Το όνομα του θηρίου

Φυλ­λoμε­τρώ­ντας, μάλ­λον τυ­χαία, τον εβδο­μη­κο­στό έβδο­μο τό­μο των έρ­γων τής Μα­γδα­λη­νής Μο­να­χής, Ηγου­μέ­νης της Ιε­ράς Μο­νής Ανα­λή­ψε­ως Κο­ζά­νης, πλη­ρο­φο­ρού­μαι, χω­ρίς άλ­λη ει­σα­γω­γή, ότι ήλ­θε η στιγ­μή να χω­ρι­στεί η αν­θρω­πό­της στα δύο. Μέ­χρι τώ­ρα ο Σα­τα­νάς πέ­τυ­χε να χω­ρί­σει τα έθνη, τις οι­κο­γέ­νειες, την Eκ­κλη­σία, σή­με­ρα θα χω­ρί­σει την αν­θρω­πό­τη­τα ολό­κλη­ρη σκι­σμέ­νη στα δυο σαν το πα­ρα­πέ­τα­σμα του να­ού. Από τη μια θα στα­θούν οι άν­θρω­ποι που θα έχουν χα­ραγ­μέ­νο στο μέ­τω­πο χρυ­σό σταυ­ρό κι από την άλ­λη οι ση­μα­δε­με­νοι με το μαύ­ρο χα­ραγ­μα, τον αριθ­μό 666.

Η συγ­γρά­ψα­σα Μα­γδα­λη­νή Ηγου­μέ­νη αφιε­ρώ­νει το βι­βλίο της στους Ορ­θό­δoξoυς Xρι­στια­voύς που θα χύ­σουν το αί­μα τους υπέρ της αγά­πης του Κυ­ρί­ου, υπό του Αντι­χρί­στου και των οπα­δών του που θα λά­βουν το χά­ραγ­μα του ονό­μα­τός του, χξζ΄= 666.

Η μι­κρή μου πεί­ρα με κεί­με­να εκτός εμπoρί­ου έχει εδραιώ­σει μέ­σα μου την πε­ποί­θη­ση ότι το μυ­στι­κό νό­η­μα των λέ­ξε­ων, όταν δεν ανα­δύ­ε­ται με την πρώ­τη επα­φή, βρί­σκε­ται ακρι­βώς πί­σω από αυ­τές. Αφή­νο­μαι τό­τε σε μια πε­ρι­πλά­νη­ση που στη χει­ρό­τε­ρη πε­ρί­πτω­ση, ακό­μη κι όταν τα μυ­στι­κά λό­για μέ­νουν αξε­διά­λυ­τα, έχει σαν κέρ­δος μια σει­ρά μι­κρές ιστο­ρί­ες.

Αρ­χί­ζο­ντας από το Βι­βλίο των Bι­βλί­ων δια­βά­ζου­με στο κεφ. ιγ' 17.18 της Απο­κα­λύ­ψε­ως:

17 καὶ νὰ μή δύ­να­ται μη­δεὶς νὰ ἀγο­ράσῃ ἤ νὰ πω­λήσῃ, εἰμή ὁ ἔχων τὸ χά­ραγ­μα, ἤ τὸ ὄνο­μα τοῦ θη­ρί­ου ἤ τὸν ἀριθμὸν τοῦ ὀνό­μα­τος αὐτοῦ.
18 Ἐδὼ εἶναι ἡ σο­φία· ὅστις ἔχει τὸν νοῦν, ἄς λο­γα­ριάσῃ τὸν ἀριθμὸν τοῦ θη­ρί­ου · διό­τι εἶναι ἀριθμὸς ἀνθρώ­που· καὶ ὁ ἀριθμὸς αὐτοῦ εἶναι χξς´.*

Στην αρ­χή του ιδί­ου κε­φα­λαί­ου ό φλε­γό­με­νoς Ιω­άν­νης κυ­λι­σμέ­νος μέ­σα στο αί­μα των ορα­μά­των του πα­ρα­θέ­τει την πε­ρι­γρα­φή του θη­ρί­ου: όμοιο με πάρ­δα­λιν, τα πό­δια του σαν της αρ­κού­δας και το στό­μα του στό­μα λιο­ντα­ριού. Έχει κε­φά­λια επτά και κέ­ρα­τα δέ­κα και πά­νω στα κέ­ρα­τά του δέ­κα δια­δή­μα­τα και πά­νω στις κε­φα­λές του ονό­μα­τα βλα­σφη­μί­ας. (Δεν ξέ­ρω για­τί ο Χ.Λ. Μπόρ­χες στο βι­βλίο του των Φα­ντα­στι­κών Όvτων δεν συ­μπε­ριέ­λα­βε τα τέ­ρα­τα του Ιω­άν­νη. Μια εξή­γη­ση ίσως εί­ναι ότι δεν τα θε­ω­ρού­σε και τό­σο φα­ντα­στι­κά).

