Ημερολόγιο ενός πραγματικού Σεπτεμβρίου: σελιδοδείκτες ευτυχίας

^{Πρέπει πάντα να απαριθμούμε τις χαρές μας· υπάρχουν εξάλλου τόσες λύπες στη ζωή που αξίζει τον κόπο, όποτε μπορούμε, να βάζουμε κι ένα μικρό σελιδοδείκτη στις σελίδες της ευτυχίας.  
ΣΕΜΠΑΣΤΙΑΝ ΜΠΑΡΙ, Η μυστική γραφή}

Μου αρέ­σουν οι σχο­λές χο­ρού, η Ιστο­ρία του ευ­ρω­παϊ­κού πνεύ­μα­τος του Πα­να­γιώ­τη Κα­νελ­λό­που­λου, οι μα­κρι­νές δια­δρο­μές με τα πό­δια, οι γά­τες, το χο­ντρό αλά­τι, το Μπου­έ­νος Άι­ρες, οι πρω­το­εμ­φα­νι­ζό­με­νοι ποι­η­τές, οι όχθες των πο­τα­μών, ο Ντί­νο Μπου­τζά­τι, το λι­κέρ μα­στί­χα, η κβα­ντι­κή μη­χα­νι­κή, το παρ­τέ­ρι στη μέ­ση της λε­ω­φό­ρου Ει­ρή­νης στην Πεύ­κη. Οι λί­στες, ο Billy Collins, τα στρογ­γυ­λά κου­λου­ρά­κια κα­νέ­λας, η Θα­λασ­σο­γρα­φία του Διο­νύ­ση Σαβ­βό­που­λου, οι ξαφ­νι­κές επι­σκέ­ψεις, οι γη­ραιοί πλά­τα­νοι, το σι­ντρι­βά­νι του Όι­λερ, το φθι­νό­πω­ρο, οι Πα­ρα­σκευ­ές και οι Δευ­τέ­ρες, ο Σού­μπερτ, οι βου­τιές στη θά­λασ­σα, τα modalverben της γερ­μα­νι­κής, η μυ­ρω­διά του ύπνου, ο πλα­νή­της Solaris, η Danelle Sandoval. Τα φι­λιά κά­τω από το νε­ρό, το Γεύ­μα του Μί­νου Ευ­στα­θιά­δη, τα τάν­γκο, τα παι­δι­κά μο­λύ­βια, οι Ξά­ξα­κες, το μα­κρι­νό βου­η­τό του δρό­μου, τα που­λιά που το ένα απα­ντά­ει στ' ακα­τα­νό­η­τα τι­τι­βί­σμα­τα του άλ­λου, η δε­κα­ε­τία του 1930 στην Αθή­να, το ιτα­λι­κό μπλογκ Minima e Moralia, τα πα­λιά μου ποι­ή­μα­τα, τα θραύ­σμα­τα στο μου­σείο, η Galleria Vittorio Emanuele II, οι νύ­χτες με φεγ­γά­ρι. Ο Baudelaire, οι φω­το­τυ­πί­ες, οι εθνι­κές οδοί, οι φω­το­γρα­φί­ες ταυ­τό­τη­τας, ο Guardian, το Πα­ρά­δο­ξο του Ρά­σελ, το Μου­σείο Ακρό­πο­λης, οι ομπρέ­λες και οι ρα­πτο­μη­χα­νές, ο Jim Morrison να τρα­γου­δά­ει I'm a spy in the house of love. Το Festival Verbier, το κο­ρί­τσι που γυ­ρί­ζει τις σε­λί­δες, τα αδέ­σπο­τα σκυ­λιά