Σκίτσο: Νίκος Καλαϊτζάκης
Άδικα κατηγορούμε τη σουπιά για πονηρή συμπεριφορά, μελάνια και κόλπα μυστήρια, όλα αυτά είναι χαρακτηριστικά του σουπιού, της αρσενικής σουπιάς δηλαδή, και όλα αυτά τα κάνει ο έρμος, όχι γιατί είναι πανούργος, όπως τον χαρακτήριζε ατυχώς ο Αριστοτέλης, αλλά από ανάγκη να αδράξει την ευκαιρία για ερωτικές περιπτύξεις. Ο σουπιός, λοιπόν, είναι ο κύριος υπαίτιος της φήμης της σουπιάς, αυτός ο γκουρού της μεταμόρφωσης και άξιος εκπρόσωπος της ομοταξίας των Κεφαλοπόδων.
Όταν πλησιάζει η περίοδος της αναπαραγωγής, οι σουπιές αφήνουν τη μοναχική ζωή και την επιφάνεια των θαλασσών και κατεβαίνουν πιο βαθιά, μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα των άλλων υδροβίων οργανισμών. Εκεί, στα βάθη, μετακινούνται κοπαδιαστά και τα μεγάλα αρσενικά ζευγαρώνουν με τα θηλυκά, διώχνοντας βίαια τα μικρά, πιο αδύναμα αρσενικά για να έχουν όλα τα θηλυκά στη διάθεσή τους. Τότε, τα μικρά αρσενικά αρχίζουν τα απαράμιλλα κόλπα τους και τις πονηριές: Μεταμορφώνονται σε θηλυκά, αλλάζουν χρώμα, μαζεύουν τους δυο από τους επτά βραχίονές τους, σαν να κρατούν τα αυγά τους και, περνώντας ανενόχλητα ανάμεσα από τα μεγάλα αρσενικά, συναντούν τα θηλυκά. Από τη μεριά που τα παρατηρούν τα μεγάλα αρσενικά διατηρούν τα χαρακτηριστικά της θηλυκής σουπιάς και από τη μεριά που τα παρατηρούν οι θηλυκές έχουν το χρώμα του αρσενικού, ώστε να συνεχίζουν ανενόχλητα το ερωτικό παιχνίδι.
Ο σουπιός, σε πείσμα όλων όσων υποστηρίζουν οι κλασικοί φιλόλογοι και οι ιστορικοί, κυρίως, ερευνητές, αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης, για τις μεταμορφώσεις που συναντούμε στην ελληνική μυθολογία, για τις εντυπωσιακές μεταμορφώσεις του κόμη Δράκουλα, του δόκτορα Τζέκιλ και του κυρίου Χάιντ, και σίγουρα, υπήρξε πηγή έμπνευσης για τους μεγάλους ποιητές και συγγραφείς, τον Όμηρο, τον Οβίδιο και τον Κάφκα. Αυτός παρέσυρε και τον φυσιοδίφη Τζόαν Τζόνστον στο βιβλίο του για τα ψάρια, κάπου στα 1700, να χαρακτηρίσει όλα τα είδη της θάλασσας τέρατα με ανθρωπόμορφα στοιχεία, ο σουπιός βοήθησε και τον Μπόρχες να αναγνωρίσει πρώτος από όλους τον περίφημο εκατοντακέφαλο, ψάρι με εκατό κεφάλια ζώων.
Το ξεχωριστό αυτό υδρόβιο, έφερε στο προσκήνιο τη βαρύνουσα σημασία των μεταμορφώσεων και δη των ερωτικών μεταμορφώσεων ως εξελικτικού μηχανισμού, ελπίζοντας ότι κάποτε η ιστορία και η επιστήμη θα σταθούν στο ύψος τους και θα αναγνωρίσουν την αξία του και οι άνθρωποι θα απελευθερωθούν εν τέλει από τα δεινά των προκαταλήψεών τους, δίνοντας χώρο και πνοή στη φαντασία και τις βαθύτερες επιθυμίες τους.
