Ταχυπαλμία
Πιάνεις το χέρι της ταχύτητας,
ασθμαίνεις τρέχοντας
ιδρώνεις στο κρεβάτι της
γεύεσαι τον ιδρώτα της
εκκρίνεις αδρεναλίνη
νικάς το θάνατο,
μαραθωνοδρόμος
και ξαφνικά μια νότα σου αποσπά την προσοχή
και κοντοστέκεσαι
ψελλίζεις στίχους μοναχός
χτυπάς την πόρτα απ΄ το μικρό παιδί
κρυφοκοιτάς από τη χαραμάδα
το παιδί σού χαμογελά
υποχωρείς
–μια τυραννία η βραδύτητα–
θέλεις μα δεν μπορείς.
Μνήμης έργα
Πηγάδι από ψέματα η μνήμη
σκύβεις να δεις
σκοτάδι
αγριόχορτα οι σκέψεις
μέσα σου
λείπει ένα μεσημέρι που σ΄ εξαγόρασε
λείπει ένα δειλινό που σ΄ εγκατέλειψε
λείπει ένα βράδυ που σε αρνήθηκε
είναι κοντή η μνήμη
σε βάζει σε κίνδυνο
φλερτάρει με την προδοσία
αφήνει τα ίχνη της σα φίδι στην πέτρα
τρέφεται με υποκρισία
επιβιώνει στα κάλπικα ανθρωπομαζώματα
ερωτεύεται τα σταυρόλεξα
αρνείται την αλήθεια
ανασταίνει πεθαμένες φιλίες
σε τρέφει με ψίχουλα νοσταλγίας
σπαταλιέσαι
αυταπατάσαι
κρίμα είσαι
μια πεθαμένη συντηρείς
κάνεις πως αποσχίζεσαι
σε θανατώνει∙
ήδη νεκρός σ΄ αυτήν
πιο πολύ να πεθάνεις;
Το παραπάνω
Να έχεις στο μυαλό σου πως υπάρχουν απύθμενα πηγάδια∙
και με αυτήν την αλήθεια
να ξεκλειδώνεις τους ανθρώπους.
Κάθεσαι οκλαδόν
με το χρόνο κάτω από τη μασχάλη σου
μπροστά απ΄ τον καθρέφτη
μέσα στη νύχτα
και προσπαθείς να φτάσεις την άσαρκη ψυχή σου
μα αυτή μένει ασύλητη
ψέγεις το σκοτάδι
ψέγεις τον καθρέφτη
προσπαθείς πιο πολύ
ξεχορταριάζεις τη σκέψη
σφίγγεις τα χείλη
τσαλακώνεις εγκώμια εξουθενωμένος
ο γκρεμνός των λέξεων σε τρομάζει
το βλέμμα σου μυρίζει άσχημα
γυμνός μπροστά σου
δεν το αντέχεις
έκανες τον εαυτό σου ενέχυρο
αρνήθηκες την εγγύηση της λογικής
αφοσιώθηκες πολύ νωρίς
σπατάλησες αγωνίες
βάρυνες.
Μιλάς στον εαυτό σου
κι εξαργυρώνεις τις αναδρομικές τύψεις με λίγη αλήθεια:
το «παραπάνω» σου φταίει.
