1.
Σκάλωνε στις γωνιές
ο ήλιος του Οκτώβρη,
με το φλιτζάνι του καφέ μες στο κρεβάτι
αφουγκραζόμουν τη φθίνουσα πορεία σου
σχεδόν τίποτα
— χίλια πουλιά έξω κελαηδάνε.
2.
Έχει σύκα στην αυλή της, είπες φεύγοντας
σα να μην ήμουνα εκεί.
3.
Φτερουγίζει επί τόπου
το πουλί μπροστά στο παράθυρο.
Αν έβγαζα εδώ το φθινόπωρο
θα γινόμουν κούφωμα.
4.
Σκέφτομαι τους ανθρώπους
που δεν σκέφτονται τα λόγια.
Το πώς ζουν μέσα στα μάτια τους
και μες στη μήτρα των κινήσεων.
5.
Σαν την καμπάνα που έσπασε απ’τον πάγο
και δεν ακουγόταν ως το απέναντι χωριό.
Κρυώνω λίγο στο δωμάτιο
με τα τέσσερα παράθυρα.
Αν εκτεθώ σ’ όλον τον ήλιο
λέω θα στερέψω.
6.
Τελευταίο βράδυ.
Κρύο, πανσέληνος και τα δυο αστέρια.
Με κατέχω.