που ακο­λου­θούν τ' απορ­ριμ­μα­το­φό­ρα, οι ηλε­κτρι­κοί βρα­στή­ρες, ο John Ashbery, οι μπρο­στι­νές θέ­σεις στα λε­ω­φο­ρεία, τα φλο­ράλ φο­ρέ­μα­τα την άνοι­ξη, οι ελ­βε­τι­κοί σου­γιά­δες, το δεύ­τε­ρο μέ­ρος του Δον Κι­χώ­τη, ο δια­κρι­τι­κός βή­χας στις συ­ναυ­λί­ες κλα­σι­κής μου­σι­κής, το soundtrack του Good bye, Lenin!, οι σφυ­ρί­χτρες, η τρυ­φε­ρό­τη­τα. Η κα­ρυ­δό­πι­τα, τα Γράμ­μα­τα στη Ρα­χήλ του Κω­στή Πα­λα­μά, οι χε­λώ­νες που πλα­τσου­ρί­ζουν στα νε­ρά του κή­που, η θέα από τον πέμ­πτο όρο­φο, ο Moby και η Sharon Olds, οι ει­κό­νες ομί­χλης στα ια­πω­νι­κά χα­ρα­κτι­κά, τα γραμ­μα­τό­ση­μα και το λι­μον­τσέ­λο, η Κρί­ση της ευ­ρω­παϊ­κής αν­θρω­πό­τη­τας και η φι­λο­σο­φία του Χού­σερλ, τα ψη­λά τα­κού­νια, η ση­μαία του Κα­να­δά, οι ρω­μαϊ­κές αρ­χαιό­τη­τες, ο Δού­να­βης. Το μι­κρό μπι­σκό­το στο πια­τά­κι του εσπρέ­σο, οι έλι­κες που γυ­ρί­ζουν στον σταθ­μό του με­τρό Συγ­γρού-Φιξ, η και­νού­ρια μου κα­σε­τί­να Star Wars, η Τι­μή και το χρή­μα του Κων­στα­ντί­νου Θε­ο­τό­κη, οι άν­θρω­ποι που περ­πα­τά­νε στον δρό­μο μ' ένα βι­βλίο στο χέ­ρι και το δά­χτυ­λό τους μες στη σε­λί­δα που δια­βά­ζουν, το πε­ριο­δι­κό δρό­μου Σχε­δία, οι σό­μπες εξω­τε­ρι­κού χώ­ρου, οι λου­κου­μά­δες με μέ­λι, το αε­ρά­κι που ση­κώ­νει τις φού­στες των κο­ρι­τσιών, τα και­νού­ρια μο­λύ­βια του Σε­πτεμ­βρί­ου. Ο Σνού­πι, ο Bill Evans, οι απο­φά­σεις για το νέο έτος στο περ­σι­νό μου ση­μειω­μα­τά­ριο, ο Συμ­βι­βα­σμός του Ελία Κα­ζάν, οι νυ­σταγ­μέ­νες νυ­χτε­ρι­νές ανα­γνώ­σεις, το Shine a Light των Rolling Stones, και του Σκορ­τσέ­ζε, οι διορ­θώ­σεις τυ­πο­γρα­φι­κών δο­κι­μί­ων, η πα­ρα­δο­σια­κή κι­νέ­ζι­κη βι­βλιο­δε­σία, οι ελάσ­σο­νες, το μα­ντα­λά­κι που συ­γκρα­τεί την από­δει­ξη για να μην την πά­ρει ο αέ­ρας στις θε­ρι­νές κα­φε­τέ­ριες, το χλο­μό φεγ­γά­ρι στον πρω­ι­νό ου­ρα­νό.

