Τα ακροθίνια
Θεός ευίλατος,
με καθαρή προσευχή ελαττώνει το κακό
κι ο νους μου πάει εκεί ψηλά
στο δάσος της Ελατιάς
με το μοναδικό αμιγές δάσος ερυθρελάτης,
αλλά και στο Παρθένο Δάσος του Φρακτού,
μικτό δάσος οξιάς με ελάτη και ερυθρελάτη.
Καλύπτω με ποιήματα την απαξίωση.
Μετριοπαθής και ταπεινός, στην παγωνιά αντέχω.
Σε όσους ζήτησαν την συνδρομή μου,
τα ακροθίνια του εαυτού μου έχω δώσει.
Όμως ο πράος κι αγαθός
είναι ευαίσθητος ανθός
και αχθοφόρος.
Στον ίσκιο της κληματαριάς
Πήγα για να ποτίσω
κι η ζέστη ήταν βαριά,
αλλά εγώ είχα στρώσει τραπέζι
κάτω απ’ την κληματαριά.
Έρχονταν κι έφευγαν συνέχεια τα πουλιά
για τα σταφύλια που άρχισαν να μελανιάζουν.
Ένιωθα να με τυραννά η ζέστη
όταν για λίγο άφηνα τον ίσκιο της κληματαριάς
για να ποτίσω από κοντά
ή για ν’ αλλάξω του λάστιχου την θέση.
Κι ήταν η πρώτη μου φορά
που ούτε καν το επιχείρησα να γράψω ποίημα.
Μεσάνυχτα είχε έξω πια δροσιά,
αλλά μες στα δωμάτια
μόλις που έγερνε η πλάστιγγα προς την δροσιά.
Πολτοποίηση άχρηστων σκέψεων
Πολτοποίηση άχρηστων σκέψεων
και μετά ξένοιαστες ανάσες.
Άντε τώρα έναν ελληνικό καφέ
κι ένα τσιγάρο για τρεις ρουφηξιές.
Τ’ αστέρια δακρύζουν
για να φύγει η σκόνη του ουρανού.
Σκέψη τυλιγμένη με κλωστές αράχνης
δίνει κλωτσιές για να ελευθερωθεί.
Μείωση περιττών απαιτήσεων.
Βαρύ θαύμα σε φθαρμένο σκοινί,
γρήγορα ένα στρώμα
να μη τσακιστεί το θαύμα.
Αγύρτες
Στα χρόνια π.Χ. αγύρτες λέγονταν
κάποιοι ιερείς που γύριζαν σε άλλους τόπους,
για να μαζέψουν χρήματα για την λατρεία των θεών.
Ομηρική είναι η έκφραση «χρήματα ἀγυρτάζειν».
Σήμερα βέβαια υπάρχουνε αγύρτες άλλου είδους.
Με διαταγές και απειλές
σου παίρνουν χρήματα απ’ το υστέρημά σου.
Βούλις και Σπερθίας
Στην Σπάρτη έστειλε ο Δαρείος πρέσβεις
για να ζητήσουν «γην και ύδωρ»
και οι Σπαρτιάτες σε βαθύ τους ρίξανε πηγάδι
και τους είπαν,
πάρτε όση γην και ύδωρ θέλετε.
Η πράξη ετούτη τους θεούς εξόργισε
(και ιδίως τον Ταλθύβιο
κήρυκα μυθικό του Αγαμέμνωνα)
και άρχισαν να βασανίζουνε την Σπάρτη
με οιωνούς κακούς και θεομηνίες.
Και δόθηκε χρησμός ότι η Σπάρτη θα σωζόταν
αν θυσιάζονταν δύο Σπαρτιάτες εθελοντικά.
Ο Βούλις και ο Σπερθίας
προσφέρθηκαν να πάνε στην Περσία
ως θύματα εκούσια για τον εξαγνισμό του άγους.
Σαν έφτασαν στα Σούσα,
δεν ζούσε πια ο Δαρείος.
Τους φιλοξένησε ο Υδάρνης , στρατηγός του Ξέρξη.
Τους είπε πως αν γίνουν φίλοι με τον βασιλιά,
σε γη ελληνική θα γίνουν ηγεμόνες.
Του είπαν πως αν γνώριζε ελευθερία τι σημαίνει,
θα τους συμβούλευε να πολεμήσουνε γι’ αυτήν.
Κι όταν τους φέρανε στον Ξέρξη
και τους ζητήθηκε να προσκυνήσουν,
αρνήθηκαν και είπαν
πως ήρθανε για να τιμωρηθούν
για τον φόνο των κηρύκων.
Τους άφησε ελεύθερους ο Ξέρξης
όμως η οργή του Ταλθυβίου κόπασε για λίγο,
γιατί όταν πρέσβεις στείλαν στην Ασία οι Λακεδαιμόνιοι
τον Νικόλα γιο του Βούλιος
και τον Ανήριστο γιο του Σπερθίου,
προδώθηκαν απ’ τον Σιτάλκη κι από τον Νυμφόδωρο
και στη Βισάνθη τους συνέλαβαν.
Στην Αττική τους έφεραν
όπου και θανατώθηκαν από τους Αθηναίους.
Σημ.: Βισάνθη, μεγάλη πόλη στην αρχαία Θράκη, στην ακτή της Προποντίδας.
