[ Πέντε στοχευμένες επιστολές ]

1. Επιστολή σε μάνα

Κράτησες με τα χέρια τη ζωή.
Μας μπάλωναν, μας τάιζαν
μας ρίζωναν
στο στέρφο της γης χώμα.
Έδεσες ιστορίες με τη μήτρα
το πρώτο αίμα στης συνουσίας τα σεντόνια,
το σώμα στάρι στο μύλο της υποταγής.
Δικής σου και την πάλεψες.
Δικής μας και της λιώνουμε τ’ ατέλειωτα κεφάλια.
Γάζωνες ρούχα, τσόχες και βελούδα,
που δίδασκαν στα δάχτυλα αφή.
Έκοβες, βούρτσιζες μαλλιά
τάματα στη δροσιά του χρόνου.
Έβγαζες απ’ το στόμα σου γαρμπίλι
σύμφωνα πατρογονικά
και τα περνούσες περιδέραιο
στην αστική μας γλώσσα.
Γέμιζες με καλλιγραφίες τετράδια μαγειρικής
και τα σεντούκια τσιγκελάκι και τσεβρέδες.
Προίκα αχειροποίητη
απ’ του καιρού τον αργαλειό.

Δίβουλη πάντα ήσουν
αν χάρισες το δώρο της ανάσας
ή αν μας έδωσες του χάρου για θυσία.
Βάστηξες δυο ζωές με τα χεράκια σου
και στράβωσαν, γέμισαν ρόζους.

Εσύ, μάνα, αέναα γεννάς.
Μέσα απ’ τις παλιές αρθρώσεις
χάδια —ακόμα— φύονται.

2. Επιστολή σε εραστή

Σύντομο ιντερλούδιο
ανάμεσα σε δυο πράξεις μοναξιάς.
Μια φλανερί στην άβυσσο,
στα μέρη που κρυβόσουν.
Αυτό ήταν η αγάπη μας
και λέξεις που κορύφωναν την κάβλα.
Πάντα αφηγημένη
κι από την πράξη αποσχισμένη.

Δεν ήμουν άνθρωπος, γυναίκα, ερωμένη.
Ήμουν αφήγηση, ένα συμπίλημα
Γκόρπα και Αλεξάνδρου, Μάτσης κι Ανδρέα Εμπερίκου.
Το Καταφύγιο του Φοίβου και η βαθιά φωνή του Λάνεγκαν.
Μια δαγκεροτυπία που στα συρτάρια του μυαλού παράχωνες.

Ήσουν ένας διαμεσολαβητής, εικόνων και σημασιών.
Γι’ αυτό και νόμιζες ότι οι λέξεις είναι πράξεις.
Γι’ αυτό οι υποσχέσεις σου κρατούσανε
Όσο μία νουβέλα.
Το στέρνο σου δεν δάγκωναν η μεταμέλεια, οι τύψεις.

Κι ας θέριζε τις φλέβες το χαμόγελο,
δεν ζήσαμε μαζί την εποχή.
Ήμασταν φάσματα μιας εκδοχής ανέφικτης.
Έτσι θα μας θυμάμαι.

3. Επιστολή σε αναγνώστη

Μην μου κεντάς το πλευρό.
Μην μου ανοίγεις τα σπλάχνα.
Δεν είμαι δω. Δεν έχει μείνει τίποτα
απ’ τις παλιές ιστορίες, τα παιδικά χρόνια,
τους έρωτες και τους διαδοχικούς θανάτους μου.

Είμαι εσύ που ανασαίνεις
ίαμβους στην κορύφωση,
τροχαίους στον πνιγμό.
Κάνεις τα ίδια λάθη με παντούμ
κι αυτοκτονείς με άτεχνα σονέτα.

Κορδώνεσαι
για τις ελευθερόστιχες επαναστάσεις σου
μα προσκυνάς την εξουσία.
Πώς να μου δώσεις φωνή
σε τόση ματαιόσπουδη ευδαιμονία;
Με κατακρίνεις για κομματικό λακέ.
Θέλεις να ντύσω τους απόκληρους
σε σοβαρούς οίκους εκδοτικούς.
Να μασκαρέψω με υπερρεαλιστικά κοστούμια
κάθε άνεργο, ανήμπορο, αποκλεισμένο.
Στον πόλεμο της κατανόησης
μ’ αποκαλείς σαλή, μου βάζεις παρδαλό λοφίο.
Ψάχνεις της ύπαρξης χρησμούς
μες σε διάκενα και μετρικούς
διασκελισμούς, ρίμες και παρηχήσεις.