Μου αρέ­σει να θυ­μά­μαι, η άγρια ρό­κα, οι γά­τες που ισορ­ρο­πούν πά­νω στα κά­γκε­λα των μπαλ­κο­νιών, το γρή­γο­ρο περ­πά­τη­μα, η Petra Magoni και ο Ferruccio Spinetti, οι αστρο­λά­βοι και οι φά­ροι, το σου­σά­μι και τα ψί­χου­λα στο πί­σω κά­θι­σμα του αυ­το­κι­νή­του, το θέ­α­τρο του πα­ρα­λό­γου, η Σα­μο­θρά­κη, το αβγό του Κο­λόμ­βου, τα τρια­ντά­φυλ­λα, τα φλι­πε­ρά­κια. Το δια­στη­μι­κό σκά­φος Cassini, η ανοι­χτή κοι­νω­νία, οι Δελ­φοί, ο Neil Young και η κα­τ' οί­κον ζα­χα­ρο­πλα­στι­κή, ο δεύ­τε­ρος νό­μος της θερ­μο­δυ­να­μι­κής όπως εφαρ­μό­ζε­ται κά­τω απ' το πά­πλω­μα τον χει­μώ­να, τα κυ­πρια­κά ποι­ή­μα­τα του Μί­μη Σου­λιώ­τη, τα πο­δή­λα­τα με βοη­θη­τι­κές ρό­δες, το χιού­μορ, η κυ­κλα­δι­κή τέ­χνη, τα δω­μά­τια των ξε­νο­δο­χεί­ων, η εκ­φρα­στι­κή διαύ­γεια και η νη­φα­λιό­τη­τα, να πα­τάω ξυ­πό­λυ­τος στα βρεγ­μέ­να πλα­κά­κια και να πε­τάω βό­τσα­λα στη θά­λασ­σα τις πρώ­τες μέ­ρες της άνοι­ξης. Οι Fine Young Cannibals, η πρώ­τη μέ­ρα στο σχο­λείο, η Ικα­ρία, τα αε­ρο­δρό­μια, τα μι­κρά φλι­τζα­νά­κια του εσπρέ­σο, η Maggie Gyllenhaal, οι ακο­λου­θί­ες Fibonacci και οι ανα­γεν­νη­σια­κές γραμ­μα­το­σει­ρές, η ποί­η­ση με­τά το Άου­σβιτς, οι δυο-τρεις σε­λί­δες που έχει αφιε­ρώ­σει ο Roland Barthes στην Traviata του Verdi, το Future of Humanity Institute του πα­νε­πι­στη­μί­ου της Οξ­φόρ­δης, οι φω­το­γρα­φι­κές μη­χα­νές, το σά­κε. Η Roberta Mameli, οι επαγ­γελ­μα­τι­κές συ­να­ντή­σεις εκτός γρα­φεί­ου, η ζω­γρα­φι­κή σε καμ­βά, οι πρά­σι­νες ελιές με κόκ­κι­νη πι­πε­ριά, οι Επι­στο­λές σε ποι­η­τή του Βα­σί­λη Ρού­βα­λη, το άπλω­μα των ρού­χων στο μπαλ­κό­νι, οι αγκα­λιές, οι λά­μπες γρα­φεί­ου, οι βόλ­τες με τον Τό­μπι το βρά­δυ, η λί­μνη Κάρ­λα. Η Coca Cola light, οι φαρ­διές πο­λυ­θρό­νες και οι φαρ­διές λε­ω­φό­ροι, οι δη­μό­σιες βι­βλιο­θή­κες, ο Σι­μπλί­κιος Σι­μπλι­κί­σι­μος, η Γλα­σκό­βη, οι χο­ροί της πρώ­ι­μης Ανα­γέν­νη­σης, τα ρού­χα της Έμι­λι Ντί­κιν­σον και τα υφά­σμα­τα μπρο­κάρ. Και να αιφ­νι­διά­ζο­μαι. Το ρή­μα εκτρο­χιά­ζο­μαι, η δι­δα­σκα­λία