Αιώρηση

Κύ­κλοι ανοί­γουν. Κύ­κλοι κλεί­νουν.
Κύ­κλοι ανοι­γο­κλεί­νουν. Κύ­κλοι στρι­φο­γυ­ρί­ζουν.
Χά­νο­νται, επι­στρέ­φουν, αιω­ρού­νται,
αγ­γί­ζουν, μι­λά­νε ή σιω­πούν.

Κύ­κλοι ανοι­γο­κλεί­νουν. Κύ­κλοι στρι­φο­γυ­ρί­ζουν.
Κύ­κλοι τε­τρα­γω­νί­ζο­νται ή έχουν άλ­λο σχή­μα,
αγ­γί­ζουν, μι­λά­νε ή σιω­πούν,
ή δεν έχουν σχή­μα, πα­ρά αί­σθη­ση και διαί­σθη­ση,

Κύ­κλοι τε­τρα­γω­νί­ζο­νται ή έχουν άλ­λο σχή­μα,
πλη­σιά­ζο­ντας κυ­κλι­κά μέ­σα σ’ ανά­λα­φρη απο­μά­κρυν­ση,
ή δεν έχουν σχή­μα, πα­ρά αί­σθη­ση και διαί­σθη­ση.
Ένα αυ­το­κί­νη­το στα­μα­τά και κά­ποιος το παρ­κά­ρει,

πλη­σιά­ζο­ντας κυ­κλι­κά μέ­σα σ’ ανά­λα­φρη απο­μά­κρυν­ση,
με λα­μπρή ακρί­βεια στον μι­κρό χώ­ρο κα­τά μή­κος του πε­ζο­δρο­μί­ου
ένα αυ­το­κί­νη­το στα­μα­τά και κά­ποιος το παρ­κά­ρει.
Κύ­κλος σαν φω­το­στέ­φα­νο, σαν ακό­μη ένας προ­βο­λέ­ας

με λα­μπρή ακρί­βεια στον μι­κρό χώ­ρο κα­τά μή­κος του πε­ζο­δρο­μί­ου,
ένα κου­λου­ρά­κι κα­νέ­λας, κύ­κλος δι­πλός σαν αιω­νιό­τη­τα.
Κύ­κλος σαν φω­το­στέ­φα­νο, σαν ακό­μη ένας προ­βο­λέ­ας
που δια­περ­νά, που τα­ξι­δεύ­ει μέ­σα σε πυ­κνή προ­σέγ­γι­ση.