούσαν να γεμίσουν τις πάνινες σακούλες που κουβαλούσαν μαζί τους....
Δυο super mini ιστοριούλες εμπνευσμένες από εικόνες του Διαδικτύου
Δύο μυστηριώδη όντα: Η Μαγιορίτα και το Ιχθυόφανο (ή ψάρι του Σίβα)