ολό­κλη­ρων μυ­θι­στο­ρη­μά­των στην εκ­παί­δευ­ση, τα λο­γο­τε­χνι­κά πε­ριο­δι­κά, η δεύ­τε­ρη δε­κα­ε­τία του 20ού αιώ­να, τα Απο­σπά­σμα­τα του ερω­τι­κού λό­γου, οι ξύ­λι­νοι δί­σκοι σερ­βι­ρί­σμα­τος, τα στρώ­μα­τα θα­λάσ­σης, τα κουάρκ, οι πε­νή­ντα τέσ­σε­ρις αφρι­κα­νι­κές χώ­ρες και ο πλα­νή­της Άρης. H φρέ­σκια μπί­ρα, η Mitteleuropa, οι άν­δρες που μα­γει­ρεύ­ουν στο σπί­τι, ο Jonny Lee Miller και η Lucy Liu, το πα­γω­τό από βου­βα­λί­σιο γά­λα, ο Κάφ­κα, η δεύ­τε­ρη φο­ρά, η ησυ­χία της νύ­χτας, τα με­τα­χει­ρι­σμέ­να αντι­κεί­με­να, τα βι­βλία με λι­γό­τε­ρες από εκα­τό σε­λί­δες, οι λί­στες των άλ­λων. Η Τζιο­κό­ντα του Νί­κου Κο­καν­τζή, ο Jim Peters, τα μι­κρο­α­ντι­κεί­με­να στα ρά­φια της βι­βλιο­θή­κης μου, ο ήχος του βιο­λιού, οι χρο­νι­κές αντι­κα­τα­στά­σεις στην αρ­χαία ελ­λη­νι­κή, τα πο­τά­μια που χύ­νο­νται στη θά­λασ­σα και χά­νουν τ' όνο­μά τους, οι πο­λυ­κα­τοι­κί­ες χω­ρίς ασαν­σέρ, ιδί­ως αυ­τές στο Πα­ρί­σι και τη Νέα Υόρ­κη, οι ατο­μι­κές μαρ­με­λά­δες των ξε­νο­δο­χεί­ων, η ορει­νή Αρ­κα­δία.

Μου αρέ­σουν οι αστι­κές συ­γκοι­νω­νί­ες, οι τσι­λι­βή­θρες, η Manon του Jules Massenet, η δεύ­τε­ρη πρά­ξη ιδιαι­τέ­ρως, ο Snoopy πι­λό­τος και ένας εσπρέ­σο με­τά τις εν­νέα το βρά­δυ. Το γρα­φείο του Pier Paolo Pasolini, η Γερ­μα­νι­κή σχο­λή Αθη­νών, το λευ­κό πα­γω­μέ­νο κρα­σί, ο αρ­χαί­ος δή­μος Ρα­μνού­ντος, τα χάρ­τι­να κα­ρα­βά­κια, το ει­κο­στό τρί­το κε­φά­λαιο (ένα όμορ­φο και μι­κρό κε­φά­λαιο) του πέμ­πτου βι­βλί­ου του Σι­μπλί­κιου Σι­μπλι­κί­σι­μου, να χτυ­πά­ει το ξυ­πνη­τή­ρι και να μη ση­κώ­νο­μαι από το κρε­βά­τι, τα ποι­ή­μα­τα που με κά­νουν να γε­λάω, οι κλε­ψύ­δρες, τα ρο­λό­για, τα δευ­τε­ρό­λε­πτα. Οι Θε­α­τρί­νοι, Μ. Α. του Γιώρ­γου Σε­φέ­ρη, οι ξύ­στρες Faber-Castell, τα μου­σεία των Αθη­νών, τα τε­τρά­δια του Gallimard, οι θέ­σεις για πάρ­κινγκ στη σκιά, οι πα­ρο­μοιώ­σεις, το Αστέ­ρι του Βο­ριά του Χα­τζι­δά­κι, η ται­νία In Bruges (Colin Farrell, Brendan Gleeson, Ralph Fiennes), τα δά­ση, οι με­τα­μορ­φώ­σεις, να χαϊ­δεύ­ε­σαι. Οι