Το βλέμμα σου είναι καρφωμένο στο κλουβί
το πουλί μέσα κελαηδάει
κρατώντας ημερολόγιο εμπιστοσύνης
του αφοσιώθηκες, βέβαια,
το φροντίζεις
το χαϊδεύεις
σφυρίζεις συγχρονισμένα μαζί του
εγώ πάλι απρόθυμα κοιτώ εσένα
που φεύγοντας για τη δουλειά
κλωτσάς τη γάτα στα πόδια μου
με ευχαρίστηση
με πιάνει ένας πόνος στο στομάχι
το πουλί τεντώνει τα μάτια του σε μένα
ανοίγω τη σιδερένια πόρτα απ΄ το κλουβί
με κινήσεις αργές και άκομψες
το παίρνω στη χούφτα μου
το πουλί σταματά να κελαηδά
σε μια επικίνδυνη ισορροπία
τείνω τα χέρια μου στη γάτα
τα πούπουλα πετάγονται·
τα αχρησιμοποίητα λεπτά της μέρας
μαζεύω τα πούπουλα
ο πατέρας δε σου έμαθε ότι κάθε λάθος κίνηση
δεν έχει δικαίωμα στην άνοιξη.