Ξέρει πως το κοιτάς με δυσπιστία.
Ενοχλημένο θα γυρίσει να σου πει:
«Δεν θέλω να πετάξω.
Θέλω να ψηλώσω
και με τα πόδια μου γερά στο χώμα
να φιληθώ με τ’ άστρα».
Κάποτε θα το δεις.
Δεν ξέρω αν θα ’ρχεσαι ή θα φεύγεις.
Πώς και για πού θα περπατάς.
Θα σκύψεις για να πιάσεις το κλειδί σου.
Θα δεις τον πίνακα στο βρόχινο νερό
και τότε, αγγίζοντας τον ουρανό
του Ζόλαν το παιδί θα ’ναι παιδί σου.