μι­σο­ά­δειοι διά­δρο­μοι των σού­περ μάρ­κετ λί­γο πριν κλεί­σουν το βρά­δυ, τα με­γα­λό­πνοα σχέ­δια, το δι­καί­ω­μα του ανα­γνώ­στη να πη­δά­ει σε­λί­δες, οι ζο­γκλέρ και οι ακρο­βά­τες, η φθι­νο­πω­ρι­νή ιση­με­ρία, το Dungeon Of Love του C.R. Avery, τα μαύ­ρα βό­τσα­λα του περ­σι­νού κα­λο­και­ριού. Τα ατέ­λειω­τα χρυ­σάν­θε­μα, τα βρά­δια της Πα­ρα­σκευ­ής, οι μπα­νά­νες, το Ωρο­λό­γιο του Κυρ­ρή­στου στην Πλά­κα, τα φω­τι­σμέ­να πα­ρά­θυ­ρα λί­γο πριν πέ­σει η νύ­χτα, το Κο­ρί­τσι στη γέ­φυ­ρα του Patrice Leconte, η viola da gamba, οι εκ­δό­σεις εκτός εμπο­ρί­ου, η Monica Bellucci, οι ζω­γρα­φιές των παι­διών στα ντου­λά­πια, στα γυά­λι­να χω­ρί­σμα­τα και στους τοί­χους των δη­μό­σιων υπη­ρε­σιών, η λάμ­ψη των μι­κρών πραγ­μά­των. Μου αρέ­σει που πά­με να φά­με ένα αμύ­γδα­λο και γλι­στρά­ει κα­μιά φο­ρά και πέ­φτει μέ­σα στην μπλού­ζα μας και το ψά­χνου­με, το κόκ­κι­νο κρα­σί, η βρα­δι­νή ψύ­χρα του φθι­νο­πώ­ρου, ο Bruce Springsteen, τα γέ­λια από τα δι­πλα­νά δια­με­ρί­σμα­τα, το Κον­τσέρ­το για βιο­λί σε Ρε ελάσ­σο­να του Sibelious, τα μι­κρά χαρ­τά­κια που ση­μειώ­νου­με κά­τι βια­στι­κά και τα βρί­σκου­με χρό­νια αρ­γό­τε­ρα στο συρ­τά­ρι μας, η ει­σα­γω­γή του Stefan Collini στις «Δύο κουλ­τού­ρες» του C. P. Snow, τα πα­ρά­θυ­ρα χω­ρίς κουρ­τί­νες, οι Κυ­ρια­κές των εκλο­γών, η Khatia Buniatishvili στο πιά­νο. Τα όνει­ρα θε­ρι­νής νυ­κτός, τα χα­μό­γε­λα, η λάμ­ψη των προει­δο­ποι­η­τι­κών πι­να­κί­δων στους σκο­τει­νούς επαρ­χια­κούς δρό­μους όταν πέ­φτει επά­νω τους το φως από τους προ­βο­λείς του αυ­το­κι­νή­του, οι πι­τζά­μες με κου­μπιά, τα απο­γεύ­μα­τα με τσάι στο μπαλ­κό­νι, το γλυ­κό φως του Σε­πτεμ­βρί­ου, η Πρώ­τη αγά­πη του Ιω­άν­νη Κον­δυ­λά­κη, τα δά­ση που απλώ­νο­νται στο πλάι της εθνι­κής οδού. Οι μα­κρυ­μά­νι­κες μπλού­ζες, οι αυ­το­κόλ­λη­τες ετι­κέ­τες για τα τε­τρά­δια, η ζω­γρα­φι­κή του Από­στο­λου Για­γιάν­νου, οι πα­λιοί γνω­στοί και οι νέ­οι φί­λοι, η Χρο­νιά που πέ­θα­νε ο Ρι­κάρ­ντο Ρέις του Ζο­ζέ Σα­ρα­μά­γκου, ο Elvis Costello, ο ήχος