Την εποχή
που θα ξεπεράσω
τα ινδάλματά μου,
το λαμπερό φωτοστέφανό τους
θα γίνει ησυχία.
—— ≈ ——
Έχω μια τρύπα
στο σχήμα του Θεού,
έναν γκρεμό που ανοίγει
το μαγικό βασίλειο
στην κοιλιά του κήτους.
—— ≈ ——
Μια παροδική εξέγερση
συχνά γίνεται
το ανακλώμενο είδωλο
της ιστορίας —
η χαίνουσα πληγή
που λέμε σώμα.
—— ≈ ——
Το περίγραμμα των πραγμάτων
κάποτε
διαλύεται αιφνίδια —
ως απαραίτητη συνθήκη επινόησης
των παιδικών μας χρόνων
—— ≈ ——
Στη χώρα των λωτοφάγων
μοιάζουμε όλοι
με αγάλματα —
τα αποσαρθρωμένα μάρμαρα
των βουβών κήπων
που ξαφνικά,
αρχίζουν τα μεσάνυχτα
να μιλούν
ή να χορεύουν.
—— ≈ ——
Στα ανοιχτά μάτια —
μια οπή
από μπλε κόρες,
σπίθες που διέρχονται
βιαστικές
ανάμεσα σε φανοστάτες- φρουρούς
μιας ήσυχης στιγμής,
βλέπω
κάθε νύχτα
που περνάμε
χώρια.
—— ≈ ——
Έπειτα υπάρχει ο Παράδεισος,
το ερωτικό τραγούδι
των μονωδών προφητών.
Κάθε κόκκος σκόνης
χαίρεται τον τρόπο
που χρησιμοποιεί κανείς
τη φαντασία του.
Αυτό είναι αγάπη εντέλει,
η εξασκημένη φαντασία,
να δεις ένα γυμνό δέντρο,
τη φτερούγα ενός νεφελίμ,
ένα ιστίο που φυτρώνει
ανεμπόδιστα κι αιφνίδια
στη ράχη
της αυλακωμένης γης.
