Ιστορία μιας βραδιάς με ομίχλη
Η μοναξιά είναι ένα νησί με μαύρα πόδια
που πατούν σε σαθρό βυθό.
Κάθε χρόνο τα πόδια τρίβονται
και το νησί χάνει ορισμένους πόντους.
Δεν είναι γνωστό πότε θα βυθιστεί.
Η απομόνωση είναι ένα δέντρο μόνο
μακριά από τα άλλα που κάνουν παρέα
πετούν λουλούδια και φύλλα μεταξύ τους
γελούν καρπούς.
Εκείνο σταμάτησε να ανθίζει.
Ένα βράδυ με ομίχλη
η μικρή νεράιδα σήκωσε απαλά το δέντρο
και το εγκατέστησε στο κέντρο του νησιού.
Ρίζες και πόδια μπλέχτηκαν
σ’ ένα σφιχτό και δυνατό αγκάλιασμα.
Ήταν μια μέρα ομίχλης
έπρεπε να τη σχίσεις με το μαχαίρι
άνοιξα το παράθυρο να φύγει η νύχτα
όρμησε η ομίχλη στο δωμάτιο
τα κάλυψε όλα
μόνο το αμυδρό φως του υπολογιστή φαινόταν
πήρα βαθιά ανάσα
χώθηκα σε μια άβυσσο.