Ο W.W. ισχυ­ρί­ζε­ται σε μια με­λέ­τη του ότι ο αριθ­μός 666 εί­ναι ένα έμ­βλη­μα του πο­νη­ρού. Δεν έχει εξα­κρι­βω­θεί αλ­λά υπο­νο­εί­ται ότι πρό­κει­ται για τον Συ­χέμ, γιο του Εμ­μώρ, δια­φθο­ρέα της όμορ­φης Δεί­νας, κό­ρης της Λεί­ας και του Ια­κώβ. Το όνο­μα του ερα­στή ShKM BN chMVR, χρη­σι­μο­ποιώ­ντας τους δέ­κα αριθ­μούς και τα εί­κο­σι δύο γράμ­μα­τα του εβραϊ­κού αλ­φα­βή­του, μας δί­νει:

Sh = 300
Κ = 20
Μ = 4Ο
Β = 2
Ν = 50
Ch = 8
Μ = 40
V= 6
R = 200
ShKM ΒΝ ChMVR = 666

Ανα­τρέ­χoντας στο κεφ. λδ' 1.2 της Γε­νέ­σε­ως δια­βά­ζου­με:

1 Και ἐξῆλθε Δεί­να ἡ θυ­γά­τηρ τῆς Λεί­ας, τὴν ὁποί­αν ἐγέν­νη­σεν εἰς τὸν᾿Ια­κώβ, διὰ νὰ ἴδη τὰς θυ­γα­τέ­ρας τοῦ τό­που.
2 καὶ ἰδὼν αὐτὴν Συ­χέμ, ὁ υἱὸς τoῦ Ἐμμώρ, τοῦ Εὐαί­ου, ἄρχο­ντος τοῦ τό­που , ἔλα­βεν αὐτήν, καὶ ἐκοι­μή­θη μετ᾽αὺτῆς, καὶ ἐτα­πεί­νω­σεν αὐτήν.

Ακο­λου­θεί μια σει­ρά συ­γκρού­σε­ων και αντι­δι­κιών μέ­σα στις οποί­ες ό ωραί­ος Συ­χέμ πα­ρα­κα­λεί τον Εμ­μώρ να τού πά­ρει τη Δεί­να για γυ­ναί­κα του. Τα αδέρ­φια της Δεί­νας δέ­χο­νται το γά­μο με το μο­να­δι­κό όρο: ο Συ­χέμ και μα­ζί όλος ο λα­ός του άρ­χο­ντα Εμ­μώρ, παν αρ­σε­νι­κόν, να πε­ρι­τμη­θεί. Έτσι κι έγι­νε. Την δε τρί­τη ημέ­ρα από την πε­ρι­το­μή, όταν όλοι ήταν βου­τηγ­μέ­νοι μέ­σα στον πό­νο, δύο αδέρ­φια της Δεί­νας μπή­καν στην πό­λη και κα­τέ­σφα­ξαν τους πά­ντες, παίρ­νο­ντας μα­ζί τους την αδερ­φή τους, τα πρό­βα­τα, τα βό­δια και τους όνους του Εμ­μώρ και πά­σαν την πε­ριου­σί­αν.
Ο G.Η. που έχει ανα­λώ­σει τη ζωή του στη με­λέ­τη των μυ­στι­κών νοη­μά­των των λέ­ξε­ων θε­ω­ρεί το 666 τον αγα­πη­μέ­νο του αριθ­μό και επι­μέ­νει ότι ση­μαί­νει σο­φία. Ο ισχυ­ρι­σμός του δεν φαί­νε­ται αστή­ρι­κτος αν εφαρ­μό­σου­με στη λέ­ξη RSVT, που σύμ­φω­vα με τους πε­ρισ­σό­τε­ρους με­λε­τη­τές ση­μαί­νει αρ­χή, την προη­γού­με­νη αντι­στοι­χία γραμ­μά­των και αριθ­μων:

R = 200
S = 60
V = 6
Τ = 400
RSVT = 666

Θα πρέ­πει να θυ­μη­θού­με ότι η Γέ­νε­σις αρ­χί­ζει με τις λέ­ξεις μπε-ρα­σίτ, δηλ. ἐν ἀρχῇ.