Δεν είμαι η προφήτης σου.
Δεν είμαι η καταραμένη τους.
Δεν είμαι των κριτικών η αγαπημένη.
Δεν είμαι η μούσα σας.
Δεν είμαι οι λέξεις μου.

Πώς να στο πω μ’ ένα τσιτάτο
που θα πουλήσει στην πιάτσα την ποιητική
και στον επίλογο τις εντυπώσεις θα κερδίσει;
Είμαστε και οι δυο επιζήσαντες
της μνήμης βετεράνοι.

4. Επιστολή σε μια πατρίδα

Ματωμένα γόνατα, πατριδογνωσία,
παρελάσεις, άρματα, ένδοξη ιστορία.
Το εμφύλιο τραύμα κάτω απ’ το χαλάκι
οι αιρετικές φωνές πνίγονται στ’ αυλάκι.

Φροντιστήρια, δέσμες, προσιτή αριστεία
πλαστικές σημαίες σ’ αλλαγής πορεία.
Διακοποδάνεια, κάρτες, προσφορές
ευζωίας όνειρα στο διηνεκές.

Μετοχές κι εξοχικά του μικροαστού
άρθρα και παράγραφοι του πτωχευτικού.
Ανεργία, βάσανο, κάρτες ΟΑΕΔ
λιμάνια, αεροδρόμια, προίκα ΤΑΙΠΕΔ.

Εκροή της νιότης μας, βίρα για Εσπερία
μάστερ, τζάμπα πρακτική, να η ευκαιρία.
Οι γαζέτες γράφονται στα βουλευτικά γραφεία
σώσε τις ψυχές μας, Άγια Οικονομία.

Τσαντίρια για τους ξένους μας, μα τη νομιμότητα!
πίσω από τείχη να κρύψουμε την ορατότητα.
Κι η αυγή σκοτάδι, τρόμος, ιαχές,
μιας δεκαετίας μίσος κι ενοχές.

Λυρισμός κι έρωτας, νεοηθογραφία
κοιμωμένη ωραία η λογοτεχνία.
Αλληλοσυγχαίρονται στου θεάτρου την πλατεία:
Ζήτω η παράδοση, η πατριαρχία!

5. Επιστολή εις εαυτόν

Λίστα τηλεγράφημα στα ξένα,
προ ενυπνίων απολογισμός,
υποψηφιότητα εγγύτητας
σε κενά μηνύματα,
καθημερινό επιτύμβιο
για να μην ξεχνώ.

Μπέλιτσα, Γιαννάκης, στο λιβάδι άλογο,
στο μαχαίρι τα λευκά κουνέλια, ο ξεριζωμός,
τα παιχνίδια μου πάνω στην καρότσα,
Τούμπα, γηπεδάκι, ξυλιασμένα πόδια,
η ταπετσαρία με τ’ ηλιοβασίλεμα,
σκοτεινό δυάρι, καύσωνας, ποδόσφαιρο,
ποδήλατο, κυνηγητό, με το πλαστικό του χέρι
δάσκαλος αρπάγη, προσευχή, ενόργανη,
βόλτες, καπνιστήριο, η σημαιοφόρος,
τίτλοι και βραβεύσεις, ο ξεριζωμός,
στα κρυφά Ταρκόφκι, Γκόρκι και Τολστόι,
Γκοντάρ και Αντονιόνι, θέατρο, αμφιθέατρο,
Έσπερος ανέσπερος, Βακούρα, Μακεδονικόν,
το φιλί στο χιόνι, άσπρο μπεραδάκι, παραστατικά,
χρήμα, μετοχές, συγκατοίκηση με λήξη,
έρωτες μανούλα μου, τα χεράκια τους στο στήθος,
ξενύχτια και φροντίδες, λέξεις, πολλές λέξεις,
στίχοι, κριτικές, ο ξεριζωμός, 2010 οι θυμοί,
σωτήρια υπαλληλία, κάρτες και λογαριασμοί,
μίσος στις οθόνες για τον Άλλον, θεωρίες της σιγής,
κρίση και θεσμοί, μα καθόλου ενδοιασμοί.

Αύριο μια άλλη λίστα να σκεφτώ, λόγο για να ζω.