Μια από τις φωτογραφήσεις που έγιναν στον Ταχυδρόμο
στο πλαίσιο του «Άλλου Πορτρέτου», της προσπάθειας δηλαδή να φτιαχτούν πορτρέτα προσωπικοτήτων της δημόσιας ζωής όπως θα ικανοποιούσαν μία δική τους φαντασίωση (βλ. αναλυτικά εδώ), ήταν εκείνη της Αλίκης Βουγιουκλάκη. Η Αλίκη δεν το σκέφτηκε πολύ, είπε σχεδόν αμέσως πως θα ήθελε να έχει ένα πορτρέτο της ως αμαζόνα, να ιππεύει ένα λευκό άλογο ντυμένη στα μαύρα. Έτσι, η φωτογράφηση αποφασίστηκε να γίνει στον Ιππικό Όμιλο της Αθήνας, που διέθεσε για τον σκοπό αυτό ένα εντυπωσιακό ολόλευκο άλογο, ένα καθαρόαιμο ιρλανδέζικο αγώνων.
Έτυχε να είναι ένα μουντό και συννεφιασμένο απομεσήμερο όταν συναντηθήκαμε για τη φωτογράφηση, πράγμα πολύ βολικό ως προς το φως, αλλά εξαιρετικά προβληματικό από άλλες πλευρές, καθώς η μπόρα που είχε προηγηθεί μας άφησε με ένα λασπωμένο σκηνικό σε απόλυτη αντίθεση με τη μακριά τουαλέτα και τα αραχνοϋφαντα πέπλα με τα οποία εμφανίστηκε η Αλίκη. Η διαδικασία συνάντησε επιπλέον δυσκολίες όταν αποδείχτηκε ότι το άλογο ήταν πολύ ψηλό και ιδιαίτερα νευρικό και η Αλίκη, η οποία δεν είχε καμία απολύτως σχετική εμπειρία, δυσκολευόταν να το ιππεύσει. Το να ανέβει στο άλογο αποδείχθηκε τιτάνιο έργο: επί ώρα ιπποκόμοι προσπαθούσαν να το κρατήσουν ήρεμο, βοηθοί επιχειρούσαν να τη βοηθήσουν να σκαρφαλώσει, άλλοι βοηθοί κρατούσαν τα πέπλα που πλέον σέρνονταν στη λάσπη, κάποια στιγμή επιστρατεύτηκε κι ένα σκαμνί για βοήθεια, κι όλα αυτά μέσα σε μια ατμόσφαιρα που σταδιακά απέκτησε μεγάλη ένταση και η πρωταγωνίστρια ήταν πια πολύ εκνευρισμένη — χωρίς οστόσω να εγκαταλείπει την προσπάθεια. Το φως έπεφτε σταδιακά, κι εγώ αναρωτιόμουν εάν θα ήταν δυνατό να γίνει το πορτρέτο αφού το πρόσωπό της έβγαζε κυριολεκτικά σπίθες και ήταν εμφανώς ταλαιπωρημένη —ίσως μια θυμωμένη αμαζόνα;— ή αν θα έπρεπε να της προτείνω να σκεφτούμε κάτι άλλο και να κλείσουμε νέο ραντεβού. Ήμουν σχεδόν σίγουρος πως η Αλίκη-αμαζόνα θα παρέμενε φαντασίωση, όταν με τη βοήθεια του σκαμνιού και δυο-τριών ανθρώπων που τη σήκωσαν στα χέρια η Αλίκη επιτέλους κατάφερε να ανέβει στο άλογο. Στράφηκε προς το μέρος μας με το πρόσωπό της να αστράφτει από θυμό. Σε κλάσματα του δευτερολέπτου, όμως, άλλαξε την έκφρασή της, κάθε ίχνος ταλαιπωρίας και θυμού εξαφανίστηκαν ως διά μαγείας: άστραψε ένα αστραφτερό χαμόγελο, σήκωσε τα χέρια της με τα πέπλα προς τον ουρανό, έμεινε ακίνητη και είπε: «Έτοιμη!».
Παρακολουθούσα τη σκηνή μέσα από τη μηχανή, σε ετοιμότητα, με τον φόβο ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να είχαμε αντίδραση του αλόγου και ατύχημα και με την αγωνία να προλάβω να κάνω τη φωτογραφία εάν τυχόν δεν κατάφερνε να σταθεί για πολύ πάνω στο άλογο, όταν συνειδητοποίησα ότι μέσα στην όλη προσπάθειά της, το φόρεμά της είχε κατέβει και το ένα στήθος της ήταν σχεδόν τελείως ακάλυπτο. Της το έδειξα διακριτικά λέγοντας χαμηλόφωνα: «Κυρία Βουγιουκλάκη, το στήθος σας…». Το κάλυψε χωρίς να αλλάξει στιγμή την έκφρασή της, ξαναπήρε με εντυπωσιακή άνεση και ταχύτητα την πόζα που ήθελε, και τη φωτογράφησα.
Στη συνέντευξη που δημοσιεύτηκε δεν έκανε καμία αναφορά στη φωτογράφηση, δήλωσε όμως πως ανάμεσα στα μελλοντικά της σχέδια είναι να αγοράσει ένα άλογο «για να φωτογραφίζεται με μεγαλύτερη άνεση»...