των γυ­μνών πελ­μά­των στο πά­τω­μα, τα αχλά­δια. Οι Massive attack, η απα­λή βρο­χή πά­νω στο πρό­σω­πό μου, ο ήχος του μο­λυ­βιού που ξύ­νει το χαρ­τί κα­θώς γρά­φου­με, η κου­βερ­τού­ρα, τα μι­κρά βή­μα­τα και οι ωραί­ες πτή­σεις, η Rosamund Pike· μου αρέ­σει να κα­θρε­φτί­ζο­μαι στα τζά­μια όταν έξω βρέ­χει, να δια­βά­ζω με­ρι­κά βι­βλία ξα­νά και ξα­νά και τα πο­λύ­χρω­μα post-it. Ο φρε­σκο­στυμ­μέ­νος χυ­μός πορ­το­κά­λι, ο Liam Neeson, τα ια­πω­νι­κά κι­μο­νό, η Ισπα­νι­κή βι­βλιο­θή­κη των Εκ­δό­σε­ων των φί­λων, τα γαϊ­δου­ρά­κια, οι επι­φυλ­λί­δες του Μά­ριου Πλω­ρί­τη στο Βή­μα, η λάμ­ψη των αστρα­πών πί­σω από το βου­νό, τα πα­λιά ση­μειω­μα­τά­ρια γε­μά­τα ακα­τα­νό­η­τες ση­μειώ­σεις, η γω­νία Stuyvesant & 10th Street στη Νέα Υόρ­κη, η μέ­ρα που όλο και μι­κραί­νει, το νε­ρό της βρύ­σης, τα φώ­τα της πό­λης, ο Κόρ­μακ Μακ­Κάρ­θυ.

Μου αρέ­σει που όπο­τε μπαί­νω σε βι­βλιο­πω­λείο αγο­ρά­ζω κι ένα και­νού­ριο μο­λύ­βι· τα ημε­ρο­λό­για του Όρ­γου­ελ που τα έχω δί­πλα μου επτά χρό­νια τώ­ρα κι ακό­μη δεν τα έχω δια­βά­σει από την αρ­χή μέ­χρι το τέ­λος, ο τρό­πος που κοι­τά­ζει η Alisa Weilerstein τον Daniel Barenboim κα­θώς ερ­μη­νεύ­ει το κον­τσέρ­το για τσέ­λο του Elgar, να τρώω κά­τι πρό­χει­ρο στο αυ­το­κί­νη­το πί­νο­ντας Coca Cola, τα που­κά­μι­σα με κου­μπά­κια στον για­κά, η ρου­τί­να, η άνοι­ξη μέ­σα μου και η μυ­ρω­διά της βεν­ζί­νης. O Ιβάν Γκολ, τα πα­λιά τη­λέ­φω­να με το στρογ­γυ­λό κα­ντράν, οι εξυ­πη­ρε­τι­κοί βεν­ζι­νο­πώ­λες, ο Nino Rota, τα πα­ρά­θυ­ρα σε ανά­κλι­ση, οι χάρ­τι­νες σα­κού­λες του μα­νά­βη για να βά­ζω μέ­σα τα βι­βλία μου, τα πρά­σι­να φω­τι­στι­κά γρα­φεί­ου, τα πο­τά­μια και τα γε­φύ­ρια και τα πα­γκά­κια, η γεύ­ση της μέ­ντας, τα βα­νά­κια Volkswagen, ο Μαύ­ρος γά­τος του Έντ­γκαρ Άλαν Πόε, τα γυά­λι­να βά­ζα, οι Σταθ­μοί Εξυ­πη­ρέ­τη­σης Αυ­το­κι­νη­τι­στών, το κα­πέ­λο μου, οι αν­θο­λο­γί­ες ιτα­λι­κής ποί­η­σης και ο Eugenio Montale ιδιαι­τέ­ρως, τα χο­ντρά μο­λύ­βια και οι βέ­σπες, η μα­στί­χα Χί­ου.

Χα­ρά­λα­μπος Γιαν­να­κό­που­λος