Κι­νού­με­νοι σε συγ­γε­νι­κά με τον G.H. πε­δία πλη­ρο­φο­ρού­μα­στε ότι 666 εί­ναι ο αριθ­μός του Θη­ρί­ου, του Αν­θρώ­που που έχει συν­δε­θεί με τον Σα­τάν, τον Μω­ά­μεθ, τον Πά­πα κ.λπ. Και μια μι­κρή, ασή­μα­ντη εκ πρώ­της όψε­ως, απο­κά­λυ­ψη: ο αριθ­μός 666 αντι­στοι­χεί στην εβραϊ­κή λέ­ξη SVRT, που ση­μαί­νει Ήλιος. Έχου­με:

S = 60
V = 6
R = 200
T = 400
SVRT = 666

Αλ­λά η λέ­ξη SVRT (Ήλιος) προ­κύ­πτει από τη λέ­ξη RSVT (αρ­χή) με μια απλή με­τά­θε­ση του γράμ­μα­τος Ρ προς τα δε­ξιά. Δεν πρέ­πει να εί­ναι τυ­χαίο που ο Ήλιος, η Αρ­χή και ο Σα­τα­νάς έχουν προ­κύ­ψει απλά από δια­φο­ρε­τι­κή διά­τα­ξη των ιδί­ων τεσ­σά­ρων γραμ­μά­των του εβραϊ­κού αλ­φα­βή­του.

Ένας πα­λιός σο­φός, ο Ερα­το­σθέ­νης, απο­φά­σι­σε κα­πο­τε να τα­ξι­δέ­ψει στη Συ­ή­νη της Αι­γύ­πτου. Εκεί στις ερη­μιές έσκα­ψε ένα λάκ­κο κι έκα­τσε και πε­ρί­με­νε την ηλια­κή ιση­με­ρία. Την κα­τάλ­λη­λη στιγ­μή πα­ρα­τή­ρη­σε, κου­νώ­ντας το κε­φά­λι με ικα­νο­ποί­η­ση, τις ακτί­νες του Ήλιου να πε­φτουν κά­θε­τα μέ­σα στο λάκ­κο του. Μι­σο-αστεία μι­σο-σο­βα­ρά, πή­ρε ένα κε­ρα­μί­δι και γυρ­νώ­ντας την πλά­τη του την ώρα που μη­δε­νί­ζο­νται οι ίσκιοι χά­ρα­ξε πά­νω του:

S = 200
Y = 400
H = 8
N = 50
H = 8
SYHNH = 666

Προ­χω­ρού­με σε τολ­μη­ρό­τε­ρες συν­θέ­σεις. Χρη­σι­μο­ποιώ­ντας τις αντι­στοι­χί­ες ανά­με­σα στους δέ­κα αριθ­μούς και τα εί­κο­σι τέσ­σε­ρα γράμ­μα­τα του ελ­λην­κού αλ­φα­βή­του, έχου­με:

Χ = 600
P = 100
I = 10
S = 200
T = 300
O = 70
S = 200
XRISTOS = 1.460

Κα­τα­σκευά­ζου­με στη συ­νέ­χεια ένα τε­τρά­γω­νο με πλευ­ρά τον αριθ­μό 1.480. Αν με­τρή­σου­με τη δια­γώ­νιο του τε­τρα­γώ­νου αυ­τού βρί­σκου­με τον αριθ­μό 2.093 (στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα ο ακρι­βής αριθ­μός εί­ναι 2.093,036 αλ­λά χά­ριν της αρ­μο­νί­ας του Σύ­μπα­ντος με­ρι­κά δε­κα­δι­κά ψη­φία δια­σκορ­πί­ζο­νται στο άπει­ρο).

Αν τώ­ρα με προ­σο­χή κα­μπυ­λώ­σου­με τη δια­γώ­νιο του 2.093 σε πε­ρι­φέ­ρεια ενός τέ­λειου κύ­κλου, μπο­ρού­με να υπο­λο­γί­σου­με τη διά­με­τρο του κύ­κλου αυ­τού διαι­ρώ­ντας το 2.093 με τον αριθ­μό π. (Ο αριθ­μός π εί­ναι ένας μα­γι­κός αριθ­μός που ισού­ται με 3,14159 και αντι­στοι­χεί στο ρη­τό: Ἀεὶ ὁ Θεὸς ὁ μέ­γας γε­ω­με­τρεῖ, δηλ. σε κά­θε λέ­ξη του ρη­τοῦ αντι­στοι­χεί και ένα ψη­φίο του π.) Κά­νο­ντας τη διαί­ρε­ση 2.093 : 3,16159 βρί­σκου­με τον αριθ­μό 666.

Ξέ­ρω πως όλα αυ­τά θα θε­ω­ρη­θούν απο­κυ­ή­μα­τα της φα­ντα­σί­ας ενός ξέ­νου, με­σαιω­νι­σμοί. Αλ­λά, πο­λί­τες Αθη­ναί­οι, δη­μο­σιο­γρά­φοι, τα­ξι­τζή­δες, τρο­χο­νό­μοι και συν­δι­κα­λι­στές, τα πράγ­μα­τα εί­ναι σα­φώς πο­λυ­πλο­κό­τε­ρα απο μια τρί­ω­ρη κυ­κλο­φο­ρια­κή συμ­φό­ρη­ση στο κέ­ντρο του άστε­ως.

_{Περιοδικό Το Τέταρτο, #25, 1987}

_{*[ΣτΕ: ο συγγραφέας χρησιμοποιεί τη μετάφραση του Νεοφύτου Βάμβα]}