Οδύνη
Ανοίγει ο πόνος σαν βεντάλια
Πολύχρωμα κύματα σκάνε στο κορμί μου
Κρατώ τα μάτια σφαλιστά
Για να βλέπω με διαύγεια τους ιριδισμούς στο δέρμα
Μπουκέτο από μωβ και κίτρινα άνθη
Λιώνει δηλητηριάζοντας τη γλώσσα μου
Ένα κόκκινο άτι
Καλπάζει ξέφρενα στον οισοφάγο.
Ανακύκλωση
Ηδονικά κατάπινε το σάλιο της
Χρόνια βυθισμένη σε λιμνάζοντα νερά
Χωρίς να καταδέχεται τους άλλους
Υπενθυμίζοντας στον εαυτό της πως
Πρέπει να αντλείς από το εγώ σου
Όσο εκείνο αχνίζει ακόμα
Κάτω από τα ζεστά σκεπάσματα.
Θερμοκήπιο
Φύτεψα στο σώμα μου Αλόη και Βασιλικό
Θυμάρι, Ιβίσκο και Μανόλια
Σφενδάμι, Δάφνη και Λεμονανθό
Πυράκανθο φύτεψα και Ορτανσίες.
Σαν περπατώ τα πρωινά έχω σκιά
Τις νύχτες πλημμυρίζω το άρωμά τους
Με δάκρυα και ιδρώτα τα ποτίζω
Έγινα κηπουρός του εαυτού μου.
