Εδώ αποτυπώνεται ξεκάθαρα το παιδικό μου μίσος
απέναντι στον φωτογράφο.
Έχω το βλέμμα
«Ποιος είσαι εσύ; Γιατί με σημαδεύεις
με το προτεταμένο τερατώδες όπλο σου;»
ή μάλλον
«Τι με τραβάς, ρε;
Δεν βλέπεις πώς με ντύσανε;»
σαν πίτσα
μέσα στο κατακόκκινό μου φόρεμα
με την ποικιλία μανιταριών στα μανίκια
τα, εν πολλοίς, άχρηστα κουμπιά-μαργαρίτες στη μέση
– διότι, σας ερωτώ, κύριοι,
τι να τα κάνεις τα κουμπιά
αν δεν κουμπώνουν-ξεκουμπώνουν –
και τον ανεκδιήγητο σεμεδακολαιμητομογιακά.
Με θωρείς που σε θωρώ
μέσα απ’ τις παιδικές μου αφέλειες;
Κακομοίρη φωτοληψάκια,
οι λήψεις σου είναι μετρημένες.